Submitted by संतोष वाटपाडे on 9 December, 2015 - 02:53
सुगंधीत फाया नशा केवड्याची
कळी मोगर्याची असावीस तू
नवी कोवळी पालवी पिंपळाची
जणू हंसिणीचे मऊ पीस तू..
स्पृहा जाणिवा सावली स्पर्श माया
नभी थांबला सावळा मेघ तू
धरा अंबराचा जिथे वेध घेते
क्षितिज व्यापुनी तांबडी रेघ तू..
धुके ऊन वारा सरी पावसाच्या
मऊशार मातीतला गंध तू
पुन्हा सांजवेळी मिठी मारणारी
जशी पश्चिमेची हवा मंद तू..
कधी काढला देह माझ्यातुनी मी
उरावीस बाकी असा प्राण तू
प्रवासात चालायला जीवनाच्या
असावीस पायातले त्राण तू..
खुले देवघर दरवळावे पहाटे
निखारा धुमारे खडी धूप तू
कपाळी टिळा लावुनी चंदनाचा
उभे विठ्ठलाचे दिसे रुप तू..
-- संतोष वाटपाडे (नाशिक)
विषय:
शब्दखुणा:
Groups audience:
Group content visibility:
Public - accessible to all site users
शेअर करा
व्वा! मस्तच!
व्वा! मस्तच!
क्या बात है ..... अतिशय
क्या बात है .....
अतिशय सुंदर ....
कितीतरी दिवसांनी एक नखशिखांत
कितीतरी दिवसांनी एक नखशिखांत देखणी कविता वाचावयास मिळाली …
वाव्वा...सुरेख सुगंधी!
वाव्वा...सुरेख सुगंधी!
धन्यवाद
धन्यवाद
मस्त !
मस्त !
आहा..क्या बात है! सुंदर.
आहा..क्या बात है! सुंदर.
भुईकमळ +१२३४५६७८९ सन्तोष, फार
भुईकमळ +१२३४५६७८९
सन्तोष, फार आवडली कविता.