पाउसथेंब

"पाउसथेंब”

पाउसथेंबाबरोबर पुष्पवैभव
धरतीवर अवतरले ....

काळ्या जांभळ्या पोलादी कातळावर
नटखटपणे विसावले ..

जगायचं कसं हे
त्यांच्या कोषातचं नसतं..

जगणं कसं निरागस
निर्व्याज असतं ..

निखळ सहजतेने आपल्या
मस्तीतही झुलतात..

विझलेल्या मनावर
हळूच फुंकर घालून जातात..

पुष्पवैभवाशी तयार होतं
मैत्रीचं नातं ..

परत परत भेटल्याशिवाय
पडत नाही चैन ..

वाट बघत गाणं
गुणगुणावसं वाटतं की ..

“चिंब पावसाने रानं झालं आबादानी”..
"चिंब पावसाने रानं झालं आबादानी"..