शैशव...

त्या व्याधी देहाच्या...
मनाच्या हिरवेपणाला कसलं आलय वय?

अलगद, अगदी हळुवारपणे, पण मनापासून
आपल्याच मनाच्या कुठल्याही कोपर्‍यात डोकवायचं...

आणि घालायची मला एक साद...
बघ तुझं ते 'चिरतरुण' शैशव धावतच येतं की नाही!

....हीच तर खरी कविता !! नाही तर कविता म्हणजे आणखी काय वेगळं असतं याहून ??

कधी कविता लिहिता न येवूनही जेंव्हा तिला उत्स्फूर्त दाद दिली जाते तेंव्हा ती दादही एक भावसमृद्ध कविताच असते........ मुक्तछंदातली.......

विशाल मस्त कविता!

अलगद, अगदी हळुवारपणे, पण मनापासून
आपल्याच मनाच्या कुठल्याही कोपर्‍यात डोकवायचं...

आणि घालायची मला एक साद...
बघ तुझं ते 'चिरतरुण' शैशव धावतच येतं की नाही!>>>>>>>>>>>>>>>> खरच डोकवायला हवच !

सही रे सही! आला विशाल खरंच शैशवाला भेटून.
मस्त, मोकळी कविता लिहिलीस अगदी! खूप खूप आवडली.

सह्ही !!!!विशाल ... तुझ्या कविता मी आवर्जुन वाचते

ग्रेट .

तेच म्हणत होतो की कधीचा तू भेटत का नाहीस!

आवडली रे

वा वा! (हिरवेपण या शब्दाला एक भिन्न व प्रचलीत छटा आहे ती सोडल्यास आशय अतिशय आवडला.)

धन्यवाद!

-'बेफिकीर'!

छान!

खरे असावे, मला समजलेच नाही ते!

प्रचंड आवडली..!

top one re.

मस्त! 'चिरतरूण शैशव'....! जन्म, मृत्यू आणि नाते यांना कधी साद घालावी लागते का? कधी ते आपल्या कुशीत येतात आणि कधी आपण त्यांच्या कुशीत अलगद जातो; ते पण साद न घालता, कळतदेखील नाही!

!!

>> वय झालं रे आता... >>
तुझं नाही आमचं झालंय वय...
>> देवा >> बालगंधर्व पाहून झाला वाटतं!
रच्याकने, कसा आहेस विशल्या ??

मस्तच आहे अगदी.. खुप आवडली.

फारच सुंदर व यथार्थ.