गेल्या दहा दिवसांत तीन सिनेमे पाहीले.
1. इज लव्ह इनफ ? "सर"
2. द लास्ट कलर
3. द ग्रेट इंडिअन किचन.
पहिले दोन सिनेमे आवडले ...
तिसरा सिनेमा.. (Neestream -मल्याळी भाषेतला इंग्रजी सबटायटल्सवाला) पाहून मात्र त्रास झाला. एक सण्णसणीत मुस्काटात बसली. हा चित्रपट संपत नाही. तो मानगुटीवर बसतो आणि छळतो. "अगदी फ्रंट ऑफ द माईंड" छळत रहातो. स्वैपाकघर आणि स्वैपाक ह्या विषयातले बारीक सारीक तपशील टिपून त्यावर एका पुरुषानं हा सिनेमा बनवलाय,त्याला साष्टांग प्रणाम.
Spoiler alert - ज्यांना पहिल्या धारेचा सिनेमा बघायचाय त्यांनी इथून पुढे वाचू नये. पण लवकर बघा...
(एक डिस्क्लेमर - मी अजिबातच स्त्रीवादी नाही. स्वतः राबून घर सजवणं, स्वच्छ आणि सुंदर ठेवणं, छान छान पदार्थ बनवून दुस-याला खाऊ घालणं हे मला आवडतं. मी माझ्या आवडीसाठी ते करते, तरीसुद्धा सिनेमा पाहून मी गोंधळले आणि भांबावले आहे)
लास्ट अॅलर्ट!!!
ह्यापुढचं लेखन प्रचंड उत्कट असेल. ते कदाचित असंबंद्धही होईल, पण विचारांचं घोंघावीकरण न थोपवता आणि त्याचं अजिबात सुबकीकरण न करता ते जसे येतील तसे ते इथे येतील.
एखाद्या व्यक्तीला कोणी सपासप आसूडाचे फटके मारत असेल तर त्याच्या वेदना पाहून बघणाराही कळवळतो. पण ती व्यक्ती जर खूषीत ते फटके खात असेल तर? .... आनंदानं हे फटके खाणं म्हणजेच आपल्या आयुष्याची सार्थकता, कृतार्थता, परीपूर्णता असं तिला आणि तिच्या सर्व जिवलगांना वाटत असेल तर ?
आणि....... मीही त्यातलीच एक असेन तर?????
मीच काय, निरक्षर ते डाॅक्टरेटपर्यंत शिकलेल्या, गरीब ते गडगंज श्रीमंतीत लोळणा-या माझ्या परिचयायल्या सर्वच्या सर्व स्त्रिया दिसतायत् मला आत्ता डोळ्यापुढे. हे सगळं आमच्या, आपल्या हाडीमाशी इतकं रुजलंय आणि तुम्ही आम्ही सर्वांनी ह्या प्रचंड प्रचंड भीषण वर्णव्यवस्थेला किती सहजपणे आत्मसात केलंय...आणि आणि "आज" एक पुरुष बोलतोय त्यावर..हॅट्स ऑफ टू हिम.
हा सिनेमा पितृसत्ताक पद्धतीतल्या "स्त्री" ह्या सो काॅल्ड "देवीच्या" कर्तव्यांवर, तिच्या अधिकारांवर, सुखी आणि संपन्न आयुष्याच्या परंपरेनं रुजवलेल्या कल्पनांवर, व्याख्यांवर आणि "घरगुती हिंसाचाराच्या प्रकारांवर बोलतो. चित्रपट पहाताना एकापाठोपाठ एक एक सण्णसणीत कोरडे बसत रहातात अंगावर खण्णं..खण्णं..खण्णं करत !!!! पण तो थांबत नाही, वेगवान बनतो आणि बोलतच रहातो, बोलतच रहातो. मी ..पहातच रहाते....कण न् कण् एका क्षणी "पेटत" असतो आणि पुढल्या क्षणी "विझत" असतो. एक मोठ्ठी हतबलता साचून रहाते. हे सगळं बदलण्यासाठी आपण फार फार दुबळे आहोत असं वाटतं. पटो...न...पटो.... मी तीच वाट पुढे चालणार असते.
हा चित्रपट फार महत्वाचा आहे. पहायलाच हवा असा. रोजच्या जगण्यातल्या ब-याच बेसिक गोष्टींचं भान देतो तो. मानवता शिकवतो. आपल्या मायेच्या माणसांच्या आणि प्रेमाच्या कल्पना, जेवणाचे, वागण्याचे मॅनर्स, म्हातारपणापर्यंत बाळगलेल्या आणि कौतुकानं जोपासलेल्या नाठाळ आणि त्रासदायक सवयी आणी चवी-ढवी ह्या सगळ्यावर प्रश्न उभे करतो.
चित्रपटाची सुरुवात.. , केरळमधल्या एका गावात एक लग्न ठरतंय. मुलगी काळीसावळी, स्मार्ट, हसरी, टिपिकल दाक्षिणात्य सुंदर काळेभोर बोलके डोळे आणि दाट कुरळे केस. तशी पहिल्यांदा पाहताना ती सुंदर वगैरे नाही वाटत पण हसली की फार गोड दिसते. नृत्याची आवड आहे तिला. नैपुण्यही आहे त्यात. हसरी, खेळकर फुलपाखरी आयुष्य जगणारी ही मुलगी. बघायला येणारं स्थळही तालेवार असावं. मुलीची आई भरपूर उत्साहानं राबते आहे, गोड आणि तिखट असे भरपूर तळीव पदार्थ (घरातच) बनवते आहे. सुंदर मोठ्ठा "आधुनिक" आणि कलात्मक पद्धतीनं सजवलेला दुमजली बंगला आहे त्यांचा. संपन्नता जाणवते सगळीकडे. वडील गल्फमधे नोकरी करत असल्याचं गप्पांमधून समजतं. नातेवाईक, हास्यविनोद, गप्पा........ छान आनंदाचं वातावरण आहे.
बघण्याचा कार्यक्रम पार पडतोय. दोन्ही बाजूंचे लोक सधन वाटतात आणि खुशीत दिसतायत्. मुलामुलीला एकट्यानं एकमेकांशी काही बोलायचं तर बोला अशी परवानगी देऊनही घरच्या सगळ्यांनी फिल्डींग लावली आहे. अशा परिस्थितीत संकोचल्यामुळे मुलामुलीचा फार संवाद होतच नाही. स्वभाव, विचार-आचार जाणून घेणं वगैरे काही घडताना दिसत नाही. पण दोघंही एकमेकावर अनुरक्त वाटतात.
छान थाटामाटात लग्न होतं. हुंड्यात मिळालेली एक अलिशान कार ही दिसतेय दारात. लाजत मुरडत नव्या नवरीचा कौतुकाचा गृहप्रवेश. प्रेमळ व शांत स्वभावाचे सासूसासरे आणि नवरा. सासरचं घर किती सुंदर!!! वडिलोपार्जित असणार. टुमदार, कौलारू, खूप मोठ्ठं पण जुन्या पद्धतीचं. दोन मजली, मागेपुढे भलं मोठ्ठं अंगण, जुन्या पद्धतीची कडी-कोयंडे असलेली लाकडी दारं, शिसवी लाकडाचं फर्निचर, पितळी मोठी मोठी छान छान भांडी, मागेपुढे भरपूर झाडं. स्वैपाकघर मोठ्ठं, मात्र अंधारं आणि साधं आहे. तिथं माॅड्युलर किचन नाहीये. साधा कडप्याचा ओटा, अॅल्युमिनीयमची भांड्यांची मांडणी, भिंतीवरचं ताटाळं, फळीवरचे डबे. स्वैपाकघरातच अजून एका भिंतीशी अजून एक ओटा आहे आणि त्यावर चक्क एक ढणढणती चूल आहे. वर वखारीची लाकडं रचलेली दिसतात. चुलीवर (केरळमधे) भात शिजवतात ते भाताचं डेचकं. इतर भांडी आणि भात ढवळायचा मोठा डाव. बाकी स्वैपाक गॅसच्या शेगडीवर होतो पण भात मात्र अजूनही चुलीवरच शिजतो. मिक्सर आहे, पण वाटण मात्र पाट्यावरच होताना दिसतं. कायमचा फिक्स केलेला एक मस्त मोठ्ठा पाटा दिसतो.
मुलीच्या संसाराचा पहिला दिवस. नवरा चांगला वाटतो. सासूही प्रेमळ, शांत आणि कामसू आहे. मुलीला हळूहळू रुळूदे. लगेच कुठे कामं सांगायची? सासराही शांत आहे. घरात फारसा बोलतही नाही.
भांडी घासणं, उष्टं खरकटं काढणं, केरवारे, फरशी, अंगण झाडणं, पुसणं , भरपूर भाज्या, निवडणं, चिरणं, फोडणीस टाकणं....मोठ्या अलीशान पाट्यावर भरपूर नारळ वाटणं, चटणी, सांबार बनवणं. मांसाहारी पदार्थ बनवणं. वेळेवर डायनिंग टेबलवर सगळं अन्न मांडणं, गरमागरम सर्व्ह करणं.... विविधरंगी, विविध चवींचा, सुग्रास, तृप्त करणारा स्वैंपाक.. गृहलक्ष्मीनं, अन्नपूर्णेनं घर सांभाळावं, सजवावं, ते उबदार ठेवावं, कुटुंबाला छान खाऊ पिऊ घालून सुखात ठेवावं. जेवताना स्वैपाकाचं आवर्जून कौतुक करणारी घरची माणसं. पुरुषाच्या ह्दयाचा मार्ग पोटातूनच तर जातो ना....ह्या संसारला सुखी संसारच तर म्हणतात ना?
रोज सकाळी बिडाच्या तव्यावरचे गरमागरम डोसे, इडिअप्पम, पुट्टु आणि कडला करी, सांबार, पदार्थाला लाल मिरच्या, उडीद डाळ, भरपूर कढीपत्याची खमंग फोडणी. दुपारच्या जेवणातल्या वेगवेगळ्या भाज्या, भात... हळूहळू डोळ्यातून ती चव आपल्या डोक्यात, मनात, आणि मग जिभेवर उतरायला लागते. चायला, आपण फूड चॅनेल बघतोय का काय असं वाटतं.
घरच्यांच्या आवडीनिवडी आणि चवीढवींचा विचार करत करत रोजचा स्वैपाक करणं, सकाळी दूध येण्यापासून सुरू झालेला दिवस, रात्रीची जेवणं झाली की ओटा टेबल आवरून, भांडी घासून मग श्रांत तनामनानं दिवा बंद करून बिछान्यावर अंग टाकणं ही त्या गृहलक्ष्मीची आनंदाची, सार्थकतेची, तृप्तीची कल्पना. लग्नानंतर सुरुवातीला नवरा व सासरच्यांचं सगळं व्यवस्थित करणा-या ह्या घरोघरीच्या नायिका, नंतर मुलंबाळं, नातवंडं ह्यांच्यासाठी अविरत झिजतच असतात......झिजतच रहातात....मरेपर्यंत. आणि आपण म्हणतो...माझी आई/आजी फार फार प्रेमळ होती. माझ्यासाठी खूप केलं तिनं. तो तिच्यासाठीही सन्मानच असतो.
कथानायिकाही लग्नानंतर सासूच्या बरोबरीनं सर्व जबाबदा-या उचलायचा प्रयत्न करताना दिसते. एक आदर्श सून, बायको बनण्याचा प्रयत्न करताना दिसते. हे सर्व करताना तिला मजा येते आहे, आत्मिक समाधान मिळतं आहे. पण ते निभवताना तिची दमछाक होतेय.
घरातला पुरुषवर्ग शांत, अबोल....पैसे मिळवून आणणं आणि बाहेरची कामं करणं हे पुरुषांचं काम. ते किचनमधे ढवळाढवळ करत नाहीत. आणि अचानक सासूला मुलीच्या बाळंतपणासाठी परदेशी जावं लागतं. आणि संपूर्ण घराची संपूर्ण जबाबदारी सुनेवर धाप्पकन् येऊन पडते. माहेरी
फारशी स्वैपाकघरात न वावरलेली ही मुलगी, पटापट सगळं शिकून अपेक्षांना उतरायच्या प्रतिक्षेत.
सकाळचा चहा, नाश्ता, दुपारचं जेवण, रात्रीचं जेवण, भांडी घासणं, केरवारे, अंगणाची झाडलोट, फरश्या पुसणे, जिने पुसणे..... न संपणारी आणि मारूतीच्या शेपटाप्रमाणं सतत वाढत जाणारी कामं आणि अपेक्षा. सास-यांना चुलीवरचाच भात, पाट्यावरची चटणी प्रिय आहे. कुकर, मिक्सरमधे ती चव येत नाहीये. ते प्रेमानं तिला सुचवू पहातात. तीही त्यांच्या मताचा आदर राखते, एक एक दिवस पुढे सरकतो तशी वेगवेगळ्या प्रसंगातून तिला येत जाणारी जाण, येणारा मानसिक आणि शारिरीक थकवा, फ्रस्टेशन्, पुरुषांच्या प्रायोरिटीज, एकत्र कुटुंबपद्धतीतल्या अपेक्षा, रोज येणारी वेगळी वेगळी आव्हानं. त्यावर मात करण्यासाठीची तिची ओढाताण आणि ह्या सगळ्यावर त्यावर तिनं दिलेलं उत्तर....ह्यावर बोलतो हा सिनेमा.
गरमागरम डोसे करून वाढायचे म्हणजे बरोबरीनं ती जेवू नाही शकत बाकीच्यांबरोबर. सगळ्यांचं खाणं झाल्यावर टेबलवर ताटाबाहेर काढून टाकलेल्या शेवग्याच्या शेंगांची सालं आणि इतर खरकटं उचलताना तिला ढवळतं. जेवायला सुरुवात करताना नवरा व सास-यासाठी हिनं सुबकपणे मांडलेलं टेबल आणि आता ती आणि सासू जेवायला बसतानाचं टेबल ह्यात जमीन अस्मानाचं अंतर. सासू सरावलीये. तिला ह्याचं काहीच नाही वाटत. उलट ती नव-याच्या उष्ट्या ताटातच घेते वाढून. मुलीला मात्र हे जड जातंय. हाॅटेलमधे टेबल मॅनर्स पाळणारा नवरा घरात का पाळू शकत नाही? सतत भांडी घासण्याचा आणि उष्ट- खरकटं आवरण्याचा सीन येत रहातो. किती घरांमधे तुंबलेल्या सिंकमधे हात घालायचा प्रसंग घरच्या मुलांवर/ पुरुषांवर येत असेल? दुस-या घरातनं आलेल्या मुलीनं मात्र हे पट्कन् आत्मसात करण्याची अपेक्षा ठेवली जाते.
घरोघरी नव-याच्या हातात डबा, रुमाल, पाकिट, मोबाईल देणा-या बायका आपण पहातोच की. त्यात कुठं काय वावगं वाटतं? नाॅर्मलच तर आहे की हे..
रांधा वाढा उष्टी काढा ह्यात तर मागच्या अनेक पिढ्या संपल्या. ह्यात काय एवढं मोठं? नाॅर्मलच आहे की हे सगळं.. "ह्याच" गृहितकांकडे हा सिनेमा परत एकदा नव्यानं बघायला लावतो. त्या गृहीतकांना मानवतेच्या निकषांवर परत एकदा तपासायला लावतो. मारहाण किंवा शिवीगाळ म्हणजेच काही घरगुती हिंसाचार नाही फक्त. खूप व्यापक आहे ती कल्पना. पिढ्या न् पिढ्यांपासून होत असलेले काही अन्याय आता परंपरेच्या नावानं इतके मान्यताप्राप्त झाले आहेत की मानवतेनच्या दृष्टीकोनातूनही ते दूर करू शकत नाहीये आपण. म्हणून ही अस्वस्थता येते. ही अस्वस्थता कधी जाईल, कशी जाईल ते माहीत नाही पण सिनेमाचा प्रेक्षक आपल्या ताटातलं उष्टं दुस-या कुणाला तरी साफ करायला टाकताना दहा वेळा तरी विचार करून टाकेल हे सुद्धा ह्या सिनेमाचं यशच म्हणावं लागेल.
काही दिवसांपूर्वी फेसबुकवर
काही दिवसांपूर्वी फेसबुकवर 'मी चड्डी धुणार नाही' पोस्ट व्हायरल झाली होती, ती आठवली.
'मी चड्डी धुणार नाही' >>
'मी चड्डी धुणार नाही' >> सॉलिड पोस्ट होती ती. हुशार आहेत त्या बाई तशा,अधुनमधून येतात वाचनात त्यांच्या पोस्ट्स. फक्त आपल्याकडील वेब्सिरीज प्रमाणे विनाकारण पोस्टमध्ये शिव्या घुसडणे थांबवले त्यांनी तर बरे राहील.
शेवटची ओळ अगदीच पटली.
शेवटची ओळ अगदीच पटली.
बघायला पाहिजे. नेटफ्लिक्स का?
बघायला पाहिजे. नेटफ्लिक्स का?
जबरी लिहीले आहे! बघायचा आहेच
जबरी लिहीले आहे! बघायचा आहेच हा पिक्चर.
तुम्ही सिनेमाचा आढावा चांगला
तुम्ही सिनेमाचा आढावा चांगला घेतला आहे. बघायला मिळाला तर बघेन नक्की.
हा विषय आताही रेलेवन्ट असावा हे दुर्दैवी वाटते खरे. आपापले ताट वाटी, सांडलेले उचलणे, खरकटं ओल्या कचर्यात टाकून साफ केलेल ताट निदान सिन्क मधे उचलून ठेवणे हे लहान मुलांनीसुद्धा सहज करता येण्यासारखे आहे. पारंपारीक घर असले तरी गृहिणी/आयांनी हे वळण (अगदी समजा सासर्यांना वगैरे सांगायला कदाचित नाही जमले तरी) नवर्याला आणि मुलांना लावायचे सोडून "रांधा वाढा" काम स्वतःवर ओढवून घेतले तर त्यात त्यांचा दोष आहेच.
सुरेख परीक्षण आहे. चित्रपट
सुरेख परीक्षण आहे. चित्रपट पहावसा वाटतोय. तुमची अस्वस्थता लेखात उतरली आहे आणि व्यक्त झाली आहे.
मला आधी साऊथ इंडियन बायकांना किती बरं असं वाटायचं. ढीगभर भात कुकरमध्ये केला, सांबार करून ठेवलं, इडली डोसे पीठ करून ठेवलं, चटणी वाटून ठेवली की झालं. आपल्यासारखं नाश्ता करा, मग पोळी भाजी, प्लस भात आमटी प्लस उकडीचे मोदक ते पुरणपोळी आपापल्या कुवतीनुसार- असं काम नाही. पण ऑफ़कोर्स, त्यांनाही पुरवतंच स्वयंपाकाचं काम.
स्वतःचं खरकट न साफ करणं किंवा शेवग्याच्या शेंगा ताटाबाहेर काढणे हा मात्र अगदीच रिलेट न होणारा इश्यू वाटला. आमच्या कम्युनिटीत डिवोर्स ग्राउंड होईल हे स्त्रीपुरुष इश्यू नाही- बेसिक हायजीन आणि नीटनेटकेपणाचा इश्यू आहे!
चांगलं लिहिलंय. कुठे बघता
चांगलं लिहिलंय. कुठे बघता येईल हा ?
मलाही अजिबात नाही सहन होत ताटात काहीही खरकटे टाकलेले आणि जेवताना खाली सांडलेले. उरले असेल तर लगेच कोपऱ्यात असलेल्या कॅरीबॅगेत टाकतो जो तो आपापलं. सुदैवाने घरी असं पडू देणारे कोणी नाही. आमच्या कामवाल्या मावशी लकी आहेत त्यामुळे
हे परिक्षण वाचलं म्हणून
हे परिक्षण वाचलं म्हणून पाहिला सिनेमा. ठीक वाटला. अनेक जणी अशाच जगतात. खरकट्याचे शूटींग ड्रोनने करायला लागणारा पैसा जवळ नसतो म्हणून आयुष्य सुसह्य रहाते. प्री-वेडींग करतात तसं हे खरकट्याचे पोस्ट-वेडींग शूट करून प्रत्येक बाईला इन्स्टावर टाकायची सक्ती केली तर एक-दोन पिढ्यात लग्नसंस्था कोलमडेल. सबब इन्स्टा ऐवजी फक्त पुरूष अपत्याला दाखवा व योग्य ते प्रशिक्षण द्या ही विनंती. मायबोलीवरही "नैवेद्याचे ताट" ऐवजी "नैवेद्याचे सिंक" स्पर्धा घ्यावी अशी माझी नम्र विनंती आहे! (हलके घ्या )
स्पॉयलर अलर्ट: शेवटी त्याच्याही मनासारखे होते हे दाखवले ते बरे झाले कारण प्रस्थापित घरगुती श्रमविभागणीच्या विरोधात जायचे धाडस त्याच्यात नव्हते. अशा दुर्बल व्यक्तीस काही आधार मिळाला हे बरे झाले.
प्री-वेडींग करतात तसं हे
प्री-वेडींग करतात तसं हे खरकट्याचे पोस्ट-वेडींग शूट करून प्रत्येक बाईला इन्स्टावर टाकायची सक्ती केली तर एक-दोन पिढ्यात लग्नसंस्था कोलमडेल. >> खरंय!!
कुठे बघायला मिळेल हा चित्रपट
कुठे बघायला मिळेल हा चित्रपट नक्की ते लिहा की कोणीतरी.
फुकट आहे का पैसे भरावे लागतील त्यावर ठरवीन बघायचा का नाही ते
Neestream channel
Neestream channel
Neestream channel>>>>>> मी
Neestream channel>>>>>> मी इथे $२ भरले आणी बघितला. ५ दिवसासाठी लिंक अॅक्टीव राहिल. विथ इंग्लिश सब्टायटल्स ऑप्शन आहे.
खरच छान केलेले आहे परीक्षण.
खरच छान केलेले आहे परीक्षण.
हो...पण हे नीस्ट्रीम इकडे
हो...पण हे नीस्ट्रीम इकडे भारतात फ्री मधे उपलब्ध नाही...!!
माझा पहायचा मुहुर्त अजून
माझा पहायचा मुहुर्त अजून लागायचा आहे! त्यामुळे परीक्षण वाचलेले नाही.
आंबटगोड, मला वाटतं ॲप फुकट आहे. ॲपवरून हा सिनेमा ₹१४० मध्ये भारतात पाच दिवस रेंटवर घेता येईल. माझ्या मते a reasonable price to pay for viewing a brave cinema.
छान, ओघवते लिहिले आहे. बरीच
छान, ओघवते लिहिले आहे. बरीच चर्चा सुरू आहे या चित्रपटाची, पहायला पाहिजे नक्कीच..!
आंबटगोड, मला वाटतं ॲप फुकट
आंबटगोड, मला वाटतं ॲप फुकट आहे. ॲपवरून हा सिनेमा ₹१४० मध्ये भारतात पाच दिवस रेंटवर घेता येईल. >>>>> हो भारतात १४० दिसले.
आता मुव्हीबद्दल
पिक्चर बघितल्यावर वाटलं अँटी इंडीयन च बनवलाय मुव्ही. नावंही उपरोधिक दिलंय. बरं झालं नेफ्लि प्राईमवर नाही आला. नाहीतर अजून इंडीयाचे धिंडवडे निघाले असते. वाईट तर वाटलंच ही परिस्थिती आपल्याकडे अजून बदललेली नाही.
सासू एक त्यातल्या त्यात बरी वाटते तिची निदान जॉबसाठी अप्लाय करायला तरी हो म्हणते. शेवट चांगला दाखवला हे जमेची बाजू.
चुकीच्या प्रथा चुकीच्या च
चुकीच्या प्रथा चुकीच्या च आहेत.. त्यात लगेच anti indian कसं झालं... त्या इंडियन आहेत म्हणून कशाला कवटाळून ठेवायला हव्यात... आणि अशा movies पाहून कोणाला लाज वाटून त्या बदलल्या नक्कीच जाणार नाहीत... So Chill...
चांगला चित्रपट परीचय.इल इ सर
चांगला चित्रपट परीचय.इल इ सर पाहिला काल. उत्तम आहे तिलोत्तमा, गोम्बर दोघांची कामं अप्रतिम.
ग्रे इं किचन बघेन बहुतेक. पण ईतर भाषिक सिनेमे झेपत नाहीत मला.
छान लिहिलंय परीक्षण. कित्येक
छान लिहिलंय परीक्षण. कित्येक वेळा अगदी अगदी झालं.
सीमंतिनी, तुम्ही प्रतिसादात लिहिलेला स्पॉयलर अलर्ट उपरोधाने लिहिलाय की खरच लिहिलाय मला कळेना.
शेवटी त्याला काहीही फरक पडला नाही. अगदी साच्यात बसायला हवी तशी दुसरी मिळाली. कदाचित हुंडा, मानपानासकटच. हे व्यक्तिशः मला नाही आवडलं. फरक पडत नाही म्हणूनच आशा गोष्टी,प्रथा मोडीत निघत नाहीत.
नायिकेने घेतलेला निर्णय प्रशंसनीय. पण अजून मुलं बाळ नव्हतं. वय उमेदीचं होतं म्हणून जमलं निर्णय घ्यायला. नाहीतर काही महिने अडजस्टमेंट केली तशीच अजून करून बघू, निघेल काही मार्ग अस करत वेळ घालवली असती तर हा निर्णय घ्यायला इतकं सहज जमलं असतं का?
थप्पड चित्रपट आठवतोच त्यात ही नायिका मूल होतय तरिही निर्णय घेऊन बाहेर पडते.
दोन्ही ठिकाणी पुन्हा संसार करायचा पर्याय अर्थात आहेच. पण मूल असताना ते सहज शक्य होतं का?
आता आर्थिक बाजू--दोन्ही चित्रपटातील नायिका नृत्य शिक्षिका /नृत्य पारंगत दाखवळ्यात. मेट्रो सिटी सोडल्या तर धड खेड नाही, धड मोठ शहर नाही अशा छोट्या शहरात किती मिळवू शकतात नृत्याचे वर्ग घेऊन हा ही प्रश्न मला पडला.
परीक्षणात शेवटी म्हणलंय तसं की हा चित्रपट बघून हायजीन , गृहिणीकडे बघायचा दृष्टिकोन यात फरक पडेल असं नाही वाटत. मुळात किती मराठी पुरुष हा वेगळ्या भाषेतील चित्रपट बघतील हेच बघायला हवं.
चांगला परिचय ! नक्कीच पाहीन
चांगला परिचय ! नक्कीच पाहीन चित्रपट .
अनामिका + १
थप्पड सारखा आहे का?
थप्पड सारखा आहे का?
मला थप्पड काही अपील झाला नाही.
मलाही. मला तो खूप पकला.
मलाही. मला तो खूप पकला.
थप्पड मध्ये तापसीबरोबरच्या
थप्पड मध्ये तापसीबरोबरच्या प्रत्येक बाईला बॅकस्टॉरी आहे. एक ना धड भाराभार चिंध्या प्रकार आहे. ही एकमार्गी गोष्ट आहे.
अलर्ट उपरोधाने नाही. ती सुटली, मग त्याच्यात बदल झाला नाही झाला काय फरक पडतो? प्रथा पडायला हजारो बॉलीवूडची जोडपी कामी आली आणि प्रथा तोडायला एका जोडप्यात बदल घडायला हवा... जोवर त्या "जाने तू या जाने ना" मधल्या रत्ना पाठक सारखं हजारो आया 'बेटा आज तेरा कुकींग टर्न है, क्या बना रहे हो?' विचारत नाहीत तोवर अशा प्रथा सिनेमात राहणार. जगू दे तोवर दोघांना मनासारखं...
किती घरांमधे तुंबलेल्या
किती घरांमधे तुंबलेल्या सिंकमधे हात घालायचा प्रसंग घरच्या मुलांवर/ पुरुषांवर येत असेल?
>>>>
किती घरांमध्ये बायका पुरुषांना हात घालशील का विचारतात हे सुद्धा बघायला हवे.
नाहीतर आली बाई, कामाला लागली, असे केले तर पुरुष कश्याला जाताहेत स्वतःहून विचारायला...
वर थप्पडचा उल्लेख आलेला, तो मला आवडलेला.
हि त्याची जाहीरात - https://www.maayboli.com/node/74395
नवरा थप्पड मारत नाही यातच समाधान मानून भांडी घासत बसले तर खरकटे उचलणेच नशीबी येणार असा त्या चित्रपटाचा आशय होता.
या चित्रपटात मध्यंतरानंतर ती बाई चित्र बदलवते असा उल्लेख वर दिसला नाही. तसे नसल्यास हा सिनेमा बघेल असे वाटत नाही.
लेख मात्र छान लिहिला आहे.
बाकी ते उष्ट्या ताटात जेवायचा सीन वाचून चिरंजीवी आणि करीश्मा कपूरचा अनाडी पिक्चर आठवला
चिरंजीवी आणि करिश्मा कपूरचा
चिरंजीवी आणि करिश्मा कपूरचा अनाडी
व्यंकटेश आणि करिश्मा कपूरचा अनाडी म्हणायचंय का ??
दोघे वेगळे आहेत का?
दोघे वेगळे आहेत का?
सॉरी मला कळत नाही फार, तुम्ही म्हणता तोच असेल..
त्यात करीष्मा कपूर त्याच्या भोळेपणाचा फायदा ऊचलत त्याच्याशी लग्न करते, त्याला याची कल्पनाही नसते. आणि मग त्याच्या ताटातले शिल्लक खरकटे अन्न लपून छपून खाते कारण तशी त्यांच्या घरात प्रथा असते ज्याने प्रेम वाढते नवराबायकोमधील
किमान बॉलिवूड मध्ये तरी
किमान बॉलिवूड मध्ये तरी प्रगती झाली म्हणायची.. काही काळापूर्वी उष्ट खाण्यात अत्यानंद मानणारी नायिका आता त्या विरोधात उभी राहिली हे ही नसे थोडके..
हा नेटफ्लिक्सवर आला तरी त्यात
हा नेटफ्लिक्सवर आला तरी त्यात भारताची बदनामी वगैरेचा संबंध नाही. सर्व देशात हेच चित्र थोड्याफार फरकाने अलीकडेपर्यंत होते. अमेरिकेतही कोस्टल भाग सोडला तर ३०-४० वर्षांपर्यंत फार वेगळे काही नव्हते.
भारतातही किमान पुण्यात अनेक कुटुंबांमधे इतके बेकार चित्र नक्कीच नाही.
Pages