Submitted by dr.sunil_ahirrao on 9 July, 2013 - 03:39
...आता एक घाव दोन तुकडे केल्यावर,
आपापल्या वाट्याचा रक्तबंबाळ तुकडा
जगापासुन लपवणे आलेच !
सोबत ठिबकणाऱ्या आठवांचा ओला हुंदका
आतल्याआत पोसणे आलेच..
य़ापेक्षा
जपली असतीस नात्याची अडखळती धडधड,
दिले असतेस थोडे श्वास ,
फुंकला असतास थोडा प्राण !
अगदिच वटवृक्ष झाला नसता,
खुरटेच ऱाहिले असते झाड ...तरिही ,ते फक्त तुझे नि माझे !
... आता
य़ा कलेवऱाचे दरक्षणी श्राद्ध करणे आलेच...!
- डॉ. सुनील अहिरराव
http://aaskmed2.blogspot.in/2013/07/blog-post.html
विषय:
Groups audience:
Group content visibility:
Public - accessible to all site users
शेअर करा
कविता आवडली.
कविता आवडली.
काही कळ्ळं नाही... हायला,
काही कळ्ळं नाही... हायला, पी एस एम चं लेक्चर बी इतकं आवघड नस्तय
धन्यवाद @समीर चव्हाण, @निलेश
धन्यवाद @समीर चव्हाण, @निलेश रोडे