तुझी होती न माझी ती
खरे तर आपुली होती
हजारो कालची स्वप्ने
मिळूनी पाहिली होती
तर्हा प्रेमातली न्यारी
न बोलावे न ऐकावे
सखीच्या डोळियांमधुनी
मनीचे भाव वाचावे
न जखमा ना कुठे खपल्या
न भळभळ वाहिली होती
हजारो कालची स्वप्ने
मिळूनी पाहिली होती
भविष्याची किती चित्रे
मनी रेखाटलेली ती
किती उर्मी जगायाची
उरी झंकारलेली ती
जशी सरली निशा, स्वप्ने
अधूरी राहिली होती
हजारो कालची स्वप्ने
मिळूनी पाहिली होती
जरी घरटे तसे छोटे
सुखाचे नांदणे होते
कधी नव्हती अमावास्या
बरसले चांदणे होते
तुझे नसणे जरासेही
मनाची काहिली होती
हजारो कालची स्वप्ने
मिळूनी पाहिली होती
वरोनी गाज अन् लाटा
तरी नाही कधी भ्यालो
दधीच्या बाह्य रूपाच्या
मुळाला मी जरा गेलो
सखीच्या मनतळावरती
सुखाची सावली होती
हजारो कालची स्वप्ने
मिळूनी पाहिली होती
कहाणी आपुली लिहिण्या
नको कागद नको शाई
मनावर कोरले जे, ते
लिहाया का उगा घाई?
वजावटही तुझ्यासंगे
सजावट भासली होती
हजारो कालची स्वप्ने
मिळूनी पाहिली होती
निशिकांत देशपांडे. मो.क्र. ९८९०७ ९९०२३
E Mail--- nishides1944@yahoo.com
जरी घरटे तसे छोटे सुखाचे
जरी घरटे तसे छोटे
सुखाचे नांदणे होते
कधी नव्हती अमावास्या
बरसले चांदणे होते
तुझे नसणे जरासेही
मनाची काहिली होती
हजारो कालची स्वप्ने
मिळूनी पाहिली होती
वा वा वा !
सखीच्या मनतळावरती
सुखाची सावली होती ....क्या बात !
कहाणी आपुली लिहिण्या
नको कागद नको शाई
मनावर कोरले जे, ते
लिहाया का उगा घाई?
वजावटही तुझ्यासंगे
सजावट भासली होती
हजारो कालची स्वप्ने
मिळूनी पाहिली होती................आवडल्याच या ओळी !
मनापासून आभार सुप्रिया आपण
मनापासून आभार सुप्रिया आपण दिलेल्या दिलखुलास प्रतिसादासाठी.