Submitted by सेन्साय on 17 September, 2017 - 09:00
.
शून्य राहिलो अस्तित्व
गुंतत मनाच्या गुंत्यात
विसरलो माझाच मी
हरवुनि सारे कवित्व
नव्हे रेशिमाचे ते भावबंध
उरले इतस्तत: विरह काटे
क्रंदत मार्ग क्रमत राहिलो
गोंजारुनि खुडलेले मनस्कंद
ध्वस्त मन नीरव शांत
कालचक्र त्यात विसावले
कृष्णविवराच्या अंधारात
माझाच मी आता प्रSशांत
― अंबज्ञ
विषय:
Groups audience:
Group content visibility:
Public - accessible to all site users
शेअर करा
मस्त लिहीलंय! शब्दयोजना भारी.
मस्त लिहीलंय! शब्दयोजना भारी..
धन्यवाद राहुल
धन्यवाद राहुल
छान लिहिलंय..
छान लिहिलंय..
वाह अप्रतिम लिहलय!
वाह अप्रतिम लिहलय!
धन्यवाद सायुरी आणि अक्षय
धन्यवाद सायुरी आणि अक्षय
(No subject)
ध्वस्त मन नीरव शांत
ध्वस्त मन नीरव शांत
कालचक्र त्यात विसावले
कृष्णविवराच्या अंधारात
माझाच मी आता प्रSशांत...
खासच.....
ध्वस्त मन नीरव शांत
ध्वस्त मन नीरव शांत
कालचक्र त्यात विसावले
कृष्णविवराच्या अंधारात
माझाच मी आता प्रSशांत...>>>
मस्तच आवडली कविता
धन्यवाद राजेंद्र देवीजी आणि
धन्यवाद राजेंद्र देवीजी आणि पंडितजी