निवांतपण(मी अनुभवलेलं)
गजबजलेल्या वस्तीपासून थोडंसं दूर- एक छानसं घर एकटंच -
पायथ्याशी असलेल्या
लांबलचक कंटाळवाण्या अंगणात-
भिंतींचे हातपाय ताणून आळस देत बसलेलं.
लांबून चक्क मोरांचा आवाज ऐकू येतोय कानीं...
घरातल्या कोपऱ्यात आहे एक खोली-ती ही एकटीच -पण
तीत आहे एक (रिकामी?)खुर्ची-
भल्या मोठ्या खिडकीशी टेकलेली...
ती खिडकी पाहतेय बाहेर
निवांत-स्वत:मधूनच आरपार.
घरासारखीच ऐसपैस पसरून स्वतःला...
तिला लागूनच एक टेबल- रिकामटेकडं...
सोबतीची वाट पाहत असल्यासारखं....
आणि त्या रिकाम्या खुर्चीत बसलेला मी... मीही रिकामाच-
टेबलावर पडलीय एक डायरी
उगीचच चार दोन-चार दोन
ओळी लिहिलेली-...
वाऱ्याची झुळूक-हलकीशी-
शब्द उडून जाणार नाहीत
अशा बेतानं - हळुवारपणे-
फडफडतंय एक नवंकोरं पान-
शब्दांना तर अजिबातच नाहीये घाई कागदावरल्या मूर्त रूपाची-
शांततेत निमुट वाट पाहणारं
माझं शांत शांत कोरं मन
आणि आतल्या आत वाहणारं
माझं नितांतसुंदर एकटेपण!!!
060620
वाह!! सुंदर आहे.
वाह!! सुंदर आहे.
अप्रतिम.... मनातलं घर उभ
अप्रतिम.... मनातलं घर उभ राहिलं....
खूप छान.. डोळ्यांसमोर चित्र
खूप छान.. डोळ्यांसमोर चित्र उभे राहिले.
सुंदर...
सुंदर...
धन्यवाद!!! हे मी अनुभवलंय
धन्यवाद!!! हे मी अनुभवलंय स्वतः आणि अनुभवतोय. पुन्हा एकदा आभार!!!
धन्यवाद!!! हे मी अनुभवलंय
धन्यवाद!!! हे मी अनुभवलंय स्वतः आणि अनुभवतोय. पुन्हा एकदा आभार!!!
सुंदर
सुंदर