सैराट - रिव्यु (रीडः कौतूक)

Submitted by वैद्यबुवा on 10 June, 2016 - 16:29

पाहिला बॉ एकदाचा! अंमळ उशिरच झाला म्हणायचा बघायला. खरं तर बघायचा प्लन पण नव्हता आजिबात, असच टिपिकल स्टोरी असेल जरा चांगली गाणी असलेली म्हणून फार लक्ष नाही दिलं. पुढे थेट्रात पुढे जाऊन पबलिक नाचतय वगैरेचे व्हॉट्स अ‍ॅप विडियो यायला लागले आणि मसालाच आयटम दिसतोय असं मनोमन अधोरेखित झालं आणि नाद सोडून दिला.
मग आत्ता काही दिवसांपुर्वी माझे बेकरी फ्रेंड फारएण्ड ह्यांनी टिपापा ह्या ठिकानी येऊन नव्यानं एकदा सैराटच्या कौतूकाचं खातं उघडलं तेव्हा माझे कान परत वर गेले. मग पुढे बाकी इतर फ्रेंडांनी पण तीच री ओढली आणि ते टाकत असलेल्या पोस्टींमुळे माझ्या डोक्यात वातावरण तयार होऊ लागलं. निव्वळ ह्या पोस्टींमुळे मी सैराटची गाणी एकायला आणि पिकचर बघायला घेतला!
२-३ दिवसांपुर्वी सुरवातीची फक्त २० मिनिटं हा सिनेमा बघितला आणि मला त्या सिनेमानी खिशात घातलं! कित्येक दिवसांनी किंवा वर्षांनी एखाद्या पिकचरची झिंगं चढली असं झालं!!!
कुठल्या शॉट बद्दल अन कुठल्या गाण्याबद्दल किंवा कुठल्या एक्स्प्रेशननांबद्दल बोलावं अन किती बोलावं हेच समजेनासं झालय. लोकं आपापल्या अँगलनी सिनेमे बघतात, त्यांना त्यातून बरच वेगळं काही काही सापडतं आणि वेगवेगळ्या कारणांमुळे एखादा सिनेमा त्यांना आवडतो.
एक सिनेमा म्हणून स्वतंत्रपणे तो पिकचर छान असला तरी माझ्याकरता तरी ह्या पिकचरनी काही केलं असेल तर कॉलेजच्या दिवसांपासूनचा पुढचा काही काळ मला अक्षरशः परत जगवून आणलय!

सुरवातीच्या मंजुळेंच्या कॉमेंट्री पासून जी काही एकेक प्रसंगांना सुरवात होते, माणूस त्यात हरवूनच जातो!
काय त्यांची ती कॉमेंट्री अन ते रखरखलेल्या उन्हातलं मैदान अन ते पॅविलियन, ते ढोल तडम ताशे वाले अन सरवात महत्वाचं म्हणजे मॅच सुरु असलेल्या दरम्यान त्या प्लेयरांचं एकेक बोलणं!
लंगड्याच्या "हे हलगथ कोन पाठवलं रे ." " मंग्या मंग्या आरं नीट खेळ मंग्या नीट खेळ!अरं बॉल बघाय आधी बॅट नगं न फिरवू" पासून पुढे परत मंगेश मोहिते पाटलांनी बॉल हुकवल्यवर त्याच्या संतापाचा अक्षरशः अंत होतो तेव्हा " मला खेळायचच नै जा..." म्हणून बॅट सोडून ऑल्मोस्ट तो चालायलाच लागतो हा प्रसंग त्यातली लंगड्याची तळमळ किती लोकांनी अनुभवलेली आहे? Lol कधी आपण लंगड्याच्या बोटीत शिव्या घालत असतो तर कधी कधी मंग्याच्या सुद्धा बोटीत कारण "अर किती फाष्टाक्तोय बघ्तोन तू?" असाही प्रसंग येऊन गेला असेलच (तुम्ही अगदी स्टार बॅट्समन नसाल तर नक्कीच येउन गेला असेल).
मधल्यामध्ये बिली बाऊडींग अन शकुना आत्याचा सीन पण खल्लास आहे! किती वेळा पोरं आया, आज्या बोंबल्त आल्याकी बॉल बॅट हातात जे असेल ते टाकून पळायचे. फोर सिक्सच्या अ‍ॅक्शन पण कहर आहेत! एकदम किडमिडीत अंगकाठी अन त्यावर बनियन, डोक्याला आधी फडकं अन मग त्यावर कॅप! पुर्वी अंपायर लोकं खुप वेळा तसं करायचे! निरिक्षण सॉलिड आहे मंजुळेंचं किंवा ज्यानी कोणी डिटेलिंग केल्य त्याचं.
पर्श्यानी आधी फोर सिक्स मारल्यावर लंगड्याच्या एकेक शिवीसुचक हातवारे (काही न बोलता नेमकी काय शिवी दिली हे लगेच कळतं Lol ) अन पुढे म्याच जिंकून दिल्यावर आडम तिडम मुद्दाम हारलेल्या टीम समोर केलेला नाच!
इतकं बारिक आणि चोख निरिक्षण म्हणजे काय चेष्टाय का राव? अन त्यापेक्षाही ते बरोबर शॉट मध्ये उतरवणं म्हणजे फार भारी! नागराज मंजुळेकी जय!

पुढे तात्यासाहेबांचं भाषण ज्यात खरं एक पुढे होऊ घातलेल्या काही गोष्टींना किती महत्व आहे हे अधोरेखित करणारं वाक्य आहे. "अहो तालुक्याचं राहुद्या आधी आपल्या बायका संभाळा म्हना ह्यांना..." असं ते म्हणतात.
थोडक्यात घरातल्या बाया/मुली ह्यांच्याशी स्वतःची अन घराण्याची इज्जत बांधलेली आहे ह्या टाईपची विचारसरणी असलेलं घर आहे. आणि हे बोलताना त्या सोनलताई का कोण असतात त्या शेजारीच बसलेल्या असतात. Happy
(ह्याच संदर्भात अजून एक गंमत म्हणजे तात्यासाहेबांच्या बंगल्याचे नाव अर्चना असतं))

नंतर विहिरीचा सीन. तिथे आर्चीची हापिशियल एंट्री होते अन क्या बॉस एंट्री बोले तो एंट्री आहे पोरीची! अर काय एक्स्प्रेशन अन काय तो कान्फिडन्स अन काय तो हेल बोलण्याचा! झन्नाट! ती ज्या पद्ध्तीनी येऊन विहिरीवर एक पाय ठेवून वाकून खाली बघते त्यातच सगळं येतं! पाटलाची पोरगी असल्याचा शुद्ध माज!
अय रत्ताळ्या निग्ग्कीरं भैर... आत्तागंबया भैरा बिराएकाकाय.... अय अय खुळखुळ्या उभाssssर!!!!

खलाssssस... अरे लेडी गब्बर वाटते ती इथे!!! (थांबा अजून! पुढे मी अजून तिचे अन तिच्या अ‍ॅक्टिंगच्या तारिफांचा पूल बांधणारच आहे. ही नुसती सुरवात आहे! Happy )

त्यानंतरची होते ती लंगड्याची होलपट तर निव्वळ कमाल आहे! त्याचे ते तसं चालणं असल्यामुळे ते आण्खिनच विनोदी झालय सगळं. ह्याउपर काय दिसतं ते म्हणजे मैत्री. येवढा पायानी अधू असून सुद्धा लगबगीनी (साबण अंगावर असताना) जाऊन आधी परश्याला सांगतो. (ते कसं सांगतो ते वाचण्यापेक्षा बघण्यातच मजा आहे). पण मी पवायला गेल्तो तिकडं आर्चिनं मला हाकल्ला हे सांगताना मला हाकल्ला ह्याचं तुसभर सुद्धा दु:ख किंवा लाज नाहीचे कुठे! नसतेच. सगळ्यात महत्वाचं काम त्यावेळी असतं ते मित्राला त्याचं सामान (आवडणारी मुलगी) कुठेतरी येऊन उभी आहे हा मेसेज जाणं! त्यात आपली इज्जत गेली तरी बेहत्तर पण मित्राचं झ्यंगाट हे जमवून दिलच पाहिजे, ते परम कर्तव्य असतय लगा!!

परश्याला स्वप्न पडतं तो प्रसंग आणि त्या भोवतीचे डायलॉग तर हसून हसून पुरेवाट आहेत. "कुठं दिवस भर कुत्री मारत हिंडत असतं कै म्हाईत" इति पशाचा बाप. ते नगं घरचे उठतीन आर्चे म्हणताना परश्याचा आवाज अशक्य दबलेला, चिरका अन लाडिक होतो! (स्वप्नात किस सुरु असतो ना?) Lol स्वप्न पडतात त्यात सुद्धा घरच्यांची भिती असतेच हे टीनेजर असताना काही आजिबात नवीन नसावं!

आता परशाची एंट्री!! म्हणजे सैराट एंट्री ह्या अर्थानं. फायन्ली लंगड्याची तगमग एकदाची "तिथं आर्चि आली आर्चि....." म्हणत कानावर पडल्यावर मग खरी जादू सुरु होते. याड लागलं! भन्नाट म्युजिक, बॅकड्रॉप अन सिनेमॅटोग्राफी! खरं डोळे मिटले आणि फक्त म्युजिक एकलं तर असं वाटेल की एखादा हॉलिवूडमधल्या जबरी म्युजिकलच सुरु असावं. मागची सीनरी जब्बरदस्त जमलीये. डिस्नी म्युजिकल सारखं ग्रँड वाटावं असं म्युजिक पण त्यात आपली माती, गवत, पक्षी अन आपला गावरान परश्या पण अगदी लिलया फिट्टं बसतात! कशाला बॉलिवूडवाले उगच झकमारी करत स्विझरलंडला जाऊन त्या हिरोंना गरम कपड्यात अन हिरवणींना स्लीव्लेस ब्लाऊजांमध्ये बरफात नाचायला लावतात देव जाणे!
पुढे आवरुन सावरुन भांगपट्टी करुन आलेला परशा कपडे अन सँडलांसकट जी उडी मारतो आगा ना पिच्छा बघत व्हिरीत त्यावर मी तर थेट्रात पैशे फेकले असते! ह्याला मंतेत जिगर! आधी उडी मारली, बघून घेतलं आर्चिला आता पुढचं पुढं बघू!
आत्तगंबया हे कुठून पड्लं व्हिरीत यून!
अssय निघ भायेर..
सॉरी सॉरी,
हss सॉरी सॉरीच्या लाडक्या.. आधी निघ भायेर..
मला मैतीच नवतं, बघितलच न्हाईमी..
बरं डोळं झाकून पडला रं हिरीत... आता बघितलं ना? हो भाएर..

आता खरं सीन बाय सीन कौतूक करत बसलो तर तो पर्यंत मंजुळेंचा दुसरा पिच्चर यायचा एखादा! त्यापेक्षा जरा फॉरमॅट बदलून, ज्या गोष्टी मला जास्त आवडल्या त्या बद्दलच लिहितो.

सैराट झालं जी:
ह्या गाण्यानी नुसतं वेड लावलय. खरं खुप सारे फॅक्टर्स आहेत ते गाणे आवडण्यामागे. एक तर आर्ची, परशा आणि त्यांचं एकेक प्रसंगातून फुलणारं प्रेम ह्या गाण्यात एकदम tempo धरतं (मालवहातुक वाला टेंपो नाही, गाण्यातला टेंपो असतो तो!).
अप्रतिम सिनेमॅटोग्राफी आणि त्याला साजेसं तेवढच अत्यंत ग्रँड ग्रँड पण थोडा गावाकडला टच असलेलं म्युजिक! (ढोलांचा वापर आणि ग्रामिण बाज असलेली भाषा)
खरंही वाटत नाही की हे करमाळ्याचं वगैरे शुटिंग आहे! काय एकसे एक अ‍ॅंगल घेतले आहेत!
गाण्यातले काही मोमेंट्स पण मस्त टिपले आहेत.

अगं झन्नानलं काळंजामंदी
अन हत्तामंदी हात आलं जी....
सैराट झालं जीssss
सैराट झालं जीssss

ह्या शॉट मध्ये आधी परशा आर्चिला गोल फिरवतो आणि नंतर आर्चि खाली वाकून खळाळून हसताना दाखवलीये.
ही हसतानाची आर्चि माझ्या करता कायमची स्मरणात गेलीये. Happy

नंतर गाण्यातच आर्चि परशाच्या बहिणीला स्कुटरवरुन घेऊन जाताना दाखवलीये आणि पुढे आर्चि मंदिरातून बाहेर गाभार्‍यात येते आणि तिथे तिच्या रंगीत चपलांमध्ये गुलाबाची फुलं ठेवलेली असतात. ती इकडे तिकडे बघते शोधत कोणी ठेवले असतील आणि तिला दोन खांबांमधून बसलेला परशा दिसतो, तो पाया पडल्या सारखं करुन मग हाथ जोडतो, मी ठेवले आहेत हे सांगत. मग आर्चि ती फुलं उचलून त्याचा वास घेते आणि मग छातीशी कवटाळते. पुढे आर्चि आणि सपनी, परशा, सल्या अन लंगड्या बसलेले असतात त्यांच्या शेजारून जातात तेव्हा लंगड्या सपनीवर फुल फेकल्याची अ‍ॅक्शन करतो! आणि त्या पुढे गेल्या की मग आल्या अन लंगड्या दोघंही बाबा प्रेमीपरशांच्या पाया पडतात की काय बॉ आय्ड्या काढली लगा बाबांनी!!! पोरगी फिदाssss...
(हा शॉट सुरु असताना मला वाटतं मागे आधी वायोलिन आणि नंतर बासरी आणि सॅक्सोफोन आहे. अप्रतिम जमून आलाय शॉट, म्युजिक, चित्रिकरण, सगळ्यांचे एक्स्प्रेशन्स सगळ्याच दृष्टिनी!! टोटल गुंडाळून खिशात जाणार हे असले शॉट दाखवले की आशिक दिलाचा प्रेक्षक!) Happy

नंतर घोडेस्वारीच्या शॉट मध्ये लंगड्या, सल्या आणि आनी असतातच. बघताना गंमत वाटते पण आपल्याकडे तरुण मुलं मुलींना घोडेस्वारीच काय एकांतात कुलफ्या पण खाऊ देतील कोणी तर शपत. आपल्याला नेमून दिलेली कामं सोडून तरुण मुलं मुलींच्या एकांतात व्यत्यय आणण्यात पोलिस, गावातली इतर लोकं वगैरे अशी सगळी बिन प्रेम करताच कुटुंबवत्सल झालेली मंडळी अगदी तरबेज असतात. सतत बिचार्‍या प्रेमींना आपलं लक्ष ठेवावं लागतं, कोणी पाहतय का, किंवा मग असं मित्रांना तरी राखणाला ठेवावं लागतं.
(असं कसं? असं आडनिड्या वयातल्या मुलं मुलींना एकांतात कसं काय सोडायचं, नाही? उद्या काही वेडंवाकडं झालं तर? आपल्या इज्जतीचं काय होईल? अहो आम्ही पण बरीच वेडीवाकडी कामं करतोओ पण ते बंद दरवाज्या आड, तिथे कोणाला कळतय?) Proud

कवळ्या पानात ह्या
सावल्या उन्हात ह्या
पवळ्या मनात ह्या भरलं… भरलं च्या वेळेस जेव्हा परशा हवेत किस सोडतो तेव्हा लंगड्याचा "आयो.." वासताना स्लो मोशन मध्ये स्पष्ट दिसतो!! Lol

पुढच्या कडव्यात रंगा खेळतात तो प्रसंग आहे आणि त्याच्या बॅकग्राऊंड मध्ये काय आहे खरं? आपल्या इथे ग्रामिण परिसरात असतात तशी दगड मातीच्या भिंती असलेली घरं, आजूबाजूला उगवलेलं कोरडं गवत, त्या दगडमातीच्या घरांमधून असलेल्या धुळीच्या वाटा! ह्या असल्या बॅकग्राऊंड असताना सुद्धा आधी बिल्ड केलेल्या वातावरणामुळे आणि म्युजिक, सिनेमॅटोग्राफी मुळे काय जब्बरदस्त भाव खाल्लाय ह्या प्रसंगानी?!

गाणं संपत असतानाचे शॉट्स (त्या कळसाच्या छोट्या गच्चीवर वगैरे) मला वाटतं ड्रोन वापरुन शॉट्स घेतले आहेत. सिंपली (अ‍ॅज इन सिंपल) इन्क्रेडिबल! Happy

आर्चि:
आर्चि मला वाटतं एका पिकचर मधलं एक पात्र नसून एक फिनोमेनॉन होऊन गेली आहे. ह्यात खरं तिच्या अ‍ॅक्टिंगला दाद द्यावी की मंजुळेंच्या परफेक्ट कास्टिंगला हे समजत नाही कारण ती अ‍ॅक्टिंग करते असं मला वाटतच नाही इतकी ती फिट बसली आहे त्या रोल करता. ह्याच अर्थ इथे मी झुकतं माप मंजुळेंच्या कास्टिंग ला देइन, पण ते देत असताना तिनी ज्या प्रकारे रोल पेलला आहे त्याला जवाब नाही. हे मान्य की रिंकु राजगुरु रियल लाईफ मध्ये बरीचशी तशीच चालते बोलते पण पिकचर मध्ये फक्त तिचं चालणं आणि बोलणं नाहीये ना ? खुप ठिकाणी तिला स्ट्राँग इमोशन्स दाखवावे लागले आहेत, एका अल्लड पाटल्याच्या पोरी पासून पुढे हलाखीत दिवस काढून नंतर एकदम मचुअर, आत्मविश्वासानी संसार करणारी तरीही आई वडीलांच्या आठवणीनी झुरणारी आर्चि हे ट्रान्सफॉर्मेशन तिला पेलावं लागलेलं आहे and oh my god has she done it well!!!

आता खरं खुप काही लिहिता येइल पण एक शेवटचा माझ्या कायमचा लक्षात राहिल असा प्रसंग आहे त्या बद्दल लिहून आवरतं घेतो. हा प्रसंग खरं मंजुळेंचं डायरेक्शन, परशा आणि आर्चिच्या अ‍ॅक्टिंगमुळे अत्यंत रियलिस्टिक होऊन आपल्या अंगावर येतो अगदी.
त्या फोनच्या पासवर्ड वरुन आधीच परशा जरा उखडलेला असतो, दुसर्या दिवशी कामावर जायच्या आधी पण त्यावरुन खटका उडतो आणि आर्चि निघत असे पर्यंत सुरुच असतं भांडण.
"तिथं कामावर कोणी फोन बघू नये म्हनून बदल्लाय" इथे खरं परशा थोडा शरमल्या सारखा होतो, कारण त्याला स्वतःची चूक लक्षात येते बहुतेक पण तो पर्यंत डॅमेज झालेलं असतं.आर्चिचा संयम संपलेला असतो.
"कुडं चालली?"
"चालली मसनात! कुटं जाती रोज मी?" "तुझ्या ह्या असल्या सबावाचा लै वैताग आला मला"
"काय यवडा वैटे का मी?"
"मंग मी वाईटे का?"
"मी आसकुडं म्हनलं?"
"म्हनायची काय गरजे?"
"कामावर जावच लागल का?"
"लोडय कामाचा, सर वोरड्त्याल"

काम संपवून आर्ची परशाच्या डोसा टपरीवर येते.
परश्या अजून घुसाट्यातच असतो.
"परश्या..... ओ साह्येब... पिकचरला जायचं का?"
"कामय मला.."
"मी इचारतीकी सुमनताईला"
"दुसरं कामेमला"
"चल ना..."
"तुला एकदा सांगितलेलं कळतय का?"
"हळू बोल की मग येवडं वरडतो कशाला?"'
"लै गाजलेला पिच्चरय, तुझ्या आवडत्या हिरोचा"
"...."
"मी एकटी जाईना?"
"जां..."
"खरच एकटी जाईन"
"निग्की मग कशाला थामली!"
"लै इगोए तुला, बस तसाच..."
असं म्हणून आर्चि एकटी पिकचर ला जाते....

त्या प्रेमानी म्हणलेल्या ओ सायेबाला पुढे जी अत्यंत तुसडी वागणूक मिळते ती बघून आणि एस्पशली विहिरीवरची ७-८ पोरांना दमात घेऊन हाकलणारी आर्चि आठवून ह्रदयाला खिंडारं पडतात!
पाटलाची पोरगी म्हणून येवढा माज केलेली, तेवढच ह्या परशावर प्रेम करणारी अन त्याला वाचवताना स्वतःच्या वडिलांकडून मार खाणारी, आबावर गोळी झाडणारी पण नंतर परिस्थितीशी दोन हात करत पण प्रेमानी राहू बघणार्या आर्चिची वाताहत बघवत नाही. पुढे प्रकरण आण्खिन थोडं विकोपाला जाऊन नंतर शेवटी परत ती दोघं आपल्याला एक मेकांशिवाय कोणी नाही हे समजून परत एकत्र येतात.
परशा तसा चांगला दाखवलाय आणि पिकचर मध्ये आर्चिच्या घरचे खुप जास्त कडक दाखवले आहेत पण एकंदरितच हे सगळं आपल्याकडच्या बर्‍याच मुलीं/स्त्रियांबद्दलचं खुप बोलकं असं उदाहरण आहे.
पळून जाऊन लग्न केलेलं नसलं आणि घरच्यांनी करुन दिलेलं असलं तरी एकदा लग्न करुन दिलं की आपली जबाबदारी संपली आणि माहेरपणाला आनंदानी ये असं म्हणाले तरी टेकनिकली घरी परत जायचे दरवाजे बंद असतात. सो उद्या काही अनबन झाली तरी एक तर तुम्ही ते निभावून न्यायचं किंवा मग आपला आपण मार्ग बघायचा येवढच उरतं.
असो..... Happy

अकरित घडलया
सपान हे पडलया
गळ्यामंदी सजलंय डोरलं.. डोरलं
साता जन्माच नात रूजलया काळजात
तुला र देवागत पुजलं
रूजल बीज पिरतीच सजणी रुजलं
भिजलं मन पिरमान पुरत भिजलं
सरल मन मारून जगण सरलं
हरलं ह्या पीरमाला समद हरलं
कडाडलं पावसामंदी
अन आभाळाला याट आल जी
सैराट झालं जी…
सैराट झालं जी…
सैराट झालं जी…….

_/\_

विषय: 
शब्दखुणा: 
Group content visibility: 
Public - accessible to all site users

हो ना बुवा. आणि एक नोट केलंत का, शो मधे ती पा'णी' पुरी म्हणते, पानीपुरी नाही. पहले सीखा फिर चलाया ट्रॅक्टर हे अजून दोन वर्षांनी ती पुन्हा पाहील तेव्हा तिचं तिलाच हसू येईल.>>>> हो हो. हिंदी जरा बेताचच आहे सगळ्या टीमचच खरं. मला तर अजून खरं वाटेना की ती १५ वर्षांची आहे फक्त! स्क्रीन वर अंदाज येत नाही आजिबात. मुलाखतींमध्ये मात्र लगेच लक्षात येतं बोलताना की लहान आहे एकदम. येवढ्या कमी वयात, आधी अ‍ॅक्टिंगचा काहीही अनुभव नसताना रेंज ऑफ इमोशन्स लक्षात घेणं आणि दाखवणं म्हणजे ग्रेटच. होपफूली खुप चांगले सिनेमे आणि चांगलं करियर करावं तिने.

इथे परत मंजुळेंच्या कास्टिंग अन विजनलाच क्रेडिट जातं. त्यांच्या डोक्यात कथा कशी आहे, ती प्रस्तुत कशी करायची आणि त्यात कोण फिट बसेल ह्याचा त्यांचा अंदाज काय बरोबर आला!

अल्बम मध्ये फोटो मी बघितला आणि म्हणूनच मला शेवट ओवर ड्रमाटिक वाटला. तेव्हा सापडले असते तर जित्तं मारले गेले असते येवढी हवा टाईट असते पण नंतर जर इतकी गोष्ट पुढे सरकली आहे, की हे मित्र मंडळी एकत्र येतात, आर्चि आईशी नेहमी बोलतेय आणि हे सगळं तात्या आणि प्रिन्सला माहित नसेल हे खरं नाही वाटत.
आधी येवढा जबरदस्त बिल्ड अप करुन प्रेक्षकाला खिशात नसता ना घातलं मंजुळेंनी तर ह्या एंडमुळे जरा गडबड झाली असती.

ए तो काळ्या चिमणीच्या राखेचा उल्लेख कुठेय ते सांगा की लोक्स १३ पानं खणावी लागतील नै तर.>>> आता गं बया का बावरलं गान्यानंतर परश्या घरी जातो ना तेव्हा तो आणि लंगड्या सल्या ला सांगत असतात कि आर्ची कशी एकटक बघत होती परश्या कदे तेव्हा आहे हा उल्लेख..

खुप डिटॅलिन्ग कन्टिन्युटि व्यवस्थित सगळ्या कड्या पर्फेक्ट जोडल्यात.>>>>
अगदी अगदी. इतकच नाही तर आर्ची परशाचं मीठ वालं भांडण सुरु असतं तेव्हा ही त्यांचे आदल्या रात्रीचे कपडे ओले आणि निथळताना दोरीवर द्खवलेत. आणि रात्री परशा जेव्हा एकटाच हताश बसलेला असतो तेव्हा तेच कपडे कोरडे, घडी घालून ठेवलेले दिसतात. किती छोट्या छोट्या गोष्टींचं भान ठेवलंय.

फॅन्ड्रीमध्ये जब्या चंक्याला (नागराज मंजुळे) विचारतो की काय केले म्हणजे शाली त्याच्याकडे बघेल, बोलेल? तेव्हा चंक्या त्याला उपाय सांगतो की 'काळ्या चिमणीची राख शालीवर टाकलीस की शाली तुला पटेल'

एका यडपट मुलाखतकाराने तिला विचारलं की खर्या आयुष्यातला परश्या सापडला का? ती तेव्हा खाली बघत होती. तर चटकन अजय म्हणाला - लहाने रे ती! अजून फरश्या बघतीये! Lol

होपफूली खुप चांगले सिनेमे आणि चांगलं करियर करावं तिने. >>>>> रवि जाधवच्या पुढच्या पिक्चरमध्ये आहे ती

झिंगाटमध्ये जब्या?
नाही नोटीस केले. पुन्हा एकदा बघावं लागेल ते गाणे.
नक्की कुठल्या ओळीजवळ आहे त्या गाण्यात? >>>>>>>>>>>> +१

चटकन अजय म्हणाला - लहाने रे ती! अजून फरश्या बघतीये! >>>> Lol
अरे ती परशाला "मला तुझी गर्ल फ्रेंड व्हायला काही स्कोप आहे का?" विचारणारी पण कमाल आहे! नॅशनल टिवी वर असे काही प्रश्न विचारायचे म्हणजे फार्च दम आहे. माझी तर जाम टरकली असती! Lol

हो का आबासाहेब? बरं. बघायला पाहिजे आता.

दिवसा बी पळतोया
रातच्याला बी पळतोया
लगा लई धावतोय हा धागा!

मंग बुवांचा हाये. हाप न्हाई, फुल्ल न्हाई, पार अल्र्ट्रा मॅरॅथॉन कर्नार

अजून एक म्हणजे शेवटच्या सीनमधे आलेले पाहुणे, त्यातला एक जण पाणी पितो तो, तो नागराजचा मित्र आहे. त्याला सीन करताना एवढेच सांगितले होते की असे असे जायचे, बसायचे, पाणी वगैरे प्यायचे असे असे करायचे...त्याने शॉट दिला. नंतर डायरेक्ट सिनेमा पहाताना त्याला समजले की त्याने काय प्रोग्रॅम करून ठेवला होता ते.

आर्ची परश्या तिच्या वडिलांच्या शेतातून पळत जाताना मागे गवताला धडाडून आग लागलेली दिसते. बॅकग्राउंडला आग, धूर व त्यातून चौघे पळताना दाखवलेत. तर..तिचे वडिल आक्खाच्या आक्खा ऊस पेटवून देतात की काय? तसे असेल तर ही भविष्यकाळातील घटनेची हिंट ठरावी.

हो पेटवलं असेल. ते शेतात लपले आहेत हे मंग्याच्या फोनवर आलेल्या सल्याच्या कॉल्मुळे कळतं. ते शोधतात पण सापडत नाहीत त्यामुळे लास्ट उपाय.

अरे ती परशाला "मला तुझी गर्ल फ्रेंड व्हायला काही स्कोप आहे का?" विचारणारी पण कमाल आहे! नॅशनल टिवी वर असे काही प्रश्न विचारायचे म्हणजे फार्च दम आहे. माझी तर जाम टरकली असती! >> बुवा! ये सब प्लॅन होता है! कोण प्रश्न विचारणार वैगरे,

आग कापलेल्या शेताला लावलेली. उभ्या उसाला नाही. पुढच्या पिकाची तयारी म्हणून कापणीनंतर शेतात आग घालतात. ऊसतोडणीचे दिवस सुरु असतात, ट्रक भरून ऊस कारखान्यात आलेले दाखवलेत. कापलेल्या शेतात कसे लपणार.

शेवटच्या सीनबद्दल कुणालाच काही माहिती नव्हत
काल एका मुलाखतीत प्रिन्स म्हणाला कि मला पिक्चर पाहिल्यावर समजल की मी त्या दोघांना मारलं .

कॅमिओमधे "झिंगाट" मधे सोमनाथ अवघडेला(फँड्रीचा जब्या) कुणी कुणी नोटीस केला आहे?

हे पहा

https://www.youtube.com/watch?v=7L4lz2h1X_I

पण हा सीन गाण्यात कापलेला आहे म्हणे...

पण फोन वर ते म्हणतात ना की शेतातच लपलोय आणि तो पर्यंत रात्र झालेली असते. आबा वगैरे शोधताना दाखवले आहेत शेता शेजरच्या झोपड्यांमध्ये. कापलेला उसाच्या शेतात नाही पण जिथे कुठे आडोसा आहे त्या शेताला आग लावून दिली असेल असं ही वाटतं.

आर्चीच्या हैद्राबादेच्या पहिल्या झोपडीतल्या घरात अगदीच कमी व मिसमॅच डबडी डुबडी दिसतात पण तरी एका बाजूला मिक्सर व इडली पात्र दिसते. नंतरच्या घरात स्वस्तातले पण एकसारखे असलेले प्लॅस्टीकचे डबे दिसतात.

लग्नानंतरच्या दिवसात एक्दा ती बाळ्याचा मिस्ड कॉल आलाय असे परश्याला सांगते तेव्हा तो म्हणतो करतो मी त्याला नंतर फोन. म्हणजे ते व्यवस्थित संपर्कात आहेत.

तिच्या ऑफिसातली ती एक तेलगु मुलगी रजिस्टर लग्नासाठी साक्षीदार म्हणून दिसते.

त्या झोपडीतल्या खोलीत ती त्याला म्हणते कसला तर कुबट वास येतोय..तर तो म्हणतो..कुठं येतोय..मला तर न्हाई येत. तो तसल्याच प्रकारच्या घरात रहातो त्यामुळे कदाचित त्याला तो वास जाण्वत नाहीये.

एका बाजूला मिक्सर व इडली पात्र दिसते.
>>
एक मोठा झारा पण दिसतो. ही खोली त्या सुमनताईंच्या दुकानाचे म्हणजे इडली, वडा, डोसाच्या गाडीचे सामान ठेवायची असते. त्यानुसार त्या जुन्या भांड्याची अडगळ दाखवली अाहे.

हो, पण तो खरा आहे. तो कुठे बांधलाय हे दिसत नसले तरी फोटोशॉप नाही. नंतर मंजुळे पण टिमसकट त्यावर बसलेले एका व्हिडिओत पाहिलेय

वैद्यबुवा, तुमचा शेवट्च्या सीन वर आक्षेप आहे पण अस घडू शकत. ते दोघ पळून गेल्या नंतर दोन्ही कुटंबांना त्याची झळ बसलेली दाखवली आहे. पाटलाची राजकारणातली कारकिर्दीच बसते. घरात फोटो फेकून देण, आर्चीच्या आईला तंबी देण, आणि नंतर त्या सत्कार समारंभात त्याचा चेहरा बघवत नाही. इकडे परश्याच घरदार उद्वस्त होताना दाखवलय, बहिणीच्या लग्नाला होणारा त्रास, नंतर पंचायती समोर नाक घासाव लागण बर्याच गोष्टी आहेत. दोन्ही कडच्या लोकांना भरपूर चटके बसले आहेत. पाटलासारख्या माणसाला विशेषता प्रिन्स सारख्या व्यक्तीमत्वाला हे झेपण कठीणच. त्यामुळे ते शेवटी सुगावा लागल्यावर त्यांना मारुन टाकण अगदी सहज वाटत. जर त्यांना इतकी झळ बसली नसती तर तुम्ही म्हणता तस माफ करण, सोडून देण शक्य होत.

हा चित्रपट खूप अँगलनी बोलतो. शेवट नुसत पाटला चा खूनशी पणा पेक्षा त्यांना तस करायला मजबूर करणार्या समाजालाही इनडायरेक्ट्ली दिलेली चपराक आहे. सगळ आलबेल असेल तर कोण अस काही करेल. यात पाटलानी जे केल त्याच समर्थन नक्कीच नाही पण ती समाजाची जबाबदारी सुद्धा आहे. त्यांच जगण हराम करणारा समाजही त्या ओनर किलींग मधे तेवढाच सहभागी आहे. समाज व्यवस्थेवर, जाती व्यवस्थेवरच नागराज मंजूळेनी चाबूक ओढला आहे. नुसत पिक्चर डोक्यावर घेउन नाचण्यापेक्षा थोडा जरी या गोष्टींचा अवेअरनेस समाजात आला तर हे नागराज च्या चित्रपटाच यश म्हणता येईल.

एक आर्ची परश्या भेटले. असे किती आर्ची परश्या असतील ज्यांना हे सगळ अर्ध्यावर सोडून एक भळभळती जखम आयुष्यभर उराशी बाळगत जगाव लागल असेल. काळानुरुप खपली धरली तरी, सैराट्च्या निमीत्ताने त्या खपल्या गळून पडल्या असणार यात शंका नाही. खूप लिहीता येण्यासारख आहे. तुर्तास एवढच.

काय भारी चर्चा चालू आहे. अजून इथे बघायचा योग आला नाही. पण नक्की बघणार. मीपण तळ्यात-मळ्यात होते, पण इथलं वाचून बघणार.

गाण्यांमधे 'आता गं बया' आवडलं नाही. त्यामधे उच्चार खूप शुद्ध वाटतात. आणि त्यात 'आता गं बया का बावरलं' अर्धवट ग्रामीण आणि 'बावरलं' चा continental उच्चार यामुळे विसंगत वाटतं. बावरलं च्या अर्थाशी संगीत जुळत नाही. बाकी गाणी सही आहेत. संगीत, अर्थ, उत्कटता थेट पकडली आहे.

परशा ( आकाश ) पण गोड आहे. त्याला पण महेश मांजरेकरचा पिक्चर मिळालाय Happy

<<अजून एक म्हणजे शेवटच्या सीनमधे आलेले पाहुणे, त्यातला एक जण पाणी पितो तो, तो नागराजचा मित्र आहे. त्याला सीन करताना एवढेच सांगितले होते की असे असे जायचे, बसायचे, पाणी वगैरे प्यायचे असे असे करायचे...त्याने शॉट दिला. नंतर डायरेक्ट सिनेमा पहाताना त्याला समजले की त्याने काय प्रोग्रॅम करून ठेवला होता ते>> का त्याला सीन काय आहे ते समजावलं नव्हत ?.

Pages