Submitted by श्रिया महेन on 1 April, 2013 - 08:12
सखा माझा गं सावळा
रूप भुलवी मनाला
गाणी त्याची माझ्या गळां
जीव तयाठायीच गुंतला.
आभाळाचा रंग निळा
भासे त्याचीच गं तनू
भाळी केशरी तो टिळा
हा उगवता सूर्य जणू.
पाखरांची किलबिलाट
मंद धुंद गं हि हवा
येई जागवाया मला
संगे नादमधूर तो पावा.
मी माझेपण अर्पिले
हृदयसख्याच्या चरणी
लाभला जिवाला विसावा
त्याच्या पावन शरणी.
होऊ कशी मी उतराई
सार्थ केले या जीवना
हा प्रत्येक श्वास माझा
त्याच्याकडून उसना....
विषय:
Groups audience:
Group content visibility:
Public - accessible to all site users
शेअर करा
आवडली. खूप छान रचली आहे
आवडली. खूप छान रचली आहे कविता.