मायबोलीचे मोबाईल अॅप (अँड्रोईड + आयओएस) सर्वांसाठी उपलब्ध आहे.
Submitted by निशिकांत on 6 September, 2017 - 01:44
जन्म जाहला वृक्षाखाली
कळले जन्मुन आल्यावरती
ऊन पोळले कधी न मजला
थंड सावली डोक्यावरती
हिरवी पाने फुटली तेंव्हा
थथरलो मी वार्‍यावरती
जो तो टकमक मलाच बघतो
छाप टकतो सार्‍यावरती
दुसरी रोपे उन्हातली ती
मनात करती हेवा
उन्हात आम्ही उभे आमुचे
पाप काय रे देवा?
भेदभाव का प्रभू आमुची
कशी विसरली सेवा?
आम्हा दिधली रखरख माती
अन् त्याला का मेवा?
उंची मज ना कधी लाभली
वाढ खुंटली माझी
पोरी मजला पोर समजती
कुणी न म्हणती दाजी
सावली मला माझी नाही
जखम वाहते ताजी
उन्हातल्या झाडांनी मजवर
आज मारली बाजी
सावली मला शाप जाहली
हीच खरी नाराजी
वॄक्ष म्हणाया मजला मीही
नाही आता राजी
निशिकांत देशपांडे. मो.क्र. ९८९०७ ९९०२३
विषय:
Groups audience:
Group content visibility:
Public - accessible to all site users
शेअर करा
खुसखुशीत !
खुसखुशीत !
व्वा अप्रतिम!!
व्वा अप्रतिम!!
निशिकांतजी, संपुर्ण कविता एका
निशिकांतजी, संपुर्ण कविता एका श्रीमंत घरात जन्म घेतलेल्या पण स्वत:ची स्वतंत्र ओळख निर्माण करू इच्छित असलेल्या मुलाला डोळ्यांसमोर ठेऊन पुन्हा वाचली. मला जास्त भावली.
निव्वळ अप्रतिम आहे!