हवाई बेटांवरच्या सुरस गोष्टी -६ : नूनू - हानामधल्या धुक्याची कथा

भाग -१>>
भाग -२>>
भाग -३>>
भाग -४>>
भाग -५>>
भाग -६>>
भाग -७>>
भाग -८>>
भाग -९>>
भाग -१०>>

नूनू - हानामधल्या धुक्याची कथा

माउई बेटाच्या अग्नेय टोकाला हालेकालिआ शिखराच्या पायथ्याला पडणार्‍या पावसाने शिंपलेलं , हिरव्यागार पर्जन्यवनांनी अच्छादलेलं, नद्या, धबधब्यांनी , निळ्या समुद्रकिनार्‍यांनी सजलेलं हाना नावाचं बेहद्द सुंदर गाव आहे, जे आपल्या चमकणार्‍या पाण्याच्या गोष्टीत येऊन गेलंय.

इथे फार फार पूर्वी मेनेहून लोक रहायचे. काही दंतकथा मानतात की हे लोक अंगठ्याइतके उंच पण जादूई शक्ती असलेले असे होते. काही लोक मानतात की हे खरे तर हवाईला आलेलेआद्य इमिग्रन्ट्स होते आणि अनेक वर्षांनंतर ताहितीयन लोक जेव्हा इथे आले तेव्हा ते लोक संख्येने जास्त असल्याने ते आल्यावर हे मेनेहून लोक बेटांच्या आतल्या दुर्गम भागात लपून छपून राहून लागले.

तर गोष्ट या मेनेहून लोकांची नाहीच आहे मुळी. या मेनेहून लोकांना एकदा प्रत्यक्ष समुद्राचा देव कानालोआ याने भेट म्हणून एक मानवी मुलगा दिला. एकाच बोलीवर, की ठराविक वर्षांनी, एका ठराविक दिवशी तो मुलगा कानालोआकडे परत जाणार!
या मुलाचे नाव कौइकी. कौइकीला मेनेहुनांनी आपला मुलगा म्हणूनच वाढवलं. कौइकी समुद्रावरच आपला वेळ घालवी. लाटांवर स्वार होणे हा त्याचा आवडता खेळ होता.

माउई हा दैवी पुरुष त्यावेळी हानामधेच रहात होता. तोच सरड्याच्या गोष्टीतला माउई!
त्याला होती एक मुलगी, नूनू नावाची. नूनूचा अर्थ धुकं. माउई मासेमारी आणि नौकाबांधणीत पारंगत होता. तिथल्या समुद्राच्या लाटालाटांशी त्याचा परिचय होता. समुद्रावरच्या नेहमी दिसणार्‍या धुक्यावरूनच त्याने मुलीचे नूनू नाव ठेवले होते.
दर्यावर्दी माउईचीच मुलगी होती नूनू. तिलाही लहानपणापासून समुद्राचं आकर्षण होतं.
ती मोठी झाल्यावर एक दिवस समुद्रावरच तिची गाठ कौइकीशी पडली. प्रथमभेटीतच ते प्रेमात पडले. एकमेकासोबत जास्तीत जास्त वेळ घालवू लागले. नूनू त्याच्याशी लग्न करून त्याच्याच सोबत आयुष्य घालवण्याचे स्वप्न बघू लागली.
एक दिवस कौइकीने नूनूला जे सांगितले त्याने तिच्या पायाखालची जमीनच सरकली! कौइकीने सांगितले की तो समुद्रदेवाचा, कानालोआचा मुलगा असून त्याच्या पित्याकडे म्हणजे कानालोआकडे परत जाण्याचा दिवस आता जवळ आला आहे! आणि कानालोआकडे परत जायचं म्हणजे मानवी अवतार संपवण्याची वेळ! कौइकीचे नूनूवर कितीही प्रेम असले तरी कानालोआची इच्छा मोडण्याची त्याची ताकद नव्हती! म्हणजेच आपल्या प्रियकरासोबत आयुष्य घालवण्यचे नूनूचे स्वप्न लवकरच भंग होणार होते.
नूनू रडत रडत बापाकडे गेली. काहीही करून दोघांची ही ताटातूट थांबवावी म्हणून तिने माउईला साकडे घातले. माउई धर्मसंकटात पडला! त्याचे तर आयुष्यच समुद्रावर अवलंबून! त्याला समुद्रदेवाचा रोष तर पत्करून चालणार नव्हते आणि लेकीची तगमगही बघवत नव्हती! मग त्याने एक उपाय काढला. त्याला स्वतःलाच तो उपाय जड जाणार होता कारण लाडकी लेक त्याच्यापासून कायमची दुरावणार होती. पण नूनू ऐकायला तयार नव्हती!

तो उपाय म्हणजे कौइकीने मानवी अवतार संपवायचा, कानालोआकडे जायचेही आणि नाहीही. नूनूने त्याच्यासोबत आयुष्य तर घालवायचे .... आणि नाहीही !! हे कसं ?

तर असं - माउईने त्याच्या दैवी शक्तीने कौइकीचं एका टेकडीत रूपांतर केलं ! ही टेकडी अर्धी हानाच्या जमिनीवर आणि अर्धी समुद्रात घुसली होती. आणि नूनूचं रूपांतर खरोखरच्या नूनूमधे म्हणजे धुक्यात केलं !! या नूनूला त्यानं कौइकीच्या खांद्यावर कायमसाठी ठेवलं. माउईपासून त्याची लाडकी लेक दुरावली खरी, पण नूनूला तिचा कौइकी कोणत्या का रूपात असेना, पण कायमचा मिळाला.

या घटनेला आता अनेक शतकं उलटून गेली आहेत. अजूनही नूनू आपल्या प्रियकराला सर्वांगांनी बिलगून असलेली बघायला मिळते. सकाळच्या कोवळ्या उन्हात ती दवाच्या रुपात त्याच्यावर आवेगाने प्रेमाची बरसात करत रहाते. आणि ते पाहून तिचा बाप इन्द्रधनुष्याच्या रुपात समाधानाचं हसू हसतो!

--क्रमशः