सुगरणीचा खोपा
येता पावसाच्या सरी, पसरते हिरवय
सुरु होते मंग सुगरणीची धावपय !
गुतवून गवताचे पात्याले पाते
जुळवाले पायते पिरेमाचे नाते !
सुगरण बुवा सजते हयद लाऊन
सुगरणीन जाते खोप्यात डोकावून !
खोप्याचा आकार जसा भोपया टांगला
एका खोलीचा महाल आगाशी बांधला !
खोलीत सतरंजी गवताच्या पात्याची
मऊशार गादी म्हातारीच्या कापसाची !
उन, पाऊस, वादळाची जान सुगरणीले
देते गाट्याचा लेप खोप्याच्या वयचनिले !
झोडपणार वादळ, पाऊस पश्चिम दिशेले
बांधते साजरे घरटे पूर्व दिशेले !
कवा ताड, माड तर कवा बाभईवर
कवा नदीवर तर कवा विहिरीवर !
टांगते खोपा आगाशी असा उंचावर
काटा येते दुष्मनाच्या आंगावर !
हेलकावते खोपा वादळ पावसाचा
जीव होते खालीवर इवल्या जीवाचा !
खोप्याची कलाकारी दुनियेत भारी
सुगरणीन परखते नराची हुशारी !
जोखून घेते खोप्याची कलाकारी
भुलते सुगरणीन, गुतते संसारी !
शायना सुगरण फसवते सुगरणीले
देऊन वंशवेल ताब्यात रिझवतो दुसरीले !
बांधतो दुसरा घरठाव, दुसरी सुगरण
पुरुषाची जात, पाप कुठीसा भरन !
पिल्लाची कायजी वाहते सुगरणीन बाई
नाई उमगत तिले पुरुषाची चतुराई !
खोप्यामंदी खोपा सुगरणीचा भारी
मनुष्याले नाई साधली अशी कलाकारी !
अरे मानसा मानसा, पाय सुगरणीचा खोपा
मिळे कष्टानं यश, नाही मार्ग सोपा !
डॉ. राजू कसंबे
फेब्रुवारी 2015
(बहिणाबाई चौधरी ह्यांच्या प्रसिद्ध कवितेवरून प्रेरणा घेऊन).
मस्त! म्हणजे सुगरण नर पक्षी
मस्त! म्हणजे सुगरण नर पक्षी त्याच विणीच्या हंगामात परत दुसऱ्या मादीसाठी नवा खोपा बांधतो का? हे माहिती नव्हते. मला वाटलं होतं की तो २-३ खोपे अर्धवट बांधतो आणि मग मादी एक पसंत करते आणि मग दोघे मिळून तो खोपा पुरा करतात.
टिटवी, चिऊ, सुगरण. डॉक्टर
टिटवी, चिऊ, सुगरण. डॉक्टर तुम्ही पक्षीप्रेमी दिसता.
हिरवय, धावपय. माझ्या एका आतेबहीणीला र, ळ उच्चारता येत नाहीत. ती य म्हणते. तसं का ?
पण लिहीताना काय प्रॉब्लेम आहे ?
म्याऊ, 'मन वढाय वढाय' कविता
म्याऊ, 'मन वढाय वढाय' कविता माहित आहे का बहिणाबाईँची? त्यात जी भाषा आहे तीच वापरली आहे इथे.
मस्तच तुमचं निसर्गप्रेम
मस्तच तुमचं निसर्गप्रेम तुमच्या प्रत्येक धाग्यात कळुन येतंय.