'हल्लीच्या मुली'

दोन्ही बाजू पाहणारा, तरीही कोणत्याही बाजूवर पूर्ण दोष न ढकलणारा लेख आवडला

चांगलं लिहिलंय. आधीचा लेखही चांगला होता तुमचा. तुम्ही विवाहपूर्व समुपदेशन केंद्र वगैरे चालवता का ? ( मी आता त्यापलीकडे गेले आहे ) कुतूहल म्हणून विचारतेय.

छान लिहीता तुम्ही. पूर्वी चतुरंगमध्ये कोणीतरी या विषयावर लिहीत होत्या, साथ साथ नावाची त्यांची संस्थाही होती पुण्यात .

पूर्वी चतुरंगमध्ये कोणीतरी या विषयावर लिहीत होत्या, साथ साथ नावाची >> विद्या बाळ का ?

नाही, त्या वंदना सुधीर कुलकर्णी

किती ते गोग्गोड लिहावे.
लग्न म्हणजे कायदेशीरपणे सेक्स करता येण्याचा व्यवहार आहे, हे लक्षात घेतले की असे प्रश्न पडणार नाहीत.

<<< पालकांशी, सामुपादेशाकांशी संवाद साधायला हवा. >>>
पालकांनाच समुपदेशनाची गरज आहे. त्यांनी सर्वप्रथम मुलामुलीच्या संसारात नाक खुपसणे बंद करावे आणि त्यांना पाहिजे तसा संसार करू द्यावा. मुलामुलींनी पण लग्न झाल्यावर स्वतंत्र रहावे, हे उत्तम.

लग्न म्हणजे कायदेशीरपणे सेक्स करता येण्याचा व्यवहार आहे, हे लक्षात घेतले की असे प्रश्न पडणार नाहीत.>> हे मुद्दल असलं तरी त्यावर पिढ्यानपिढ्या चढत गेलेलं व्याज जास्त गुंतागुंतीचं होऊन बसलेलं आहे.

लग्न म्हणजे कायदेशीरपणे सेक्स करता येण्याचा व्यवहार आहे >> चटपटीत आणि सवंग. लग्न हा सामाजिक विधी का झाला हे पण पाहिले पाहीजे. बलदंडांनी आवडलेली स्त्री पळवून न्यायची, उपभोगायची अशा अवस्थेतून सामाजिक तोडगा म्हणून लग्नसंस्था अस्तित्वात आली. जुन्या काळाप्रमाणे आई वडीलांच्या आणि समाजाच्या ऋणातून उतराई होण्यासाठी वंश पुढे चालवावा लागे. त्यासाठी समा़जाने या जोडप्यांना दिलेली मान्यता आणि संरक्षण. याव्यतिरिक्तच्या व्यवहारांना सामाजिक प्रतिष्ठा नाही. हे समर्थन नाही किंवा टीकाही नाही. फक्त त्यामागचे उद्देश काय आहेत हे सांगण्याचा प्रयत्न आहे. केवळ सेक्स हा आपला नजरिया आहे...

उपाशी बोका :D:D

Marriage = Public declaration of private business for the purpose of social and legal sanction/approval.

एवढा आटापिटा करून, अटी घालून, तडजोडी करून लग्न करायची/टिकवायची 'गरज' आहे का?
कोणाला?

सामाजिक स्थिती आता पूर्ण बदललेली असल्याने विवाह आणि कुटुंब या दोनही गोष्टींची पुनः मांडणी करायला हवी !
आता स्त्री आर्थिक आणि मानसिक बाबतीत स्वयंपूर्ण आहे. त्यामुळे "लग्न करून" हे दोन आधार मिळवणे हा मुद्दाच अस्तित्वात नाही. मग "लग्न करायचेच कशाला!" याचा नीट विचार करायला हवा. स्त्री आणि पुरूष दोघांनाही स्वतःची जीवनशैली आबादित ठेवायची असते , त्यात कोणतीही आणि कुणाशीही तडजोड त्याला अजिबात परवडत नाही. त्यामुळे एकमेकांची privacy आणि space आबादित ठेवू शकणारी relationship ची मांडणी देणारी संस्था अस्तित्वात येणार हे उघड आहे . परंतू एक पत्नीत्व / एक पतीत्व मानणारे जीव पारंपारिक विवाह पद्धतीने बांधले जातील. त्यावर विश्वास नसणारे / ते एक लोढणे मानणारे / त्याची गरजच नसलेले लोक विवाह न करता एकत्र रहाणे पसंत करतील.
कुटूंब व्यवस्था म्हणाल तर ती इतरही कारणांमुळे विभक्त पद्धतीकडे सरकलेलीच आहे. महत्वाची कारणे पहाल तर नोकरी - व्यवसायासाठी किंवा शिक्षणासाठी शालेय शिक्षणा नंतर मुले व मुली, आता घराबाहेर पडताना दिसतातच !

उपाशी बोका व अ‍ॅमी +१

लग्न करायलाच लागते असे काही नाही. करीअर, स्वतःला हवे तसे जगणे, आर्थिक स्वावलंबन स्वतःचे सूख महत्वाचे आहे. बाकी झमेला नसला तरी काही फरक पडत नाही.

छान लिहिलाय हा लेख. मी तुमचे आधीचे लेख पण वाचलेत पण हा सगळ्यात मस्त जमलाय.

छान लेख.
उबो, अ‍ॅमी, अमा यांची मतेही बरोबर आहेत परंतु भारतात तशी सामाजीक स्थिती रुळण्यास दशके लागतील.

पालकांना समुपदेशनाची प्रचंड गरज आहे हे निश्चित.

लग्न करणे , आवश्यकता की अनिष्ट रूढी, या वर चर्चा जाण्या अगोदर,....
जे लग्न करतात, आणि ज्यांचा लग्नसंस्थेवर विश्वास आहे, म्हणून त्यांना ते टिकावेसे वाटते, मात्र सिस्टम मधल्या त्रुटींमुळे थोडी-फार कुरबुर होतेय अशा लोकांसाठी हा लेख आहे.

ज्याना लग्न आवश्यक वाटत नाही, अश्या सुखी लोकांसाठी नाही

मस्त लिहीलय....

दोन्ही बाजूच्या पालकांचं समुपदेशन जास्त गरजेचं आहे.
बाकी आताच्या पिढीतले नवरा बायको तसे सॉर्टेड असतीलच.

लग्न हे जिगसॉ पझल सारखे असते. आपल्याला आपल्या शेजारी सहज बसणारा तुकडा शोधायचा असतो. मग चित्र निकोप नितळ बनते.>> हे खूप विनो दी आहे. गौरी देशपाम्डेंच्या एका कथेत त्यांची एक नणंद अनुभवांची एक एक वीट नीट बसवून संसाराचे आल्हाददायक शिल्प बनवते जे कोणत्याही कोनातून सुरेख दिसेल. तसे वाटले हे. किं वा व्यक्ति वल्ली तले चौकोनी कुटुंब.

आताच्या मुलाम्चे अनुभव विश्व इतके वेगळे आहे कि ते पालकांना समजत नाही. उगीच वीस तीस वर्शांपूर्वीच्या कन्सेप्ट्स मुलाम्च्या माथी मारायला बघतात.

आय वुड रादर स्पेम्ड अ‍ॅन इविनिन्ग विथ अ फुल पर्सन अँड वॉक आउ ट रादर दॅन स्पेंड माय लाइफ विथ अ तुकडा. जिग सॉ पझल वगैरे काही नाही. मेक युअर ओन लाइफ गर्ल्स.

सिम्बा +१
मंगलाताई,
<<आज आपली जीवनशैली खूप बदलली आहे . लग्नाकडे बघण्याचा दृष्टीकोनही थोडासा बदलला आहे. पण त्या प्रमाणात आपल्या संसाराच्या आणि कुटुंबातल्या नातेसंबंधाच्या कल्पना बदलेल्या नाहीत. त्याचे पारंपारिक रूप अजूनही आपली मनात रुजलेले आहे >>. +१

अमा Like!

> लग्न हे जिगसॉ पझल सारखे असते. आपल्याला आपल्या शेजारी सहज बसणारा तुकडा शोधायचा असतो. मग चित्र निकोप नितळ बनते. > अश्लील अर्थ निघतोय का काहीतरी FE चे वर्कशॉप आठवले.

हे असले लेख वाचले की मला 'ठोकळ्यांचा कारखाना' https://www.maayboli.com/node/65688 आठवतो.

आर्थिक द्रुस्त्या स्कश्म मुली (स्वत भर्पुर उत्पन्न असलेल्या किंवा वदीलोपपार्जित उत्प्न्न अस्लेल्या ) व आर्थिक परालंबित्व असलेल्या ase 2 गट आहेत.

गट १: IT,CA,MEdical,MBA, ततसम चांगले पगार /स्वकामाइ देणारे शिक्शण(_(skills),
गट २: Pure graduates with zero income,or low income (not enough to survive independently in given city or town),आइअ वदीलांकदुन वारसा हाक्काने zero financial contribution
दुसर्‍या गतातल्या मुलींना adjust व्हावे लागते
गट १ मधे देखील मी एकतीने जगु शकते हे मानसिक बळ नसेल तर adjust व्हावे लागते.पुरुशही ह्या गटात मोडतात
on my terms and conditions ची एक किम्मत असते. ती चुकवावी लागते.

ह्या वर्शी गनपतीत लहान मुलाम्ची गानी नाहीत कय?

ह्या वर्शी गनपतीत लहान मुलाम्ची गानी नाहीत कय?

नवीन Submitted by arc on 21 September, 2018 - 16:01
^^^^^^
हे इकडे अळूवड्यांचे उंडे, खडू आणि परकर मिळतील सारखे वाटले

छान लिहीले आहे. पहिले एक दोन परिच्छेद सध्या नेहमी ऐकू येणारी (आणि व्हॉअ‍ॅ मधून येणारी) मते बरोब्बर दाखवतात.

लग्नाळू मुले, मुली व त्यांचे पालक यांनी आवर्जून वाचावा असा लेख.

इथली अनेक, बहुधा सर्वच मुले मुली, हायस्कूल झाल्यावर स्वतंत्र रहायला लागतात, पुष्कळांना कॉलेजसाठी कर्ज काढावे लागते. आणि नोकरी स्वतः शोधावी लागते, नवरा/बायको स्वतः शोधायचा/ची. मग स्वतंत्रतेच्या गप्पा मारायच्या. मग एकत्र कुटुंबियात वेळ घाळवायला भीति वाटत नाही, टेन्शन येत नाही.
याचा अर्थ आई बाबांशी, सासू सासर्‍याशी अजिबात नाते तोडायचे असा मुळीच नाही. अडी अडचणीला एकमेकांना मदत करणे हे चांगल्या माणसाचे कर्तव्यच असते. भले कितीहि स्वतंत्र असा. पण मुख्य म्हणजे भीति किंवा टेन्शन नाही!

बोंबलायला कॉलेज संपेपर्यंत बापाच्या जीवावर घरी राहून उनाडक्या करायच्या, एक पैसा मिळवायचा नाही, नोकरी सुद्धा बापाच्या मदतीने. रहायची, लग्न आईबाबांनी लावून द्यायचे, जागा घ्यायला सुद्धा आई बापाची मदत नि मग मात्र स्वतंत्रपणाच्या गप्पा करायच्या! ढोंगी लोक कुठले.

बोंबलायला कॉलेज संपेपर्यंत बापाच्या जीवावर घरी राहून उनाडक्या करायच्या, एक पैसा मिळवायचा नाही, नोकरी सुद्धा बापाच्या मदतीने. रहायची, लग्न आईबाबांनी लावून द्यायचे, जागा घ्यायला सुद्धा आई बापाची मदत नि मग मात्र स्वतंत्रपणाच्या गप्पा करायच्या! ढोंगी लोक कुठले.>>
नंद्या , अगदी. स्वतःच्या जीवावर बाहेर पडुन जॉब मिळविने, अपार्टमेंट रेंट करणे, कार घेणे , ग्रोसरी करणे, इंशुरंस घेणे, स्वतःचे कर्ज काढून शिक्षण पुर्ण करने, घर विकत घेणे इत्यादी सर्व करायला लावले तर बरेच प्रॉब्लेम सॉल्व्ह होतील.

बोंबलायला कॉलेज संपेपर्यंत बापाच्या जीवावर घरी राहून उनाडक्या करायच्या, एक पैसा मिळवायचा नाही, नोकरी सुद्धा बापाच्या मदतीने. रहायची, लग्न आईबाबांनी लावून द्यायचे, जागा घ्यायला सुद्धा आई बापाची मदत नि मग मात्र स्वतंत्रपणाच्या गप्पा करायच्या! ढोंगी लोक कुठले.>>.

लेख ब-यापैकी संतुलित ठेवण्याचा प्रयत्न यशस्वी झाला आहे. मुलीची घालमेल चांगली मांडली आहे. तसेच अपेक्षा आणि वास्तव यातली तडजोड कशी स्विकारायाची हे पण.... पिढीतलं अंतर , नर्चरिंग हे पण.
एकत्र कुटुंब पद्धतीचे फायदे तोटे पाहता एकत्र कुटुंबात मुलींचा कोंडमारा होतो हे खरे आहे. ते अंगवळणी पडले तर बायकाच मग आम्ही नाही का आयुष्य काढले, काय झाले असे विचारताना दिसतात.
आजची मुलगी सक्षम आहे हे विधान सरसकट करायचे होते कि सक्षम असलेल्या मुलींच्या संदर्भातच आहे ते ?
सक्षम म्हणजे प्रसंगी एकटीने आयुष्य रेटता येईल किंवा प्रसंगानुरूप निर्णय घेता येतील अशा प्रकारे आर्थिक बाजू भक्कम असा घ्यायचा का ?

झटकन मनात विचार आला, महिना आठ दहा हजार कमवणा-या मुली पुढे धाडस करून नकार देऊ शकतील. प्रसंगी एकटीने मुलांना वाढवू शकतील का आजच्या जमान्यात ?