एकोटाक्याच्या कभिन्न चखण्यारात्री

Submitted by नाचणी सत्व on 16 August, 2018 - 23:31

एकोटाक्याच्या कभिन्न चखण्यारात्री पाय मोकळे करायला बाहेर पडलो होतो.

नीलदंती शीतललहरींनी अंगावर शहारे येत होते. अंगावरील गात्रे नि गात्रे नीलदंतीच्या प्रभावाखाली हुडहुडत फिस्कारत होती. माझं एक पाऊल शिखरावर होतं आणि दुसरं पायथ्याशी. माथ्यावर हिमवर्षाव होत होता. घामाच्या धारा लागल्या होत्या. पायथ्याला किरमिजी सूर्य आग ओकत होता. थंडीने टाच दुखायला लागली होती.
अलगदच पलिकडच्या जंगलात शिरलो तेव्हां त्रिमितजाणिवा आकुंचन पावत होत्या. अर्धउन्मिलित नेणिवांच्या शृंखलाहीन प्रदेशात मी आक्रसत चाललो होतो..

भगव्या झाडांची दाटी बोलावत होती. आकाश जमिनीवर अस्ताव्यस्त पडलेले. मी चांदण्या वेचून घेतल्या. एखादी नटमोगरी इनबॉक्सात जेवण झालं का विचारल्यासारखी आशाळभूत तप्त चेहरा करून बसलेली खड्यासारखी वगळली. नंतर तो नादच सोडून दिला. अंधारातही चंदेरी पानांवरून घरंगखत येणारा निळा चंद्रप्रकाश चित्तथंबोर घुंगरगुंटी सारखा आल्हाददायक भासत होता. अश्व दौडल्यासारखा भास झाला. नाथमाधवांच्या सोनेरी टोळीतील स्वार असावा असा विचार करून दुर्लक्षच करणार होतो पण...

लाखो हरीणपंथी क्षत्रिय प्राणी मऊ मेण्याहून अशा सिंहस्थाकडे आपल्या मागण्या घेऊन मोर्चाने चाललेले होते. गाजपरसिंहांची तरलचित्रांचा आसमंतात फैलाव झालेला होता. पेट्रोमॅक्सची बत्ती धरलेल्या एका गो-यापान काळविटाकडे पाहत षटकोनी आकाराची भंदरफळे तोडून मी खायला सुरूवात केली. भिंगारविहाराच्या चौकातल्या मचापवृक्षाने बालपणी या फळांचा झिंगुडानंद दिला होता.
हे जंगल कुठले असा विचार करत असताना दोन फुटाचा एक बुंधा दिसला. त्यात एक लहरशृंखला प्रवेश करत होती आणि कोट्यवधी लहरशृंखला दुस-या बाजूने वातावरणात फैलावलेल्या होत्या. त्या लहरींवर उर्ध्वजांघांवर मुखपुस्तिका उमलल्या होत्या. कुठे संकेता संकेतातील स्थळे.

आणि इतक्यात प्रवेशिकेची कळ दाबता जननीमुखी उघडली. नागरी देवांच्या देवनगरीत देवनागरीचा जागर जाहला. प्रकाशमान दृश्यपटल समोर पसरले. जणी लाखो जाणिवा ब्रह्मांडातून एकवटल्या. प्रत्येक जाणिवे च्या विशेषनामाचा सांकेतिक शब्द अंगुलीस्पर्शाने फुलत होता. एका भीषण युद्धाची चाहूलच जणू लागत होती.
वक्षयञ
हळ्ळफट्ट
कि
ळाज्ञमेय
ञाक्षृक ?

जाणिवांच्या अनुक्रमणिकेत असंबद्ध गप्पा अग्रक्रमाने अग्रक्रमिल्या. निष्काळजी काव्यास अनकुचीदार मऊ भाले फुटताना नेणिवांचा कोळसा हिरवाबुंद पेटला होता. संधिवाताचा निळा प्रकाश रंध्रारंध्रातून डोकावत होता. भव्य व्यासपीठावर ललना बाळास स्तनपान करत होती. मंत्रीगणांत खलबत चालू असता प्रधानजींनी वेतनाचा प्रश्न मांडला. सेवक रजा मागत होता. मदतनीस बिळात दौडले. कायदेकानून लाजून चूर झाले. बाफाबाफांवर अश्व दौडले. कुठे उपाशी बोका लवंडला कुठे राजस कन्या.

भारतमाता अनुल्लेखआग्रही वदली कवळ घेऊनी आणि चुकचुकत पाल दौडत राहिली. निराशेने उद्गारवाचक चिन्ह तापले. अराजकमान्य राक्षसी आपुलकीस आले. कृष्णशक्तींना जाग आली. मदतनीसांची भुतोस्की वदली. यमनियमांचे कारण नुरले. आपले आपले विश्व उरले.

एकच जयघोष, एकच मंत्र
एकच बाणा, एकच तंत्र

हेमाशेपो, हेमाशेपो , हेमाशेपो

इति लेखनसीमा

- वीर अंतरीक्षकुमार डागदार

शब्दखुणा: 
Group content visibility: 
Public - accessible to all site users

भारी लिहिलंय!!! Happy एकदम पॅरॅलल वर्ल्डमधे गेल्यासारखं वाटलं. Happy तुमची शब्दांवरची हुकुमत अफाट आहे.

Submitted by व्यत्यय on 18 August, 2018 - 19:39>>>> हेही भारी लिहिलंय! Happy

...आणि मग पहाट किलबिलता सुर्व्याची इवळूशी 'किरनु' अंगावर पडता बम बोले म्हणत झिंग उतरू पळाली. Wink

अक्षय, द्वादशांगुला, मेघा , ऋन्मेष... सर्वांचे आभार

सुर्व्याची इवळूशी 'किरनु' अंगावर पडता बम बोले म्हणत झिंग उतरू पळाली >>> ओह. फिल्मीदेव बाबा सुर्वे आडनाव पण कळाले आता तर Lol

ऱिम झिम रिम झिम.
झिम रिम झिम रिम
झिम झन झिम झन
झन झन झन झन
रम झम रम झम
झम रम झम रम
रम रम रम रम
झन झन झनाट
रम रम रमाट
गम गम गम्माडी
जम जम जम्माडी
जम्मत गम्मत
रम्मत रम्मत
रम रमरमरमर मरमरमरम
गरम गरम रम रम
झिन झिन झिन्नाट
झालं जी.

Pages