रबरदादा

चित्र काढताना किंवा लिहिताना पेन्सिलीबरोबर खोडरबराची साथ हवीच. पण, ते नेहमीच इकडे तिकडे उडी मारून दडून बसते आणि आपल्यालाही छळत असते. अशा खट्याळ खोडरबराच्या या लीला-

रबरदादा

खोडरबराऽऽ खोडरबराऽऽ
किती करतोस घाबराघुबरा

इथे दिसतोस तिथे दिसतोस
शोधावे तर कुठेच नसतोस

पेन्सिल तर सदाच खोडतोस
कारे उगाच तिला छळतोस

खोड्या करून कुठे लपतोस
धांदल पाहून मलाच हसतोस

मी तिचा ना मोठा भाऊ
चुका तिच्या कशा साहू

चुकली तर तिला खोडतो
इतर वेळी तिला सोडतो

खोडरबराऽऽ खोडरबराऽऽ
नको करूस जादा नखरा

समोर ये रे माझ्या दादा
रागवेन ना माझा वादा

रबर गाली खुदकन हसले
उठून बसता टपकन पडले

उडी मारून टुण टुण नाचले
कंपाशित जाऊन रुसून बसले

प्रा.अरुण सु.पाटील (असु)
© सर्व हक्क स्वाधीन
https://www.facebook.com/AsuChyaKavita