Submitted by सत्यजित... on 26 September, 2016 - 01:36
दाही दिशांस जेंव्हा,अंधार दाटला होता...
भरपूर,काजव्यांचा आधार वाटला होता!
पृथ्वी कधीतरी तर थांबेल वाटले होते...
माझ्यासवे दिशांनी संसार थाटला होता!
ही कंपने अशी का गाण्यात सुरमई आली?
हुंकार वेदनांचा कंठात दाटला होता!
अमृत म्हणून प्यालो एकेक दवाचा बिंदू...
मग्रूर पावसाचा मग ऊर फाटला होता!
लाटेवरुन एका नुकताच स्वार झालो अन्...
एका क्षणात अवघा दर्याच आटला होता!
मिळवून दाद गेले,सत्कार जाहले त्यांचे...
माझाच शेर ज्यांनी तूर्तास लाटला होता!
मज मायना जरा हा,उशिराच उमगला होता...
पत्रामधून माझा पत्ताच काटला होता!
दाही दिशांस जेंव्हा,अंधार दाटला होता...
—सत्यजित
विषय:
Groups audience:
Group content visibility:
Public - accessible to all site users
शेअर करा
आवडली...
आवडली...
गद्य नाही पाहून हायसे वाटले.
गद्य नाही पाहून हायसे वाटले. आवडली.
ते सुरमई वाचून कालची मासळी आठवली क्षणभरच
<<लाटेवरुन एका नुकताच स्वार
<<लाटेवरुन एका नुकताच स्वार झालो अन्...
एका क्षणात अवघा दर्याच आटला होता!
मिळवून दाद गेले,सत्कार जाहले त्यांचे...
माझाच शेर ज्यांनी तूर्तास लाटला होता!<<< आहा... क्या बात! फारच सुन्दर!
मग्रूर पावसाचा मग ऊर फाटला
मग्रूर पावसाचा मग ऊर फाटला होता -----
छान !!
'सुरमयी' हवं ना ते?
'सुरमयी' हवं ना ते?
वा फार छान ! काही शेर तर
वा फार छान !
काही शेर तर अप्रतिम आहेत !
अभिनंदन !