STY - ये विल है मुश्किल (ढूँढना)

भारी आहे हे.
"कारण, where there is a will, there is a way!">>>>

कारण, where there is a will, there is a way!">>>>

डोळ्यांचे बदलते रंग, समुद्रसपाटीपासून 0 उंचीवर हिलस्टेशन तिथेच चहाचे मळे,तीन पोपट, जस्टिस चौधरी, लाईक्स, where there is a wil .. सगळंच मॅडगिरी अॅट इट्स बेस्ट

एकदम भारी झाल आहे 'विल'. आता ये विल.....२ च्या प्रतिक्षेत.... लवकर येउद्या पुढील भाग.

त्यानंतर खूप खूप खूप वर्षे निघून गेली. बीजी, निळ्या डोळ्यांचे लोक, पोपट, असे सगळे जगातून गेल्याला खूपच काळ लोटला. दीपशिखाची खापरपणती सध्या टी शेप हवेलीची मालकीण होती. पिढ्यान्पिढ्या चालत आलेल्या पोपटांच्या आणि निळ्या डोळ्यांच्या लोकांच्या गोष्टी तिने लहानपणापासून तिला सांभाळणाऱ्या दाईकडून ऐकल्या होत्या. आणि बीजीबद्दलही ऐकले होते. बीजीचे डोळे निळे होण्याआधी तिचे काढलेले एक चित्र टी शेप हवेलीच्या एका टोकाला असलेल्या पुरानी देवरीमध्ये ठेवले होते. तिथे लावलेले पांढरे पडदे वारा असो नसो सदैव उडत असत आणि अधूनमधून तिथे बर्फ पडत असे. पुरानी देवरी म्हणूनच सतत कुलूपबंद असे.

जानेवारीच महिन्यातली ती एक सकाळ होती. पिठल्याइतके दाट धुके पडले होते. सफरचंदाच्या बागेला पाणी देणारा नोकर रामू भराभर बागेकडे निघाला होता. वाटेत त्याला माळीकाका दिसले. 'ऑल मेन मस्ट सर्व, माळीकाका' त्याने टी शेप हवेलीच्या शिरस्त्याप्रमाणे त्यांना अभिवादन केले. 'ऑल मेन मस्ट सर्व... पोरा' त्यांनी अभिवादनाची परतफेड केली. 'आज पहाटेच बागेकडे?'
'होय, आज मला तिथे माझी लाडकी रामप्यारी भेटायला येणार आहे.' रामू लाजत म्हणाला.
'अरे वा... तरीच भर थंडीत निघालास की.. तुम्हांला थंडीचं के म्हणा.. गरम उसळतं रक्त तुमचं... मीही जेव्हा नौजवान होतो.. म्हणजे बघ.. पंचेचाळीस साल असेल. एकोणीसशे नव्हे.. अठराशे..' माळीकाकांची ही बडबड ऐकायला रामू अजिबात थांबला नव्हता. तो केव्हाच बागेकडे सटकला होता.

बागेमध्ये आज अशक्य सन्नाटा होता. रामुच्या मनात आले की गेटवरच्या पहारेकऱ्यांना सोबत बोलवावे पण रामप्यारीला किती ऑकवर्ड वाटेल, याचा विचार करून तो एकटाच निघाला. ठरल्या ठिकाणी जाऊन थांबला.

थोडा वेळ गेला. झाडामागे काही खसफस झाली. एक मुलगी तेथून चालत चालत येऊ लागली. धुके तर होतेच पण हिमवर्षावही सुरू झाला. एकदम गाणे ऐकू येऊ लागले,
'नीली नीली आंखे मेरी मैं क्या करू
गोरे गोरे गाल मेरे मैं क्या करू...'

आपले आवडते गाणे रामप्यारीला कसे कळले, असा विचार येऊन रामू आनंदित होत होता तोवर ती जवळ आली. ती रामप्यारी नव्हतीच. तिचे निळे डोळे चमकले. रामूचा भलामोठ्ठा पोपट झाला.

... त्यादिवशी कित्येक युगानंतर सुंदरनगरात पुन्हा पोपट दिसला. पण त्यादिवशीनंतर रामू कुणालाच दिसला नाही.

बापरे!
पिठल्याइतके दाट धुके ही उपमा भारी आहे.

फारच धम्माल चाललीये इथे.. सगळेच एकापेक्षा एक..!
पिठल्याइतके दाट धुके

लोल श्र. यातले संदर्भ समजायला कालचा गॉट फायनल बघावा लागेल असे दिसते

पण तोपर्यंत हे काही फन फॅक्ट्स

यातला माळीकाका व रामू यांच्यातला एक संवाद "मेकिंग ऑफ..." मधे आहे.
माळीकाका: "मीही जेव्हा नौजवान होतो.. म्हणजे बघ.. पंचेचाळीस साल असेल..."
रामू: "ओके (व्हॉटेव्हर). मी जातो..."
माळीकाका: "थांब. पंचेचाळीस म्हणजे एकोणीसशे"
इथे रामू वैतागून पण मुश्किलीने रेंगाळतो.
माळीकाका: "नाही थांब. एकोणीसशे नाही अठराशे"
रामू: "ओके" आणि जायला निघतो. त्याच्या डोक्यात रामप्यारी आहे
माळीकाका: "नाही नाही थांब. एकोणीसशेच, ते दुसरे महायुद्ध कधी होते?"
रामू आता वैतागून: "माळीकाका, You have to stop the Q tip when there is resistance!"

रच्याकने, गॉटचा कालचा फायनल एपिसोड बघायची गरज नाही. ह्याला s1e1 चा संदर्भ आहे. अचानकच हजारो वर्षांनी व्हाईट वॉकर उर्फ नीली आंखोवाले लोक परत दिसायला लागतात तो.

मादागस्कर मधली एक प्रसन्न संध्याकाळ. रुडी उर्फ रुद्र ज्युनिय क्र ४ च्या घरी मोठा समारंभ सुरु होता, रुडी म्हणजे बीजीचा थोरला रागावून गेलेला दीर वीरप्रताप याचा पणतू. वीरप्रताप ने बाउजींच्या नाववरूनच सर्व वंशजांची नावे ठेवण्याचा प्रघात पाडला होता. तर या रुडी च्या मुलीचे, दीना चे आज स्थानिक रेस्कोर्स चा मालक ड्रोगो शी लग्न होते. लग्नाला बरेच स्थानिक आणि परदेशी मान्यवर उपस्थित होते.
वधू वरांना आशीर्वाद आणि भेटवस्तू द्यायला रीघ लागली होती.
दीना कंटाळली होती. तेव्ढ्यात एक साधासा दिसणारा हिरव्या डोळ्यांचा माणुस आला आणि दीनाला अभिवादन करुन म्हणाला " न जाने कितने सावन बीत गये मगर आप तो आयी नही मोहतरमा! आज भी वो हवेली उसके असली वारीस की राह देख रही है. आप को आनाही होगा!" सगळ्या अफ्रिकन बोलणर्‍यांमधे हा आपली भाषा बोलणारा कुठून आला असे म्हणेपर्यन्त तिच्या हातात एक लहानशी पेटी देऊन तो माणूस आला तसा निघून पण गेला!
दीना चकित झाली होती पण तिला काहीतरी अंधूक अंधूक आठवूही लागलं होतं तिला! एक गाव, एक टी आकाराची हवेली. त्यातली ती खानदानी खोली, उडणारे पडदे, एक खानदानी खुर्ची, एक तसबीर , कुणा स्त्रीची .....आणि ती दचकून भानावर आली. घामाने तिचा चेहरा डबडबला होता.
लगेच ड्रोगो ने तिची विचारपूस केली, आपल्या रुमालाने तिचा घाम पुसला. आणि तिने हातात अजूनही घट्ट धरलेल्या पेटीची चौकशी केली.
दीनाने हळूच ती पेटी उघडली. आतले बबल रॅप चे पॅकिंग बाजूला केले, बघते तर काय! आत मधे होती ३ अंडी! पोपटाची!!!
त्या अंड्यांमधून "कितने सावन बीत गये मेरे प्यासे नैना तरस गये" असं गाणं फक्त दीनालाच ऐकू आलं . परत तिच्या मनात मघाची ती हवेली ची क्लिप रिप्ले झाली. यावेळी बरेच क्लियर दिसत होते सगळे, ती हवेली, ती खोली, खुर्ची, ती तसबीर, आणि त्या तसबिरीत .... ती स्वतः ??? कसं शक्य आहे ??? पण तसबिरीतली बई अगदी हुबेहुब दीनासारखी दिसत होती! फक्त -- फक्त एक फरक सोडून. तसबिरीतल्या बाईचे डोळे फोटोशॉप केल्यासारखे निळे होते!! दीना अति ताणाने तिथल्या तिथे चक्कर येऊन पडली. पण उठली तेव्हा तिने एक पक्के ठरवले! ती टी हवेली शोधून त्या तसबिरीतल्या बाईचे रहस्य समजून घ्यायचेच!

कितने सावन बीत गये मेरे प्यासे नैना तरस गये<<<<<
तरसला ऱ्हायमिंग म्हणून कितने सावन 'बरस' गये सुद्धा चालू शकेल.

श्र - ग्रेट माइण्ड्स. मी हेच लिहायला आलो होतो.

रुडी म्हणजे बीजीचा थोरला रागावून गेलेला दीर वीरप्रताप याचा पणतू. >>> तुंबाडच्या खोत फॅमिलीच्या वरताण फ्यामिली ड्रामा झाला आहे

दीना अति ताणाने तिथल्या तिथे चक्कर येऊन पडली. पण उठली तेव्हा तिने एक पक्के ठरवले! >>> दीना ने मधल्या काळात एक नाट्यपूर्ण घटना मिस केली. तिला चक्कर आल्यावर एक हौशी डॉक्टर तेथे येउन तिची नाडी तपासून लगेच "मुबारक हो...." वगैरे सुरू झाले. पण दिग्दर्शक व लेखक तेथे वेळीच धावले व "कट" ओरडून त्या डॉक्टर ला "ही ती तसली चक्कर नाही" म्हणाले. संदर्भ: "मेकिंग ऑफ..."

एक हौशी डॉक्टर तेथे येउन तिची नाडी तपासून लगेच "मुबारक हो...." वगैरे सुरू झाले. >>>
ही मेकिंग ऑफ... ची आयडिया सही आहे !

आतले बबल रॅप चे पॅकिंग बाजूला केले, बघते तर काय! आत मधे होती ३ अंडी! पोपटाची!!!<<<<<
*असामी मोड ऑन*
तिने लगेच अंड्यांचे वेगवेगळ्या कोनातून फोटो काढून फेसबुकवर पोस्ट केले व त्याला लोकांचे लाईक आले.
*असामी मोड ऑफ*

असामी मोड >>

असामी मोड >>>

असामी मोड>>

एव्हाना कार्यक्रम सम्पला होता. दीना ने त्या ३ अन्ड्याना मैना बनून आईची ऊब दिली. अन्डी ऊबे पर्यंत तीने फकत "मौन" व्रत धारण केले होते. ड्रोगो साहेब भेटायला आले की फकत "मैना बोलूँगी..मैना बोलूँगी" गाणे म्हणने तीने पसन्त केले होते. काही दिवसान्मध्येच अन्डे फुटून त्यातून "नीले नीले अंबर पर" गाणे म्हनणारे पोपट-पिल्ले जन्माला आले. दीना कोणालाही ह्या दिवसान्मध्ये तिच्या खोलीत येऊ देत नव्हती. ड्रोगो साहेबानी नाराज़ होऊन रेस-कोर्स मधल्या घोड़याना स्वता: खरारा करणे चालू केले होते. एकंदरच भावी पती-पत्नीने प्राणी-सेवेमध्ये स्वत: ला "बीजी" केले होते.

पोपट-पिल्ले पेरू-ऐवजी पेर खात-खात मोठी होऊ लागली, तशी एक दिवस दीना ने खोली चे दार उघडले. "पन्छी बनू..उडती फिरू मस्त गगन में..." म्हणत फायनली उडायचा निर्णय घेतला. टी-हवेली ची तिकीटे बुक करन्याची आद्न्या येताच, तिच्या लॅपटॉप च्या माउस ने स्वत:च टिकेट बुक केले.