Submitted by प्रिति_गयक on 14 February, 2012 - 02:20
परडी भरली होती फुलांनी
ओसंडून वाहिली होती चारहि दिशांनी
वाहून गेले माझीच मी ...
अश्रू वाहोनि थिजले गाली
विरघळून गेली ती कहाणी
अस्मिता जपली माझीच मी ...
चान्दण झेललं ह्या ओठी
सुख साठवलं ह्या पोटी
ओंजळीत लपली माझीच मी ...
चालत चालत चालले मी
पुन्हा नं मागे पाहिलं मी
ओळखीच्या वळणवर, ना
नदीच्या काठावर, ना
संध्येच्या सूर्य बरोबर
चालत चालली माझीच मी ...
गुलमोहर:
शेअर करा
छान !
छान !
वा वा! प्रिती, मायबोली च्या
वा वा! प्रिती, मायबोली च्या महाकुटुंबात तुझे स्वागत!
खुप छान कविता! तुझी प्रकाशचित्रेही लाव इथे!
छान !!
छान !!
छान...स्वागत तुमचे
छान...स्वागत तुमचे
आवडली. पुढच्या लेखनाला
आवडली.
पुढच्या लेखनाला शुभेच्छा.
धन्यवाद !!
धन्यवाद !!
सुंदर कविता
सुंदर कविता