निर्मिती

Submitted by भारती.. on 14 October, 2013 - 14:05

निर्मिती

मी असते इथेच, आत्ताच, अशीच
खोलीच्या तपमानावर बहरलेली वेल;
मृगजळावर पोसलेलं असतं माझं पानपान;
क्षुधा वाढवणारी फळं धरतात मला.

कोणत्या काळाचा अ‍ॅनास्थेशिया
हुंगत असते मी ?
भूतवर्तमानभविष्याचे मुक्त
आवर्तप्रत्यावर्त उठतात,
कोणत्या किनार्‍यावर
नेऊन टाकतात मला ?
जिथे मी ठरवते भरती ओहोटी ,
अस्ताच्या रंगच्छटा
सुहृदांचे सहवास वियोग .

दडपण आणणारं स्वातंत्र्य
दिलं जातं मला ;
भरकटून टाकणारे तपशील
पुरवले जातात मला.

मी मुठीत घट्ट धरून ठेवते
संचितातल्या निष्कर्षांचा पारा
घडल्या- न- घडलेल्या घटनांमधून
काळजीपूर्वक काढलेलं तात्पर्य
परिचयाची शारीरवेदना;
प्रियजनांनी दिलेली यातना.

मी सुरुवात करते
एका बिंदूपाशी अडखळत
हसू नकोस, स्वतःशी प्रामाणिकच राहून.
- सर्वस्वाची शपथ घेऊन.

('मध्यान्ह'मधून) - भारती बिर्जे डिग्गीकर

शब्दखुणा: 
Group content visibility: 
Public - accessible to all site users

ही कविता माझ्या लक्षात नाही राहिली की मी वाचलीच नाही हे आठवत नाही पण मुक्तछंदात असल्यामुळे व माझी सवय सुटल्यात जमा असल्यामुळे ह्या कवितेच्या भावविष्वात नीट प्रवेश घेता येत नसावा मला असेही असेल

पुन्हा वाचून पाहतो