ने मला कुठेही..

कसं काय मिसलं हे इतके सुंदर लिखाण ?
खूप छान.

धन्यवाद भारतीजी, खुप दिवसातून चांगले काहीतरी वाचण्यास मिळाले.
कविता ही खुप संदर आहे.......
...लिहीत रहा....पुलेशु.

वाचनाची भूक शमवली या कवितेने..!
तुमच्याच शब्दांत सांगायचं तर 'तरलतन्मयी'

नि:शब्द झालो. खरंच

काय लिहावे?

नि:शब्द!!!!!

आहा... केवळ अप्रतिम.

सुरेख !

जबरदस्त कविता. आवडलीच!

भारती यांच्या लेखनशैलीच्या अनेक वैशिष्ठ्यापैकी एक हे आहे की त्या कधीही "मी अमुक एक कविता, अमुक एक लेख लिहिला आहे...अमुक तारखेला लिहिला होता...;' असे इथल्या सदस्यांना सांगत नाहीत. कविता लिहिणे आणि ती प्रकाशित करणे....इतकेच आपले कार्य त्या मानतात. हे योग्य की अयोग्य याबद्दल निश्चित मतेमतांतरे होऊ शकतील पण एकदा का साहित्य प्रकाशित झाले की त्याचे दायित्व त्यांच्याकडे त्या ठेवत नाहीत....त्यामुळे गोची होते ती त्यांच्या साहित्यावर प्रेम करणार्‍या माझ्यासारख्या अनेक वाचकांची....ज्याला अशा वर्षापूर्वीच्या साहित्याचा मागोवा कसा घ्यायचा ते समजत नाही. आज के.अंजली यानी ही कविता वाचली आणि त्यावर आपली प्रतिक्रिया लिहिल्यावर समजले की दीडेक वर्षापूर्वी भारती यांनी लिहिलेली ही कविता किती समर्पक आणि अर्थपूर्ण आहे.

कवितेविषयी....

मृत्यूविषयीची कविता असल्याने शब्दांची योजना करताना दाहक रंगाचा वापर करणे कवयित्रीला नैसर्गिक वाटणे सहजच म्हणावे लागेल, पण त्यातही त्या स्वरमेळ शोधतात ते अनुभवणे खूप समाधान देणारी गोष्ट आहे. एलिझाबेथ बॅरेट-ब्राऊनिंगचा उल्लेख मला साहजिकच आवडला....

"सॉनेट्स फ्रॉम द पोर्तुगीज..." मध्ये एका ठिकाणी एलिझाबेथ म्हणते :

...."Smiles, tears, of all my life ! - and if God choose,
I shall but love thee better after death..."

भारतीदेखील....'ने मला कुठेही...' मध्ये वेगळे काय सांगतात ? दोघींच्याही भावनेचा पदर आयुष्याची हीच व्याख्या सांगत आहे.

कविते रचनेचा सुंदर अनुभव, भारती.

अशोक पाटील

मला भारती यांच्या कविता अनेकदा नीट समजत नाहीत. मला समजते ते इतकेच, की शब्दनिवडीच्या दर्जाचा परमोच्च बिंदू त्या लीलया गाठतात आणि तरीही सगळे खरेखुरे, अस्सल, जातिवंत आहे हे सहज मान्य होते. अतिशय दुर्मीळ अशी ही प्रतिभा आहे.

भारती....

प्रतिसादाच्यानिमित्ताने तुम्हाला पु.शि.रेगे आणि "दुसरा पक्षी" ही कविता आठवावी या परता दुसरा आनंद नाही. केवळ सहा ओळींची ती कविता....आणि तो छोटेखानी संग्रह....त्याचे अत्यंत कलात्मक मुखपृष्ठ.... जे तयार केले होते चित्रकार र. कृ. जोशी यानी..... आवृत्ती आठवली मला....केवळ साडेचार रुपये किंमतीची, जी माझ्याकडे आहे आणि आत्ता पुन्हा त्या दडलेल्या पक्षासाठी शोधून काढली.....आणि पाहिली....

ह्या अनोख्या आनंदाबद्दल तुमचेच आभार.

अशोक, ही कविता व त्यावरचे प्रतिसाद वाचत आहे.कृपया ती रेगे यांची कविता संपूर्ण इथे द्या.

जरूर जिगिषा....

मला आनंद होत आहे की, तुम्हालाही या पक्षी ने पछाडले आहे :

"...पक्षी जे झाडावर गाणे गातो
आहे झाडच दुसरे पुन्हा त्या गाण्यात
पक्षी जे झाडावर गातो

झाडावर जे गाणे पक्षी गातो
आहे पक्षी दुसरा गाण्यांतच त्या पुन्हा
झाडावर जे पक्षी गातो.. "em>

शब्दसामर्थ्याची वानवा नव्हती रेग्यांकडे....वरील कविताच त्याबद्दल साक्षी आहे.

किती सहज खूप काही, किती अलगद, किती खोल.. किती हलकेच किती गडद

अहाहा! भावपूर्ण कविता सुंदर लिखाण आणि माहितीपूर्ण प्रतिसाद… छान वाटले इथे येउन

भारती...

वर "....किती हलकेच किती गडद..." प्रतिसाद देणारी 'रमा' आमच्या कोल्हापूरची कन्या.... कविता प्रांतात खास तयारी आहे तिची. मला वाटते तुमचे प्रतिसाद आहेत तिच्या कवितांवर....वाचल्याचे स्मरते.

".....वेगवेगळ्या अस्मितांचे संमेलन इथे मायबोलीवर बघायला मजा येते आहे ....."

~ आणि याला कारणीभूत आहे तुमच्यासारखी कवयित्री....जिच्या देखण्या शब्द-रचनांनी या अस्मितांना एकत्र येण्याची भुरळ पडत आहे.

< आणि याला कारणीभूत आहे तुमच्यासारखी कवयित्री....जिच्या देखण्या शब्द-रचनांनी या अस्मितांना एकत्र येण्याची भुरळ पडत आहे > जोरदार सहमती.

भारतीताईंच्या कविता म्हणजे मौनाची गाणी आहेत. आत्यंतिक मनस्वी, आत्ममग्न अविष्कारातून आलेल्या असल्या तरीही या कविता ओरडून अंगावर येणार्‍या नाहीत. अर्थात, जखमी करण्यासाठी शस्त्र मोठे यापेक्षा धार किती याचे जसे महत्त्व, तसेच हे शब्द सुंदर असूनही भिडायचे तिथे खोल भिडतातच.

"आनंद देहधारी .. छळवाद मूर्तीमंत
सर्वांस शाप होता सर्वस्व पिंजण्याचा"
यातल्या शब्दकळेला सलाम जातोच पण ती पार करुन अर्थाला हात घालताना - त्यातील ओढणारा आशय समजल्यावर - पुढचे पाउल नेमके जागेवर पडेलच याची शाश्वती उरत नाही. वाचणार्‍याला रचनेच्या सौंदर्यापलिकडची, अधिक ताकदीची भूल घालण्याचे सामर्थ्य असलेली ही संपन्न लेखणी.

अशोकजींचे प्रतिसाद वाचणे ही आणखी एक पर्वणी.
या धाग्याने एक बेभान कविता, दोन उत्तुंग प्रतिभेच्या कवींची आठवण आणि एका रसिकाच्या मनात उमटलेले तितकेच तीव्र प्रतिसाद- तरंग असा मोठा आनंददायी ठेवा दिलाय.

अहाहा! कविता आणि प्रतिसाद, दोन्हींसाठी.. जणू रसिकांची सुरेल मैफिल सुरु आहे, असं वाटतंय..

आज पुनश्च वाचली ही कविता..
मागे मला याच कवितेनं पछाडलं होतं..मला आठवतंय की मी एकाच दिवसात आठ-दहा पारायणं केली होती ..
आता तर पाठच झालीये !
ज्या कुणी वरती आणली असेल त्यांचे खूप खूप आभार ज्यामुळे इथे एवढी चांगली चर्चा झाली आहे .
मागे खूप वाईट वाटलं होतं या कवितेवर तीन -चारच प्रतिसाद पाहून ....Now its fine ....भारतीताई ....you deserve it !

भारतीताई,
खूप छान कविता.
पु शि रेग्यांची कविताही वाचायला मिळाली त्यासाठी अशोक. यांचे आभार.
कविता आणि प्रतिसाद दोन्हींचा सुंदर अनुभव.

कविता आणि प्रतिसाद... दोन्हीला _/\_

भारती यानी सर्व प्रतिसादकांचे योग्य असे आभार मानले आहेतच....पण त्यांच्याच बरोबरीने मी देखील तुम्हा सर्वांना धन्यवाद देतो....तुम्हा सर्वांना प्रतिसादांमुळेही हा धागा खूप पसंत पडला याची तुम्ही जाणीवपूर्वक नोंद केल्याचे पाहिले आणि आनंद झाला.

अशोक. | 2 October, 2013 - 11:30 नवीन

भारती यानी सर्व प्रतिसादकांचे योग्य असे आभार मानले आहेतच....पण त्यांच्याच बरोबरीने मी देखील तुम्हा सर्वांना धन्यवाद देतो....तुम्हा सर्वांना प्रतिसादांमुळेही हा धागा खूप पसंत पडला याची तुम्ही जाणीवपूर्वक नोंद केल्याचे पाहिले आणि आनंद झाला.
<<<

अशोकराव, तुमचे प्रतिसाद म्हणजे दुधात साखर! पक्वान्नाच्या ताटावर आग्रहही केला जावा असे वाटते तुमचे प्रतिसाद वाचून. कित्येकदा तर मूळ धागा वाचावा की त्याचे रसग्रहण वाचावे असेच वाटत राहते. अहो तुम्ही आणि भारती हे रसग्रहण आणि कविता यांचे प्रत्ययकारी मिश्रण हीच तर खरी दौलत अश्या स्थळांची!

तुम्ही दोघांनी धन्यवाद देणे म्हणजे प्रतिसाददात्यांनाच लाजवणे होय.

शब्दसंमेलनच जणू..