आश्वासित....

आजी-आजोबा, आई-बाबा
सगळ्यांनी सांगितल्याप्रमाणे
शोधायचो तुला पूर्वी
प्रत्येक देवळातल्या,
प्रत्येक मूर्तीच्या पायापाशी
डोकं टेकवून….

पण तू भेटलाच नाहीस कधी
मूर्तीतून प्रकट होऊन
बहुतेक तू नसावाच तिथं
तुझा वावर मात्र जाणवत राहिला
भोवतीच्या प्रत्येक माणसाच्या
प्रत्येक कृतीतून ….

आताशा जेव्हा जोडतो हात
तुझ्या मूर्तीसमोर
तेव्हा टिपत असतो
किलकिल्या डोळ्यांनी
तुझ्या हालचाली आजूबाजूला
आणि होतो आश्वासित, निर्धास्त ….

पटलीय आता खात्री माझी
तू आहेसच उभा
अवतीभोवती माझ्या
आणि धरशीलच डोक्यावर
आभाळा एवढी सावली सावली
प्रत्येक रणरणत्या क्षणाला ….

आनंद पेंढारकर