Submitted by उज्ज्वला अन्नछत्रे on 2 February, 2013 - 12:36
करवंदी आकाशाला
तुझ्या तेजाचा पहिला किरण स्पर्शतो,
तो पाहण्यासाठी सारी रात्र मी जागीच असते !
जणू त्या स्पर्शाने स्वतःच उजळून जाण्यासाठी......
ते तेज बोटांवर माखून
वाटतं तुझं हे रूप
आपल्या चित्रात,
आपल्या शब्दात
तेजाळून जावं !
.........रंग संपतात
शाई संपत संपत सुकून जाते
कागद समोर पसरलेले
मातकट .......
पुन्हा फाडते त्यांना
पुन्हा जागते सारी रात्र
पुन्हा करवंदी आकाशाला
तुझ्या तेजाचा पहिला किरण स्पर्शतो !!!
Groups audience:
Group content visibility:
Public - accessible to all site users
शेअर करा
हं... छान..!
हं... छान..!