Submitted by डॉ.विक्रांत प्र... on 15 July, 2017 - 09:53
तिचे डोळे रोखलेले
काळजात घुसलेले
दुखणारे काटे पायी
अजुनी न काढलेले
तिचे चित्र भेटलेले
गुपचूप ठेवलेले
वर्ष उलटून गेली
तरी आत जपलेले
तुटलेले पूल जुने
अन पथ मोडलेले
गुलजार वळण ते
तिथे मन थांबलेले
येणे जाणे नाही आता
पाहणे व भेटणे ही
उगा येई सय कधी
डोळे ओले अन होई
लाख मना म्हटले मी
विसर ते पुरे झाले
वेडे वारे तरी असे
वेळू वनी गुंतलेले
जीवनाची चाल जुनी
सागरात नांगरणी
अवधूत तुफानात
टिकायला हवे कुणी
डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in
विषय:
Groups audience:
Group content visibility:
Use group defaults
शेअर करा
अतिशय सुंदर ....
अतिशय सुंदर ....
सुंदर
सुंदर
"येणे जाणे नाही आता
"येणे जाणे नाही आता
पाहणे व भेटणे ही
उगा येई सय कधी
डोळे ओले अन होई"
खुपच छान !!
Waah
Waah
मस्तच अप्रतिम
मस्तच अप्रतिम