...मावळते रोजच संध्या!

Submitted by अपूर्व जांभेकर on 1 April, 2021 - 06:13

त्या झाडाच्याही मागे, मावळते रोजच संध्या,
अंधार पांघरून पाने, निजलेल्या निपचित फांद्या! ।।धृ ||

दिनभरी खेळूनी थकले, मैदान पांगले भवती...
थोपटतो अलगद वारा, उडवीत सुंगधी माती! ।।१।।

एव्हाना परतून वाटा, येतात पुन्हा पाराशी,
डोळ्यात दाटते वाट, पळी-पात्र उभे दाराशी! ।।२।।

त्या तिथे काहीसे दूर...पाणवठा अबोल झाला!
देवाजीचा शेजार, शांततो ह्याच समयाला... ।।३।।

सुरु नंतर कूज-बूज होते, पुट्पुटती कंदील गीते...
ऐकण्या रात्रीचे गाणे, मैफल ताऱ्यांची जमते! ।।४।।

© अपूर्व संजीव जांभेकर

विषय: 
काव्यलेखन
Groups audience: 
गुलमोहर - कविता
Group content visibility: 
Use group defaults
शेअर करा

चित्रमय कविता.
>>सुरु नंतर कूज-बूज होते, पुट्पुटती कंदील गीते...
ऐकण्या रात्रीचे गाणे, मैफल ताऱ्यांची जमते! ।।४।।>> उच्च.

Submitted by सामो on 1 April, 2021 - 09:23

चित्रमय कविता.
>>सुरु नंतर कूज-बूज होते, पुट्पुटती कंदील गीते...
ऐकण्या रात्रीचे गाणे, मैफल ताऱ्यांची जमते! ।।४।।>> उच्च.

Submitted by सामो on 1 April, 2021 - 09:23

फक्त सन्ध्याकाळ चे
वर्णन असूनही पूर्ण कविता वाटते.

सुन्दर सुरुवात आणि समाधान देणारा शेवट

Submitted by चुन्नाड on 3 April, 2021 - 11:21

संध्याकाळचे चित्र छान उभे केले आहेस आणि ओघवती झाली आहे कविता! एकूण प्रवाह छान टिपला आहेस! शब्दमांडणी फार सुंदर!

Submitted by परिमल केळकर on 13 April, 2021 - 10:08

चुन्नाड, पऱ्या - धन्यवाद मित्रांनो! परिमल, तुझ्या रचनेची वाट बघतोय इथे!
शशांक, प्रभुदेसाई आणि गौरी - मनापासून आभार!

Submitted by अपूर्व जांभेकर on 14 April, 2021 - 02:09

बालभारतीच्या कवितांची आठवण आली. >> खूप छान वाटलं तुमची प्रतिक्रिया वाचून स्वान्तसुखाय! खूप खूप आभार!

Submitted by अपूर्व जांभेकर on 14 April, 2021 - 04:08