निर्झर
काळोखाची दुलई ओढून
झोपी गेला रात्री डोंगर
कलकल परि रव करीतो
उरात लपविलेला निर्झर
दरीदरीतून नाद घुमत
ऐकू येते मधुर संगीत
निजले प्राणी अन पक्षीही
गातो निर्झर अंगाई गीत
जरी झोपले जग भोतीचे
निर्झर पहारा देत राही
मुखप्रक्षालन फेसाळ करुनी
रोज सकाळी ताजा होई
सुर्यदेवा तो करीतो नमन
सातरंगांचे लावून निरांजन
जागली झाडे, पक्षी, प्राणी
गातो डोंगर ईश स्तवन
पुजाअर्चा सरता निर्झर
भक्तीभावाने पुढे चालला
काठावरच्या तरु लतांना
फळाफुलांचा बहर आला
शिंपण करीता शेतमळ्यांचे
जागर जगण्याचा झाला
चराचरात चैतन्य जागले
प्राशन करीता अमृत प्याला
आनंदचा कंद अनोखा
आनंदच उधळीत जातो
पाषाण हृदयी कातळही
प्रेमाने पाणी पाणी होतो
परोपकारे वाहात राहावे
हेच तयाल ठावूक असते
जरी मार्गात आले धोंडे
शहाण्याने थांबायचे नसते
© दत्तात्रय साळुंके
आनंदचा कंद अनोखा
आनंदचा कंद अनोखा
आनंदच उधळीत जातो
पाषाण हृदयी कातळही
प्रेमाने पाणी पाणी होतो
अगदी मस्त जमली आहे कविता.
मस्त आवडली.
मस्त
आवडली.
वाह! आवडली
वाह! आवडली
छान
छान
सर्वांचे खूप धन्यवाद....
सर्वांचे खूप धन्यवाद....
जागर जगण्याचा झाला>>क्या बात
जागर जगण्याचा झाला>>क्या बात है. छान आहे कविता.
प्राचीन मन:पूर्वक आभार...
प्राचीन मन:पूर्वक आभार...
छान आहे कविता !
छान आहे कविता !
वाह, मस्तच...
वाह, मस्तच...
आवडली !
आवडली !
अरे वा!! मस्त!! सकारात्मक.
अरे वा!! मस्त!! सकारात्मक. आल्हाददायक.
खूपच सुंदर कविता!
खूपच सुंदर कविता!
साळुंके दादा, तुमच्या कविता असो, किंवा कथा, नेहमी मनाला शांत करतात....
थँक्स!!!!
यावरून बालकवी यांची एक कविता आठवली!!
श्रावण मासी हर्ष मानसी हिरवळ दाटे चोहीकडे
क्षणात येते सरसर शिरवे क्षणात फिरुनी उन पडे
वरती बघता इंद्रधनुचा गोफ दुहेरी विणलासे
मंगल तोरण काय बांधले नभोमंडपी कुणी भासे
झालासा सूर्यास्त वाटतो सांज अहाहा तो उघडे
तरू शिखरांवर, उंच घरांवर पिवळे पिवळे उन पडे
उठती वरती जलदांवरती अनंत संध्या राग पहा
पूर्ण नभांवर होय रेखिले सुंदरतेचे रूप महा
बलाक माला उडता भासे कल्प सुमनची मालाची ते
उतरुनि येती अवनीवरती ग्राहगोलाची कि एकमते
सुंदर परडी घेऊनि हाती पुरोपकंठी शुध्दमती
सुंदर बाला त्या फुल माला रम्य फुले पत्री खुडती
सुवर्ण चंपक फुलाला विपिनी रम्य केवडा दरवळला
पारिजातहि बघता भामारोष मनीचा मावळला
फडफड करून थकले अपुले पंख पाखरे सवरती
सुंदर हरणी हिरव्या कुरणी निजबाळांसह बागडती
खिल्लारे हि चरती राणी गोपही गाणी गात फिरे
मंजुळ पाव गात त्याचा श्रावण महिमा एक सुरे
देव दर्शन निघती ललना हर्ष माइ ना हृदयात
वदनी त्यांच्या वाचून घ्यावे श्रावण महिन्याचे गीत
– बालकवी
@ अज्ञातवासीजी
@ अज्ञातवासीजी
शतशः आभार माझ्या लिखाणाला सातत्याने दिलेल्या सुंदर अभिप्रायाबद्दल. आभार कसले मानता ?
मी लिहितो त्यासाठी घडणारे चिंतन, वाचन माझ्या मनाच्या कक्षा रुंदावते. माझे अनुभवविश्र्व समृध्द होते. मला जगाचे नव्याने आकलन होते. माझे मन निकोप राहते हा माझा फायदा नाही का ?
बालकवी माझ्याही मनाचा हळवा कोपरा आहेत.
@ सादजी, शशांकजी, हर्पेनजी,
@ सादजी, शशांकजी, हर्पेनजी, सामोजी
आपले प्रतिसादही उत्साह वाढवितात.
खूप, खूप आभार