गझले चिकार झाली...

शिस्तीत चालणारी पोरे टूकार झाली
कवितेच्या चालीमध्ये गझले चिकार झाली...

भयभीत श्वान जेथे समजती शेर आता
घर राखण्यातही सारी काम चूकार झाली...

कोरड्याच अर्थपंक्ति जे फेकित चाललेले
कोणा कसे कळेना नुसती कतार झाली.........

मज लिहावे वाटले गझल जेव्हा जेव्हा
सूंदरशी कविताही का पान उतार झाली..............

मी नाव कोरतो मग उगाच अंतिम शेरी
एवढी माझी प्रतिमा कुठे पसार झाली........

जो तो मला म्हणाला रस्ता कठिण आहे
कि माझीच ती संधी नियमा नुसार झाली......