Submitted by पारिजाता on 9 July, 2013 - 09:55
दिवसभर वेगवेगळ्या वाटांनी,
एकमेकांपर्यंत भावना पोचवून,
सगळं अवकाश मालवल्यावर पुन्हा,
मी दिवसाच्या हिशोबाला लागते.
तासा-मिनिटा-क्षणांचे रकाने.
आवेग, रुसवे, तक्रारी, वचनं,
भावना, ठराव आणि कबुल्या
यांच्या असंख्य ओळीनी..
भरत जातात मनाची पानं.
सुखावते रोजच मी या जमाखर्चानंतर.
फक्त..
ते मन आणि डोळे मिटतानाच्या
त्या क्षणी एकच विचार करते.
कशी जगत होते मी?कसे होते दिवस त्यावेळी?
तू येण्याआधी.
तू येण्याआधी..
या मोरपंखी, अफाट वेळाचं..
आणि या अथांग भावनांच्या खेळाचं..
मी नक्की करायचे काय?
विषय:
शब्दखुणा:
Groups audience:
Group content visibility:
Public - accessible to all site users
शेअर करा
सुंदर! आवडली!
सुंदर! आवडली!
वा पारिजाता !!! ( मी
वा पारिजाता !!!
( मी पहिल्यांदाच वाचली तुझी कविता.. )
आभार अमेलिया आणि टेरेन्स
आभार अमेलिया आणि टेरेन्स
खूप सुंदर अशी एक भावावस्था
खूप सुंदर अशी एक भावावस्था असते प्रेमातली,ती कवितेतही किती छान उतरवलीस पारिजाता..
(No subject)
Mast!!
Mast!!
सुंदर
सुंदर
खूप आभार भारतीताई, आनंदयात्री
खूप आभार भारतीताई, आनंदयात्री आणि जाई.
खरं तर ही कविता मला failure वाटतेय. ती भावावस्था, तो magical, dazed feel मी नाही उतरवू शकले यात अजिबातच. ना उपमा आणि twists n turns पण नाहीत. फार सरळ आलं सगळं. पण जशी सुचली तशी इथं लिहीली.
रिया
खरं तर ही कविता मला failure
खरं तर ही कविता मला failure वाटतेय. ती भावावस्था, तो magical, dazed feel मी नाही उतरवू शकले यात >>> पूर्णतः नाही पण बर्याच अंशी सहमत. अधिक चांगली होऊ शकली असे वाटते.
Apratim
Apratim
छान.
छान.