गवसलेच नाही!

कधी मी स्वतःला हुडकलेच नाही,
हरवले अशी की पुन्हा गवसलेच नाही!
मिळाला ना कधी पाकळ्यांना कवडसा,
कोमेजले अशी कि, उमललेच नाही!
बरसला तो श्रावण, मी मात्र कोरडी,
नयनांतून अश्रु , बरसलेच नाही!
निष्पर्ण झाली ती रोपटी स्वप्नांची,
श्रावणात कोणत्या मी बहरलेच नाही!
गर्तेत दु:खाच्या कोसळले अशी मी,
बुडले अशी मी, कधी तरलेच नाही!
कधी कातरवेळी, आठवते मलाही,
टोचणी दु:खाची, कधी विसरलेच नाही!
दु:खाशी माझे कधी बिनसलेच नाही,
ढिगार्‍यात दु:खाच्या अन सुख सापडलेच नाही!