'वि'स्मृतीगंध....

पुढच्या वेळी पुन्हा उघडेन हे कपाट तर गंधाळाव्यात त्याही!! >> जरुर जरुर......
इथे मी हे कपाट उघडेच ठेवतो.....ठेवतो म्हणजे..., ते राहतेच. कारण त्या सर्व गोष्टींपासुन खुपच दुर आहे.
थोडा आणखी मागील भुतकाळातला 'गंध' तर वेगळाच.

मस्त!!

हे विस्मृतीगंध नाय, "विस्मृतीगंधः भाग १" असं पायजे!!!

आहाहा बागुडी.गोड ,गो$$ड. .. तुझ्या गाठुड्यांशी मिळती जुळती गाठुडी इतकी भरलेली आहेत ना कि आमचं कपाट ही उघडंच राहतं ,बंदच होत नाही कधी!!!!

मस्तच बागे. खरंच अशा छोट्या छोट्या आठवणी किती सुखवुन आणि दुखवुन जातात. तेव्हाचे दु:खाचे पहाड आता छोट्याशा उंचवट्याएवढेही वाटत नाहीत. तसंच तेव्हाचे छोट्या गोष्टीतुन मिळालेले प्रचंड आनंद आता खुप मोठ्या अचिवमेंटनंतरच्या आनंदापेक्षा अजुनही मोठेच वाटतात.

मला नाही आठवणी ठेवता आल्या गुंडाळुन गाठोड्यात. माझ्या तर अशा खिशातच असतात. एखादा विशिष्ट वास, एखादी वस्तु, गाडीवर फास्ट जाताना ऐकु आलेली गाण्याची अर्धवट ओळ किंवा मग संध्याकाळी पडलेला विशिष्ठ उजेड काहीही पुरतं त्यांना बाहेर उडी मारुन यायला. (लिफ्ट मधुन जाताना अचानक एखाद्या मजल्यावर येणारा आमटी उकळण्याचा वास मला cozy शनिवार दुपार, रेडिओवर लागलेला विशिष्ठ कार्यक्रम आणि आईची आठवण करुन देतो. ) छान लिहिलंयस. मलाही खुप खुप आठवणी आल्या ललित वाचुन.

अशी एक कविताही आहे का तुझी बागे?

एनीवे, छान!!

मणे मावशे तुला माझे अणुमोदन......तुझ्या दुसर्‍या प्यार्‍यासाठी..

तुझ्याच आधीच्या लिखाणाशी तुझेच हे लिखाण कंपेअर करता ओके वाटलं..... नेहमीसारखं खास काहीतरी येउ देत जरा शुभेच्छा...!!!!!!

रिकामा वेळ आहे म्हणून >> भुंग्या या सर्व गोष्टी जेव्हा आपण रिकामे म्हणजेच 'रिते' असतो आतुन आणि बाहेरुनही तेव्हाच घडतात, उमजतात.

जागा 'खाली' होते नि 'भरते'.

मस्त मस्त मस्तच !
मनि +१
मलाही हे सगळं अनुभवायला खुप खुप आवडंत. आणी अश्या आठवणी यायला लागल्या की मग बाजुला कुणीही नको. आपण आपलेच डोळे मिटुन वाहुन जायचे या झर्‍यात
बाकी आठवणींचे म्हणशील तर माझ्यासाठी त्या म्हणजे
http://www.maayboli.com/node/22945

सु
रे
ख!!

आणि मनिमाऊ....माझ्या मनातलच लिहिलतं!

अगदी सहजतेने ओघात लिहिलंयस.... आवडलं.
आठवणी आपल्या जन्माचं संचित आहे. जपल्याच पाहिजेत त्या.

उकाकांशी सहमत..:)

पु.ले.शु..

छानच
मला चं.गोखलेंची चारोळी आठवली

आठवणींच्या देशात
मी मनाला कधी आठवत नाही
जाताना ते खूष असतं
पण येताना त्याला येववत नाही

लिहिती रहा ग मुली, तुझं लि़खाण वाचल की अरेच्चा! हिने कसं लिहिलं हे? असं वाटत

काही ठेवून जीर्ण झालेल्या आठवणींची गाठोडीच बदलावीत- एक अत्तराचा फाया त्यातही ठेवेन म्हणते.. पुढच्या वेळी पुन्हा उघडेन हे कपाट तर गंधाळाव्यात त्याही!! >>>>>

हे महत्वाचं आहे. माणूस जरा बिझी झाला, उद्योगविश्वात रमला कि या छोट्या छोट्या बाबींचा विसर पडतो. असंच अचानक कुणीतरी लक्षात आणून देतं त्यासाठी तरी आभारच मानले पाहीजेत मस्त

काही ठेवून जीर्ण झालेल्या आठवणींची गाठोडीच बदलावीत- एक अत्तराचा फाया त्यातही ठेवेन म्हणते.. पुढच्या वेळी पुन्हा उघडेन हे कपाट तर गंधाळाव्यात त्याही!!>>>>>

सुंदर

बागेश्री...
खासच.... आठवणींची गाठोडी, अत्तर......अप्रतिम लिहिलय...

! !

देश, नाती, मित्र.. सगळचं नजरेआड गेलय...त्यामुळे मन हल्ली या आठवणिंच्या हिदोळ्यावर जरा जास्तच झुलत असत आणि त्यात तु ही तार छेडलीस...
खुप छान लिहिलस. मनापासुन आवडेश!!!

खूप छान लिहिलस बागू

अहाहा!! छोटुकलं, गोडुलं असं हे तुझं ललित मनातल्या 'वि'स्मृतींची कुपी उघडून मंद-मंद दरवळ पसरुन गेलंय.... काही लोक गद्य कविता लिहितात, तू पद्य लेख लिहितेस

मस्तच बागुडे... छोटसं पण छान आठवणीचा गंध पसरवुन गेले हे ललित
उकाका+१

बागे काय लिहू आता?? इतकं छान मांडलस प्रत्येकाच्या मनातलं.....की शब्द पुरेनात!
मनेला अनुमोदन हवे तेवढे टक्के!
अनेकदा अशा जुन्या आठवणींची बोचकी आपापली डोकी वर काढतात, अन एक एक मणी माळेतून सुटत जावा, तश्या हळूहळू तरळत जातात,,,,,,,,,कधी मन:पटलावर मोरपिस फिरवून तर कधी डोळ्यांच्या कडा ओलावून!

येत्या नवीन वर्षातही अशीच लिहित रहा....शुभेच्छा!

छान लिहील आहेस बागेश्री !