Thread	Posts	Last Post
	Archive through November 24, 2003	35	11-25-03  4:20 am
	Archive through September 20, 2005	33	09-20-05  4:53 am

Sumati_wankhede Tuesday, September 20, 2005 - 10:39 am:      baabaa ro baabaa roÊ inarÜpacaa saÜhLa krNyaa[tko javaL kahI ]rlao trI Aaho ka Æ kbaUla kIÊidlyaaGaotlyaa gaÜYTIMnaa manaacaa vaasa hÜta ekokaLI QauMd pNa Aata icamauTBar kÜrDI maatIca naa nausatI Æ ek fÜna ]calalaa trI maQalyaa AMtratUna tarovar sarsartoya inaja-na vaaLvaMTcaÊ laaMbalacak iktI ² AsaM baGa hI maatI AaiNa hI vaaLU doKIla AÜlaI Asato puroXaI tr porlaI AsatI rÜpo ihrvaI ]Va GamaGamatIla AXaI inadana nausatIca rMga ]QaLNaarI jaXaI gaulabaaXaI to vaRxaarÜpNa AaiNa eKado svaPnaBarlao naajauk BaaYaNa ekmaokaMsaazI evaZo trI kolaoca Asato AapNa mhNaUna mhNatoÊ h+ nakÜ baabaa ro AaMdÜLUna gaolao ekvaar sauKacao vaaro ‘tqaastu’ mhNaÊ evaZoca puro.

Rutu_hirwaa Thursday, October 13, 2005 - 7:02 am:      iravati sumati besht aahet posts

Nitu_teen Monday, January 16, 2006 - 4:57 pm:      आपण मातीच्या मनात मिसळून तिचं व्हावं, तिनं आपल्या मिसळून आपलं व्हावं, अन असं उमलत रहावं, हे ज्ञानच आकाशाला नाही. ती समजुत आहे पाण्याला. म्हणून माती पाण्याशी खेळते. पाण्यात भिजते. मोहरते. ऋतूमती होते.आभाळाला ती अस्पर्श आहे.तिला त्याला भेटावसं वाटलं तर पाण्यात बिंबावं लागतं. असं पाण्यात मिसळून, पाणी होऊन गेलं तरच ती अनंत अंगांनी भेटते, बिलगते, नवे सर्जनेतिहास घडविते. तुम्ही हा संबंध समजून घ्याल तर मग माती फ़क्त हरळीला आणि कुंभारालाच कळली आहे, असं मी का म्हटल याचा उलगडा होऊन जाईल.

Iravati Saturday, January 21, 2006 - 11:12 am:

Iravati Monday, June 19, 2006 - 2:50 pm:      देता यावे हसू निरभ्र अकलंकित निरागस तान्ह्याच्या आनंदाइतके सहज कोवळे देता यावे हात निर्हेतूक आश्वासक स्वत्:ला स्वत्:चा आधार देण्याइतके स्वाभाविक मोकळे देता यावे शब्द अम्लान नि:संशय आयुष्याच्या पायाशी जगणारे निरहंकार देता यावे हृदय अपार निरामय दयाघनाच्या दारापाशी पोचवणारे निराकार

Iravati Monday, June 19, 2006 - 3:01 pm:      इतक्यातच झिमझिमून सर गेली झुकून उन्हे, मिटून पुन्हा वर आली रंग नवा स्वप्नांवर चढत पुन्हा इतक्यात आस नवी मोहरली फूल जसे, जीव तसा उमलत ये इतक्यातच कळ दुखरी सरलेली खटमधूर जीवनरस टपटपतो इतक्यातच ओंजळ ही भरलेली इतक्यातच गडद तुझी सय झाली विस्कळल्या जगण्याला लय आली

Iravati Monday, June 19, 2006 - 3:02 pm:      रात्री एकदा माझ्याकडे पाहात रोषाने म्हणालीस ' किती पाहतोस! मी तुझीच आहे ना ? ' आता मी दिवसाही डोळे मिटून घेतो तेव्हाच्या तुला आठवत असतो