Submitted by मनोजकुमार देशमुख on 22 May, 2020 - 03:11
अशी काजळली रात
चंद्र ढगात लपला
जीवनाचा तो प्रकाश
प्रिये कोठे ग लोपला
कसे विझले अकाश
नाही चांदनी पेटत
झोप गेली दुर देशी
नाही पापनी मिटत
अशी एकटीच वाट
का केंव्हाची सरेना
लाख जपल्या जखमा
त्याला काळीज पुरेना
झाला श्रावण पाहुणा
अता ग्रीष्मात जगणे
खडे फेकत नदीत
गोल तरंग बघणे
झाले ओसाड जीवन
वांझ मनाची या आशा
गांव मोडला स्वप्नांचा
फक्त ऊरला नकाशा
विषय:
Groups audience:
Group content visibility:
Use group defaults
शेअर करा
छान। बरेच विषय हाताळले आहेत
छान. बरेच विषय हाताळले आहेत
धन्यवाद किशोर मुंढे !
धन्यवाद किशोर मुंढे !
सुरेख रचना.
सुरेख रचना.
कवितेचा कल थोडा निराशाकडे झुकलेला असला तरी कविता आवडली!
धन्यवाद मन्या ऽ !
धन्यवाद मन्या ऽ !