दुःखाची कविता

Submitted by द्वैत on 25 August, 2020 - 09:41

दुःखाची कविता

दुःखाच्या कवितेमधले
हे मर्म कसे सांभाळू
उद्विग्न किनाऱ्यावरती
मी मुठीत धरतो वाळू

प्रत्येक वेदना माझ्या
डोळ्यांतून वाहून जाते
देहावर जाणे कुठली
काळी पडछाया उरते

वर हलते काहीबाही
खोलात उरे अंधार
डोहात मनाच्या धसतो
काठाचा मूळ आधार

एक अशी अवस्था जेथे
हातातून सारे सुटते
तितक्यात नव्याने पुन्हा
दुःखाची कविता सुचते

द्वैत

विषय: 
काव्यलेखन
Groups audience: 
गुलमोहर - कविता
Group content visibility: 
Public - accessible to all site users
शेअर करा