Submitted by द्वैत on 3 September, 2020 - 01:40
दिस मावळू लागता
दिस मावळू लागता
जीव कासावीस होतो
परतीच्या वाटेवरी
तुझी चाहूल शोधतो
कधी नभाला सांगतो
तुझ्या माझ्या आठवणी
तुझे चांदण्यांचे गाणे
गुणगुणतो अंगणी
तुझ्या तुळशीच्यापाशी
लागे रोज सांजवात
दरवळे मंद मंद
तेव्हा तुझा पारिजात
लाटा पुसुनिया जाती
ओल्या वाळूतले ठसे
काळजात कोरलेले
सांग पुसायचे कसे
वारा वाहतो मुक्याने
दुःख लपवून सारे
त्याच्या वेदनेची कथा
सांगे पान गळणारे
द्वैत
विषय:
Groups audience:
Group content visibility:
Public - accessible to all site users
शेअर करा
सुंदर
सुंदर
नेहमीप्रमाणे सुंदर.
नेहमीप्रमाणे सुंदर.
छान रचना...
छान रचना...
प्रतिसादांसाठी धन्यवाद
प्रतिसादांसाठी धन्यवाद
काहीशी गूढ तरीही भलतीच
काहीशी गूढ तरीही भलतीच भावपूर्ण आणि अर्थपूर्ण!!! खुपच सुंदर!!!
लाटा पुसुनिया जाती
लाटा पुसुनिया जाती
ओल्या वाळूतले ठसे
काळजात कोरलेले
सांग पुसायचे कसे
=> विशेष आवडलं
सुंदर
सुंदर
चंद्रशेखर जी, तृप्ती, तो मी
चंद्रशेखर जी, तृप्ती, तो मी नव्हेच प्रतिसादांसाठी खूप खूप धन्यवाद
अप्रतिम अस्वस्थता....
अप्रतिम अस्वस्थता....
सुंदर उतरलेय
सुंदर उतरलेय
धन्यवाद दत्तात्रय जी, धन्यवाद
धन्यवाद दत्तात्रय जी, धन्यवाद कवीन
अतिशय सुंदर...
अतिशय सुंदर...
धन्यवाद निरु
धन्यवाद निरु