गन

तो घोद्यावरून येत होता. त्याच्या चेहर्यावर कस्लेच भाव नव्हते. दोक्यावर्च्या तोपीमुले त्याचा दाधीचे खुटं वाधलेला चेहरा नीट दिसत नवता. त्यात त्याने मान खालि घातलि होति. त्याचं घोदं पन जीव गेल्यासारकं खुरडत हलुहलु चाल्लं होतं. गावात नविन दिसत होता. याचं काहि खरं नाहि असं बगना-याला वातत होतं. घोदं सन्थ गतीनं शान ए मायबोलिच्या समोर येउन थाम्बलं तेवा गल्ल्यावर्च्या गोरतेल्या मानसाने फक्त एकदा पाहुन न पहिल्यासार्खं केलं. आलेल्या स्वारानं घोद्याला ताच मार्लि तेवा आतुण एक पहिलवान आला. त्यच्या हातात स्तेनगन होति. खान्द्याल मॅगेझिन अदकवलेलं होत.

स्वाराला त्यानं धमकावुन विचार्लं. इकदं काय काम काधलं ? स्वाराने काहिच उत्तर दिलं नाहि. तो हसला. पहिलवनाचं दोस्कं फिर्लं. त्यानं स्तेनगनची एक फैर झादलि. पन पुधचं द्रुश्य त्याच्य दोल्याना सरावचं नव्हत्म. स्वार घोद्याच्या पाथिला तान्गा अदकवुन पोताखाली लतकत होता. एक झतक देऊन तो पुन्हा पाथिवर स्वार झाल तेव्हआ सर्वाच्या तोन्दाचा आ वास्ला होता.

आता पैल्वान चिदल. त्याने स्तेनगन ने वर नेम धर्ला पन गोलि झाद्लि घोद्याच्या पोताखालुन. स्वार पोताखालि गेला तर त्याचि चालन होतिच. पन पुन्हा एक आशचर्य झाल. स्वाराने घोद्याला ताच मारताच घोद्याने पुधचे पाय उभे केले आनि त्याच वेलि स्वार हवेत उसलला आनि पैलवानाच्या मागं उभा राहिला.

त्याच्या कमरेकदुन कधि पिस्तुल आल ते कललंच नाहि. पैलवानाच्या कनपत्तिल लावुन त्याने विचारलं ती स्तेनगन आन इकदं.
पैलवानाने स्तेनगन देउन दोन्हि हात वर केले.
स्वार म्हनला कितिला देनार ?
पैलवान म्हनला पन्नास हजार
स्वाराने त्याच्या कानपत्तीखाली वार केला. म्हनला माझि बम्दुक तुला आनि तुझी गन मला

पैलवान म्हनला थीक आहे

स्वाराने स्तेनगन उचललि. बेल्त सारखा करत खाम्द्याला अदकवलि. तो दिन पावल गेला तसा पैलवान पलत आला.
हिच्यात गोल्या कुथुन भरायच्या.

स्वारानं हसत बघितलं. शाम्तपने खिशातुन एक दिवालिच्या तिकल्यान्चा रोल कधला आनि बम्दुकीत घालुन दिला आनि म्हनला
हम उदव आता

अकस्मात मधुन साभार

आप्ला बाबुराव