विरह | Maayboli

Submitted by मुक्तेश्वर कुळकर्णी on 17 May, 2012 - 07:22

सदर कविता सत्य प्रसंगानुरुप असुन तिने आपले बाळ कोसो दुर आजी आजोबा जवळ ठेवले आहे. तिची मनःसिथती रेखाटण्याचा हा प्रयत्न

गुलमोहर:

शब्दखुणा:

शेअर करा

Submitted by Sanjeev.B on 17 May, 2012 - 07:26

:अरेरे:......नौकरी साठी बरेच आयांना असे करावे लागते.

छान कविता

Submitted by स्मितू on 17 May, 2012 - 07:28

छान कविता.
पण "मोबाईल तोंडी लावून,
बोल बोबडे ऐकतो" >>>>>>...इथे "कानी "हवय का? (एक शंका)

Submitted by शोभा१ on 17 May, 2012 - 07:31

पण "मोबाईल तोंडी लावून,
बोल बोबडे ऐकतो" >>>>>>...इथे "कानी "हवय का? (एक शंका)>>त्याचे तोंडी लावा लागेल ना असे म्हणावयाचे होते . परंतु तसा बदल केलाय.

Submitted by मुक्तेश्वर कुळकर्णी on 17 May, 2012 - 07:51

Submitted by विभाग्रज on 17 May, 2012 - 19:18

Submitted by मुक्तेश्वर कुळकर्णी on 18 May, 2012 - 01:03

ह्म्म्म्म्म्म्म्म्म मला माहित आहे ही वेदना............सुंदर रेखाटलीये श्ब्दात मुकु.......

Submitted by योगुली on 18 May, 2012 - 01:09