ऋतू...

Submitted by मुग्धमानसी on 24 June, 2013 - 05:57

मन पुसून कोरडं कर
पाऊस पडून गेल्यावर
पुन्हा छातीत वारं भर
श्वास सुटून गेल्यावर...

उनाड स्वप्नं घडी घालून
ठेऊन दे उशापाशी
उलगडून पुन्हा डोळ्यांत भर
निखार जळून गेल्यावर...

तुझं असणं, तुझे श्वास
तुझं नसणं, तुझे भास..
पुन्हा तुला गोळा कर
’तो’ पसरून गेल्यावर...

जमेल तेंव्हा जमेल तसं
जमेल तिथे भेटत जा
वसंत पुन्हा दिसणार नाही
एकदा बहरून गेल्यावर...

डोह फारच झालाय खोल
सांभाळ चुकून जाईल तोल
बुडशील, मरशील, येशील पुन्हा
सगळं आटून गेल्यावर...

पावसात सुद्धा वहात नाहीत
स्वप्नं डोळ्यांत तुंबून रहातात
जगणं पुन्हा वाहतं कर
एवढा ऋतू गेल्यावर...

शब्दखुणा: 
Group content visibility: 
Public - accessible to all site users

Pages