ग्रीष्म. वैशाख. नुसती काहिली होत होती शरीराची. ध्यानीमनी नसताना ती अचानकपणे दिसली. कसलाही विधिनिषेध न बाळगता, कुणालाही न विचारता, अगदी तिलाही, सरळ तिला घेऊन घरी निघालो. आता काहिली मनाचीही होत होती. आम्ही घरी पोचलो. आत आलो. तिचं अंगं जरा कोमट लागत होतं. कदाचित उन्हाळ्यामुळे किंवा कशामुळे. पण मी तिला दार उघडून दिलं आणि थंड हवेचा झोत अंगावर आला. तिला आत बसवलं. दार लावलं आणि मी पटकन शॉवर घ्यायला गेलो. थंड पाण्याने आंघोळ करताच तरतरी आली. खिम्याचे पॅटीस होतेच, ते फ्रीजमधून काढले आणि तळायला घेतले. तळून झाले आणि प्लेटमध्ये खायला घेतले. तितक्यात आपण तिला कसे विसरलो याची मनोमन लाज वाटली. प्लेट खाली ठेवली. हळूच दार उघडलं आणि आत पाहिलं तर ती तिथेच होती. तिच्या कमनीय बांध्याची तिला नक्कीच कल्पना नव्हती. आणि तिची सोनेरी सळसळती कांती त्या थंड हवेत अधिकच आकर्षक दिसत होती. मला राहावलं नाही मी एका झटक्यात तिला जवळ घेतलं आणि माझे ओठ तिच्यावर टेकवले. एक थंड लहर माझ्या रोमारोमांतून विजेच्या वेगाने पसरली. मूर्त रूपाने आम्ही एक होत गेलो आणि आता आम्हाला कुणीही वेगळं करू शकणार नव्हतं. हळूहळू मी अनुभूती साठवून घेऊन लागलो. तशीच हळूहळू गात्रं शांत होत गेली. शरीराची आणि मनाची काहिली थांबली होती. पण ते क्षण काही अनंतकाळ टिकणारे नव्हते. आणि ती गेलीच. कायमचीच.
मी न हिरमुसता उठलो. दार उघडलं आणि तोच थंड हवेचा झोत अंगावर आला. आणि बायको यायच्या आत मी अजून एक बीअर प्यायचा निश्चय केला.
चिअर्स !!
छान. बाटलीचे झाकण उघडायलाही
छान. बाटलीचे झाकण उघडायलाही एखादे रूपक वापरा ना.
मस्त.. चियर्स...
मस्त.. चियर्स...
बिअर बद्दल आहे होय
बिअर बद्दल आहे होय
शेवटपर्यंत पत्ता लागू दिला नाही.