अंगाई

Submitted by जयदीप. on 25 November, 2013 - 14:30

ऐकलीस जेव्हा तू बाळा ,माझी अंगाई
पाहिलीस का बाबा मधली, तेव्हा तू आई

साठवीत मी आहे भोळे , क्षण आनंदाचे
जात सासरी असता मुलगी, जे घेता जाई

लाड सारखे बाबा करतो, रागावत नाही..
सांगतेस मोठ्या शिस्तीच्या,शाळा अन बाई!

दोन घास ना खाशी जेव्हा, माझ्या हातांनी
दिवस रात्र तेव्हा का मजला,माझे मन खाई

मी तुझ्यात माझे बघतो ते, जगणे स्वच्छंदी
तू जगून घे ते माहेरी...ना लग्ना घाई !

विषय: 
काव्यलेखन
Group content visibility: 
Public - accessible to all site users
शेअर करा

ऐकलीस जेव्हा तू बाळा ,माझी अंगाई
पाहिलीस का बाबा मधली, तेव्हा तू आई
व्वा..
तू व आई मध्ये जागा सोडा.

मी तुझ्यात माझे बघतो ते, जगणे स्वच्छंदी
तू जगून घे ते माहेरी...ना लग्ना घाई !

सुंदर.

थोडीशी कवितेच्या अंगाने गेल्यासारखी वाटते. पण, चालेल.

Submitted by अ. अ. जोशी on 26 November, 2013 - 06:37

जयदीप, ही कविता-गझल फार आवडली! 'खाई' द्वीपदी तर विशेष...
कदाचित माझे बाबा हा माझा वीक पॉईंट आहे आणि शिवाय मीही एक 'बाबा'च आहे म्हणून असेल... पण ही रचना अगदी जिवलग वाटली. शुभेच्छा!!

Submitted by pulasti on 29 November, 2013 - 08:59