मायबोलीचे मोबाईल अॅप (अँड्रोईड + आयओएस) सर्वांसाठी उपलब्ध आहे.
Submitted by निशिकांत on 7 September, 2018 - 00:38
( एका अॅग्रो टूरिजम स्पॉटला गेलो असता एका मोठ्या झाडाखाली लहान झुडूप पाहून सुचलेली कविता. )
जन्म जाहला वृक्षाखाली
कळले जन्मुन आल्यावरती
ऊन पोळले कधी न मजला
थंड सावली डोक्यावरती
हिरवी पाने फुटली तेंव्हा
थथरलो मी वार्यावरती
जो तो टकमक मलाच बघतो
छाप टकतो सार्यावरती
दुसरी रोपे उन्हातली ती
मनात करती हेवा
उन्हात आम्ही उभे आमुचे
पाप काय रे देवा?
भेदभाव का प्रभू आमुची
कशी विसरली सेवा?
आम्हा दिधली रखरख माती
अन् त्याला का मेवा?
उंची मज ना कधी लाभली
वाढ खुंटली माझी
पोरी मजला पोर समजती
कुणी न म्हणती दाजी
सावली मला माझी नाही
जखम वाहते ताजी
उन्हातल्या झाडांनी मजवर
आज मारली बाजी
सावली मला शाप जाहली
हीच खरी नाराजी
वॄक्ष म्हणाया मजला मीही
नाही आता राजी
निशिकांत देशपांडे. मो.क्र. ९८९०७ ९९०२३
विषय:
Groups audience:
Group content visibility:
Public - accessible to all site users
शेअर करा
सुरेख आहे! आवडली.
सुरेख आहे! आवडली.
वा वा क्या बात !!
वा वा क्या बात !!
तुमची मागील कविता 'माझी असते मलाच सोबत' वाचली,आवडली म्हणून हि कविता वाचली तोच दर्जेदारपणा.. मस्तच..
शाली, रमेश मनापासून आभार
शाली, रमेश मनापासून आभार दोघंचेही सुरेख प्रतिसादासाठी.