रान

रान
निसर्ग किमयेने,
मेघांच्या वर्षावाने,
धरणी अंकुरली,
सृष्टी हिरवळली . ...
हिरव्या सृष्टी त
फोफावली राने,
राने तर असती,
निसर्ग संपदेची वने. ...
कधी दरी खो-यात ,
कधी कडे कपारीत,
कधी पर्वत पठारात
कधी नदीच्या तीरावर ....
रानात उमलती
मोहक रान फुले ,
तयातच दडती ,
मधुर रान फळे . .....
फुलांचा या, गंध ,
फळांचा आस्वाद ,
घेण्या मनमुराद ,
हिंडावे रानमाळ . ...
पिकलेल्या फळांचा,
सडा विखुरलेला भासे ,
प्रभूची ही किमया ,
मनास मोहविते. ....
रानातच दडला,
आजीचा बटवा
वनौषधी मुळ्या ,
जीवन देती आपणा .
पण खंत मनी दाटे ,
-हास होतसे रानाचा,
नका रे ! राने नासू ,
होतील फुलांचे आसू .
येतील डोळ्यात आसू ... .