Submitted by _आदित्य_ on 17 June, 2021 - 22:47
चांदणे मंदावले इकडे दिशा अंधारल्या !
आणि तिकडे वक्षकाठी सांजवाती लागल्या?
दुःख निजले काल होते जे सुखाने अंतरी,
जागले ते आज आणिक पापण्या पाणावल्या !
लेखनातूर लेखणीही स्तब्ध झाली तेधवा,
जेधवा त्याने सखीला चंद्रमाळा घातल्या !
काय मी केले असे कि प्राण झाला पोरका?
ह्या फुलासाठीच ना मी त्या कळ्या झिडकारल्या !
जाणतो मी जीवनी ह्या शाश्वती कसली नसे !
रंगण्यापूर्वीच गोष्टी आमुच्याही भंगल्या !
फुल ते कोमेजता का त्यास पाणी द्यायचो?
व्यर्थ मी बहुतेक त्याच्या पाकळ्या कुरवाळल्या !
संत मी झालो तरी मज खंत ही वाटेल रे,
ज्यास नव्हते मोल त्यास्तव स्वप्नओव्या जाळल्या!
आज इकडे जीवनाला गंध येतो मृत्यूचा !
आणि तिकडे वक्षकाठी सांजवाती लागल्या..
आणि तिकडे वक्षकाठी सांजवाती लागल्या !
विषय:
Groups audience:
Group content visibility:
Use group defaults
शेअर करा
सुंदर रचना..!!
सुंदर रचना..!!
चांगला प्रयत्न आहे. वक्षकाठी
चांगला प्रयत्न आहे. वक्षकाठी म्हणजे काय?
चांदणे मंदावले म्हणजे पहाट. तेव्हा सांजवाती लागल्या? कळलं नाही.