लाॅकडाऊन ( 'एका बाईची' रडकथा)

कशाला पाहिजे असला नवरा.... शेमलेस आहे ...

चर्प्स +१२३

आवडली गोष्ट.

वस्तुस्थिती लिहिली आहे खरी पण स्त्री अजून किती दिवस रडत बसणार.. तिने स्वतः या सगळ्यातून बाहेर पडले पाहिजे... तिचे हातपाय तर कोणी बांधून ठेवले नाहीत ना.. कोण अडवतयं घराबाहेर पडायला.. तिला गृहीत धरले जाते कारण तिच्या विचारांमध्ये, बोलण्यामध्ये ठामपणा नसतो.. सुरवातीला ती एकटी तडजोड करत जाते आणि मग सगळ्यांना त्याची सवय लागते... मी तर म्हणेन हा lockdown चा काळ अतिशय उत्तम आहे, सगळ्या घरादाराच्या सवयी बदलायला.. सगळ्यांना जाणीव करून द्यायला.. सगळेच असे नाहीत, कितीतरी जण उत्साहाने घरात मदत करताहेत.. गृहिणीला appreciate करताहेत.. पण आपणच आपली काळजी घ्यायची असते हेच खरं.

कथेची छान मांडणी केलीय. आवडली.

अरे त्यात काय? खायला प्यायला ल्यायला मिळ्तंय ना तिला? मग त्याबदल्यात घरची कामं करतेय त्यात काय मोठं?
आणि असेलच नेहमीच घरी. तर तेच नवरा बोलतोय ना? मग राग येण्यासारखं काये त्यात?

स्वतःही अंतर्मुख होऊन आपल्या काही सवयी, विचार बदलण्यासाठी आणि लाॅकडाऊननंतरच्या योजना करण्यासाठी अतिशय उपयोगी आहे. >>>

वेलांटी, बरोबरच आहे तुमचं. प्रत्येकाने अंतर्मुख व्हायलाच पाहिजे कारण इतका रिकामा वेळ आपल्याला परत आयुष्यात कधीही मिळणार नाही. किमान मी तरी स्वतः मध्ये असे बदल घडवले जे मला उभ्या आयुष्यात कधीही जमले नव्हते.

पण तुमच्या कथेचा मूळ गाभा स्त्रीला सतत गृहीत धरणे, तिने स्वतःला चूल आणि मूल यामध्ये अडकवून घेणे याबद्दल आहे म्हणून मी त्या अनुषंगाने प्रतिसाद दिला.

, 'तू जा! तुला काय कळतंय? तू कायम घरीच असतेस. ' भयंकर अपमानित वाटले तिला

>>>>>

ज्यांना थप्पड चित्रपट कळला नाही वा थपडेचीच चर्चा करत राहिले त्यांनी हि कथा जरूर वाचावी.
हे वरचे वाक्य तीच तशीच एक थप्पड होती.

कथा आवडलीच.

मी तर म्हणेन, उलट नवऱ्याने तिला ऐकवले ते बरे झाले. किमान तिला राग येऊन ती स्वतःसाठी जगेल तरी.. अन्यथा सगळे कळत असूनही स्वतःचा कोंडमारा करण्यात आयुष्य जाते आणि नंतर वेळ निघून गेल्यावर प्रचंड मनस्ताप होतो.

अवांतर - अशा सर्व गृहिणींनी एकत्र येऊन काहीतरी करणे उत्तम असते.. घरून सपोर्ट नाही मिळाला तरी एकमेकींच्या सहकार्याने निश्चितच आयुष्य सुधारता येते.

अजून किती काळ, शिकलेल्या तरीही लॉकडाउनमध्ये जन्म काढणाऱ्या बायकांच्या कहाण्या येणार?

३१ मे पर्यंत

पण कथेतली बाई तर जन्मभर लॉकडाउनमध्ये होती. गुढीपाडव्यापासून नाही काही

अजून किती काळ, शिकलेल्या तरीही लॉकडाउनमध्ये जन्म काढणाऱ्या बायकांच्या कहाण्या येणार?
नवीन Submitted by भरत. on 15 May, 2020 - 14:54

>>>>>>

बाई शिकली की ती अचानक सुपरवूमन होते हा एक गैर्समज आहे. निव्वळ शिक्ष्णाने समानता येत नाही. अजूनही बरेच गोष्टी आहेत.

सुपरवुमन नको होऊ दे.
पण शिक्षण मिळून इतकाही विचार करता येत नसेल तर शिक्षण वायाच गेलं.

पोरगी शिकली प्रगती झाली
मग कल्याण आणि विकास का नाही झाले?

लहान मुलांना कोण बघणार हाच बऱ्याच वेळा मोठा प्रश्न असतो. आणि घरात आजी आजोबा असले तरी प्रत्येक कुटुंबात त्यांच्याकडून सहकार्य मिळेलच असे नाही.

सुपरवूमन हा शब्द मी फक्त मुद्दा चटकन स्पष्ट करायला वापरला.
शिक्षण काहीच करत नाही असे म्हणत नाही. ते नक्कीच एक लढायचे साधन आहे.. पण मुलगी शिकली आत्मनिर्भर झाली ईतकेच नसते असे म्हणायचे आहे.

ज्यांना थप्पड चित्रपट कळला नाही वा थपडेचीच चर्चा करत राहिले त्यांनी हि कथा जरूर वाचावी.
हे वरचे वाक्य तीच तशीच एक थप्पड होती.
कथा आवडलीच.>>+१

पण शिक्षण मिळून इतकाही विचार करता येत नसेल तर शिक्षण वायाच गेलं>>>

भारतात असे किती शिक्षण वाया जाते, स्त्री/पुरुष दोघांचेही याचा आढावा घेतला तर वाया जाण्याचे प्रमाण अतिशय जास्त आढळेल. आपल्या आजूबाजूला समोरच्या सीटवर पाय ठेवणारे, खिडकीतून थुंकणारे, कुठल्याही वस्तूचे कव्हर काढले की ते तिथेच फेकून देणारे, नळाचे पाणी घेऊन नळ बंद करायला विसरणारे किंवा तिथला ग्लास चुकून सोबत घेऊन जाणारे, मतदान न करणारे, सिविक सेन्स न पाळणारे, कुठलेही नियम न पाळणारे, नियम फक्त इतरांसाठीच असतात यावर दृढ विश्वास असणारे वगैरे वगैरे भरपूर शिक्षित अडाणी आपल्याला भेटतात. त्यांचे सर्व शिक्षण फुकटच गेले ना? अनुभव असा असतो की माणूस जितका जास्त शिकलेला, इंग्रजी फाडफाड बोलू शकणारा, तितका अडाणीपणाही जास्त. अवांतर खूप झाले, क्षमस्व.

मोराल ऑफ द स्टोरी : भारतात शिक्षण हे चांगली नोकरी, छोकरी/छोकरा मिळवण्यासाठी आहे. शिक्षणाचा शिक्षितावर काही परिणाम झालाच तर तो दैवयोग समजावा. अन्यथा असे काही होणे अपेक्षित नसते.

माझ्या मुलाला मीच सांभाळणार हा अट्टाहास, चोवीस तास मुलाच्या दिमतीला राहून, अति लाड करून मुलाला माजवून ठेवणे आणि वरून मी करिअरचा किती त्याग केला असा ढोल बडवणाऱ्या बाईचे उदाहरण माझ्या घरात आहे. अशा गोष्टी वाचल्या की मला सचिन कुंडलकरचा गृहिणीवरचा वादग्रस्त लेख आठवतो... मी होते म्हणून सगळं निभावलं.

अजून किती काळ, शिकलेल्या तरीही लॉकडाउनमध्ये जन्म काढणाऱ्या बायकांच्या कहाण्या येणार? >>>> भरत यांच्या या आणि या धाग्यावरील बाकी प्रतिसदांशी सहमत. स्वतःलाच आत्मसन्मान नसेल, आपणच घरादाराला गृहीत धरून देत असू तर ते स्वतःचं चॉईस आहे. त्यासाठी कुढायच कारण नाही. आणि नसेल पटत तर त्यासाठी का बरं आधीच प्रयत्न केले नाहीत? अपमान होऊन किंवा 'थप्पड' बसून जाग येण्याचा क्षण येइपर्यंत परिस्थिती का येऊन द्यावी?

डबल पोस्ट