दुबई उर्फ डु बाय ( Do Buy )

दुबई उर्फ डु बाय ( Do Buy )
साधारण 15 वर्षापूर्वी नुसते ’दुबई’ हे शब्द उच्चारले तरी मनात भिति वाटायची. तो प्रदेश म्हणजे जगभरातल्या कुख्यातांचे माहेरघर अशी ओळख झाली होती. पण गेल्या 15 वर्षात जगभरात जे बदल वेगाने घडत आहेत तसेच ते इथेहि झाले .

खरं तर दुबई हे यु.ए.ई. मधील सातपैकी एक एमिरेट्स आहे. 1971 साली अबुधाबी, अजमन, दुबई, फुजैरा, रस-अल खैमा, शारजा व ऊम-अल क्युएन (शब्दोच्चारातील ‘चु.भु. दया. घ्या.’) हया सात एमिरेट्सनि मिळून यु.ए.ई. (युनायटेड अरब एमिरेटस) हा देश जन्मला. आताच त्यांचा 40वा वर्धापन दिन साजरा झाला. ह्याची अबुधाबी ही राजधानी आहे. फ़क्त तिथेच जगातील महत्वाची वस्तु म्हणजे खनिज तेलाच उत्पादन होते. बाकीच्यां मध्ये शारजा हे बर्‍यापैकी पुढारले पण दुबईने यु.ए.ई.ची आर्थिक राजधानी बनण्याचे स्वप्न सत्यात उतरवले. अबुधाबी इथे गेल्या 10 वर्षापासून वास्तव्य करणारे माझे मित्र श्री. किरण जोशी यांनी जी उपयुक्त माहिती दिली ती खाली देत आहे.

एमिरेट्चे त्याचे यु.ए.ई.मधिल तेथील
नांव क्षेत्रफळ त्याचा % मध्ये वाटा वाळुचा रंग तेथील फर्स्टफॅमिली

1. अबुधाबी 67340 85% लाल अल नहयन
2. दुबई 3900 5% हलका लाल अल मख्तुम
3. शारजा 2600 3% राखाडी अल क्वास्मी
4. अजमन 260 0.5% क्रिम अल नुआमी
5. उम-अल क्यएन 770 1% निळा अल् मउल्ला
6. रझ अल-खैमा 1700 2.5% पांढरी अल् क्वास्मी
7. फुजैरा 1300 3% काळा अल शरगी

(परत एकदा – उच्चाराबद्दल चुक झाल्यास क्षमस्व)

हया सातपैकी फक्त दुबईने जगातील प्रवाशांचे, उद्योगधंदे करणाऱयांचे लक्ष जबरदस्त वेधून घेतले आहे. गेल्या 10 वर्षापासून त्यांनी आपली ओळख ही एक मनोरंजनाचे व उद्योगाचे ठिकाण अशी केल्यापासून त्यांच्याबद्दलचे पुर्वीचे दुषित ग्रह हळुहळु तिथल्या समुद्रातील पाण्यासारखे वा हवेसारखे स्वच्छ होत गेले. राज्यकर्त्यांनी जर मनात आणलं तर काहीही होऊ शकते. मोठी स्वप्न बघण्याची व ती पुर्ण करण्याची ताकत आमच्यात आहे, हे इथल्या एमिरेट्सनी दाखवुन दिले.. जे काही करायचे ते भव्य, दिव्य, अद्भुत हाच त्यांचा खाक्या.

त्यामुळे जेव्हा आम्ही दुबईला जायचे ठरवले तेव्हा 26 डिसेंबर ते 1 जानेवारी हे 7 दिवस पुरतील असं वाटले होते, पण ते किती फसवे होते हयाचा अनुभव आम्ही घेतला. एका टुर ऑपरेटरकडून तिथल्या हॉटेलचे व काही साईट सिईगचे बुकींग केले. तिथे हॉटेलचे चेक-इन दुपारी 1 चे असल्याने ओमान एअरचे व्हाया मस्कत ते दुबई हे विमान बुक केले. नेहमीप्रमाणे फोटोची जबाबदारी सुषमाने उचलली आहे.

22 डिसेंबरला सकाळी 6.45 ला जेव्हा ओमान एअरच्या विमानाने उड्डाण केले त्यावेळी ’गणपती बाप्पा मोरया“ बरोबर ’इन्शाल्ला“ ही मनात म्हटले. मुंबई ते मस्कत हे 2.15 तासाचे उड्डाण. त्यात व्हेज खाण्यात जी भाकरी कम पोळी म्हणून जे काही होते ते पाहून जेलमध्ये पोळया बनवणाऱयानी आपल्याला असे का बर बनवता येत नाहि म्हणत माना खाली घातल्या असत्या असे वाटले.

जसं जसं मस्कत जवळ येऊ लागलं तशा फक्त डोंगरांच्या रांगा दिसू लागल्या. हया अल हाजर माउंटन रेंज आहेत. त्यांचा रंगही वेगळाच होता. दोन डोंगराच्या खोबणीत छोटी बैठी घरे,कधि तिन चार मजलि इमारति असे चित्र दिसे.

मस्कत हा तसा इंटरनॅशनल म्हटलं तरी छोटासाच विमानतळ आहे. पण जेव्हा विमानतळावर ओमानी रियालचा भाव ऐकला तेव्हा आमच्या तेथील खरेदीने आमेन म्हटले. कारण 1 ओमानी रियाल =140 रु. तसेच यु.ए.ई. चा दिराम. तो 1 दिराम =14.50 रु.च्या आसपास. म्हणजे ओमानी रियाल जवळजवळ 10 पटीने जास्तीचा भाव. कारण ओमान हा तेलसमृध्द देश. हया तेलाने खरचं आपला घाम काढलाय. तिथुन 40 मिनिटात दुबई. वाळूचे रण संपून जसजशा हिरवळीच्या, समृध्दीच्या खुणा दिसू लागल्या. तसे समजले दुबई जवळ आले आहे.

हळुहळु डोंगर संपुन वाळुचे रण सुरु झाले

वाळुच्या रणात चकाचक रस्त दिसु लागले

विमान लँड झाल्यावर प्रथम सांगितले बाहेरील तापमान 21 डिग्री आहे. खरं तर मार्चपर्यंतचा सिझन हा इथे येण्याकरता चांगला. एकदा का मे-जुन सुरु झाला की असह्य तापमान. कधीकधी 50 डिग्रीच्याही पुढे. आपल्या राजस्थानातही असेच असते की. ह्याच्या व तिथल्या तापमानात फरक नाही पण संपूर्ण यु.ए.ई. ला समुद्र किंवा गल्फ असूनही ही परिस्थिती आहे.

विमानतळावर एक गंमत झाली. खरं तर तिथे जाऊन आलेल्यांनी किंवा आमच्या टूर ऑपरेटरनी ज्यांनी आम्हांला बुकींग करुन दिले त्यांनीही ही छोटीशी गोष्ट आम्हांला न सांगितल्याने आमचा वेळ गेला.

आमच्याकडे जास्त सामान नसल्याने आम्ही पटापट विमाना बाहेर आलो. एके ठिकाणी गर्दी होती ती कसली असा विचार करत पटपट पासपोर्ट / व्हीसा क्लिअरन्सच्या लाईनीत 10 मिनीटे उभे होतो. तिथे नंबर आल्यावर तिथल्या कस्टमच्या माणसाने विचारले ’हिंदी / इंग्लीश समजात है ?“ ’पहला आयरिस टेस्ट करो“. कुठेतरी मनात दुबईबद्दलची एक सुप्त भिति दडली होती. त्याने असं सांगताच आम्हांला हे ’त्यातले“ समजले की काय अशी भिती वाटली. पण मग कळले की व्हिसा क्लिअर करण्याआधी आपल्या डोळयातील बाहुलीचा फोटो काढला जातो. आधी दिसलेली गर्दी ही त्यासाठीच होती. त्यांनी परत खाली जा असे सांगितले. नॉर्मली तिथे आमच्यासारखे अगदी कमी असतील. कारण तिथे वर येण्यास दोन एक्सेलेटर्स होते. पण खाली जाण्यास एकही नव्हता. तिथे एक लिफ्ट होती. त्याने आम्हांला खाली जाण्यास सांगितले.

साधारण आपण लिफ़्ट्मध्ये चढलो की पटकन बंद झालेल्या दाराकडे तोंड करुन उभे राहतो. तसेच आम्ही दोघे उभे राहिलो. लिफ़्ट थांबली पण दार काही उघडेना. अरे बापरे आपण आत अडकलो की काय. म्हणजे हयांना आपल्याबद्दल काही खरेच वेगळे वाटतयं की काय ही भिति पुन्हा वर आली. आत एकच स्विच दिसत होता. तो दोन-तीनदा दाबला. पण मग लक्षात आले की आमच्या मागेही लिफ़्टला एक दार होते ते कधी उघडले हे आम्हांला कळलेच नाही. त्या दाराकडे पाठ करुन आम्ही आपले आमच्या समोरचे दार उघडण्याचा प्रयत्न करतोय. ओशाळून बाहेर येऊन पाहिले तर समोरच तिथे स्क्रिनींग टेस्ट सुरु होती. आमच्या डोळयातील शरमेची भावना नक्कीच त्या फोटोत आली असेल.
भाग....१.... क्रमशः