रेलकथा १ - डेक्कन क्वीनच्या पासहोल्डर राण्या!

Posted
8 वर्ष ago
शेवटचा प्रतिसाद
8 वर्ष ago

मृण्मयीच्या रेलकथांवरून स्फूर्ती घेऊन माझ्या काही रेलकथा.

नेपथ्य - पुणे-मुंबई डेक्कन क्वीनचा लेडीज पासहोल्डर डबा. डे क्वी मधे लेडीज पासहोल्डर्सचा वेगळा डबा असतो. बाकी गाड्यांच्यातला लेडीज डबा हा जनरल + पासहोल्डर्स असा असतो.
पहिल्यांदाच काढलेला पु-मु पास. लग्नही नुकतंच झालेलं. सासर मुंबई. माहेर पुणे. आणि खूप सारी कामेही अजून पुण्यातच होती त्यामुळे बसपेक्षा पास काढणे स्वस्त पडेल म्हणून सेकंड क्लासचा पास काढला.
सकाळी रिक्षावाल्यांच्या मिनतवार्‍या करत डे क्वी च्या वेळेआधी २० मिनिटे पोचले. लेडीज पासहोल्डर डबा शोधून त्यात शिरले. शिरल्या शिरल्या 'पासवालोंके लिये है. टिकटवाले जाओ जनरलमे!' अश्या वाक्यांनी माझे स्वागत केले. "माझा पण पासच आहे. दोनच दिवसांपूर्वी काढलाय." असे मी ही ठणकावून सांगितले.
एका रिकाम्या दिसलेल्या जागी बसायला गेले. बूड टेकवणार इतक्यात एका काकूंनी तिथे आपली पर्स आपटली. ह्या 'सहा जागा धरलेल्या आहेत. दुसरीकडे जा.' असं सुनावलं. हाच प्रकार अजून दोन तीन ठिकाणी घडल्यावर मग एका ठिकाणी बसले ते आता धरलेली जागा सांगितली तरी हलायचंच नाही हे ठरवून. पण चक्क ती जागा धरलेली नव्हती.
गाडी सुटायला ५ मिनिटे असताना सर्व डबा खच्चून भरला. सहा जागांच्या बाकड्यावर आठ जणी तर आरामात बसलेल्या होत्या.
गाडी सुटली. हळूहळू मी नवीन पासहोल्डर आहे हे आता सर्व नेहमीच्या बायकांना कळले. कुणीही माझ्याकडे 'तिकीटवाल्यांनी त्या डब्यात जा!' सांगायला आले की कुठून तरी "अगं नवीन पासहोल्डर आहे!" असा हाकारा येत होता.
मी आता बसल्या जागी जरा पेंगत होते तेवढ्यात कुणीतरी खांद्यावर टपटप करून जागे केले. डोळे उघडले तर समोर कुणीतरी खाऊचा डबा धरला होता. अनोळखी माणसांकडून काही खायचे प्यायचे घेऊ नये असा नियम मी कैक वर्षांपासून पाठ केला होता. पण सर्वांचे डबे डबाभर फिरताना दिसले. मी समोरच्या डब्यातला थोडासा खाऊ तोंडात टाकला.
मग गप्पा सुरू झाल्या. तुम्ही कोण, आम्ही कोण वगैरे वगैरे. माझं दोनतीन महिन्यांपूर्वीच लग्न झालंय, मी पुण्याला तासांवर शिकवते विद्यापिठात, माहेर पुणे, सासर मुंबई, नाटक सिनेमातलं कपड्यांचं काम करते वगैरे सर्व तपशील कळले. मी रोज येणार नाहीये पण महिन्यातून ३-४ वेळा तरी येणेजाणे होईल म्हणून पास काढलाय हे ही त्यांना कळले.
नवीन लग्न आणि हातात बांगड्या नाहीत? नवर्‍याचं आणि तुझं आडनाव एकच का नाही? तू फिरतेस तर नवर्‍याच्या जेवणाचे काय? असले भोचक प्रश्न कुणीही विचारले नाहीत. नवीन लग्न झालेली मुलगी इतका प्रवास करते तर सासरी कुणी बोलत नाही ना? अशी काळजीवाहू चौकशी मात्र झाली.
कर्जतच्या इथे शेजारच्या ताईंनी दोन बटाटेवडे विकत घेतले. पिशवीतून दोन डबे काढले. त्यातला एक उघडला. तो रिकामा होता. झाकणामधे वड्यांचे आवरण काढून ठेवून आतली भाजी डब्यात घेतली. मग दुसर्‍या डब्यातली पोळी काढून पोळीभाजी खाऊन टाकली. मी बघत होते. काय करणार आज भाजी करायला वेळच नाही झाला असं ओशाळं हसत त्यांनी सगळ्यांना सांगितलं. त्या हडपसरला राहणार्‍या होत्या. डे क्वी ची वेळ सकाळी ७:१० ची. ह्डपसरला पीएमटी मिळणार कधी आणि स्टेशनला पोचणार कधी? किमान साडेपाच सहाला तरी निघत असाव्यात घरातून. आणि भाजी न केल्याबद्दल ओशाळवाण्या झाल्या होत्या? माझी सासू तर मी मुंबईत असायचे तेव्हाही स्वैपाकाची अपेक्षा करत नसायची. एकूणात गमतीशीरच सगळे.
सगळ्यांनी माझी माहिती विचारली तशी त्यांचीही त्यांनी सांगितली. त्याबद्दल पुढे कधीतरी...

- नी

विषय: 
प्रकार: 

मस्तच लिहिलय! Happy
रेल्वे प्रवास, रोज भेटणार्‍या व्यक्तीरेखा, त्यान्चे आपसातील एक बन्ध, चेष्टामस्करी,सुखदु:ख ... मानवी मनातील सन्वेदनाचे कित्येक प्रकार पहायला मिळत असतील ना! खरोखर ती पण एक वेगळीच दुनिया आहे! ही मजा एस टी/ विमान प्रवासात नसावी!

अजुन येउ द्यात!

माटुंग्याचा रुळ ओलांडून ! ( एकच ट्रॅक आहे तिथे ओलांडायला.>> अगो, आता रस्ता आणि रूळांच्यामध्ये भिंत टाकली आहे, आणि प्लॅटफॉर्मवर फूटओव्हर ब्रीज केला आहे Wink

छान लिहीते आहेस!
असं डेली अप-डाउन करावं लागलं नाही. त्यामुळे असे अनुभव वाचणे, ऐकणे याबद्दल कायम कुतुहल आणि अर्थातच सहानुभूति वाटते.

नीधप,

>> कर्जतच्या इथे शेजारच्या ताईंनी दोन बटाटेवडे विकत घेतले.

कोणाकडून? राणीत वडे विकणारे फेरीवाले नसावेत.

आ.न.,
-गा.पै.

छान लिहीलंय .. ह्या प्रवासातल्या रेग्युलर्स बद्दल वाचलं नव्हतं कधी .. Happy

हा प्रवास आयुष्यभर करणारे महानच वाटतात मला. दिवसातले जवळपास ७ तास रोज प्रवासात घालवायचे म्हणजे काय झाले.

वड्याचा आवरणात भरपूर सोडा, अन अनेकवेळा तळलेले तेल असते. घरच्या पोळीसोबत खाताना काढून टाकले ते उत्तमच केले.

मस्त ! रेल कथा ... वाचले तसे सारे ओळखीचेच वाटते .. लिहायला घेतले तर अफाट किस्से निघतील ... ट्रेनमधील मित्र मैत्रीणी, प्रेमप्रकरणे, भांडणे, जागा अडवणे, छक्के, भिकारी, फेरीवाले, खाणेपिणे, विदाऊट तिकीट प्रवास करणे, पकडले जाणे, सहीसलामत सुटणे, दारावर उभे राहत केलेले स्टंट, ट्रेनमध्ये झोपून पुढे जाणे, चुकीच्याच ट्रेनमध्ये चढणे, ट्रेन पावसात रखडणे ते अगदी ट्रेनमध्ये झालेले सिरीअल बॉम्बब्लास्टचा जवळून घेतलेला अनुभव.. खरेच यार हे लिहून काढायला हवे.

प्रगती मध्ये एक पुस्तकं विकणारा यायचा… त्याच्याकडून मी एक दोन वेळा पुस्तकं घेतली आणि ओळखीचा झाला तो! मग मला एखादं पुस्तक हवं असेल, तर त्याला सांगायचे, तो पुढच्या वेळेला आठवणीने घेऊन यायचा… त्याच्या कडूनच तेव्हा बरीच पुस्तकं विकत घेतली गेली आणि जाता येताना वाचायला बरी पडायची.

कुणीही माझ्याकडे 'तिकीटवाल्यांनी त्या डब्यात जा!' सांगायला आले की कुठून तरी "अगं नवीन पासहोल्डर आहे!" असा हाकारा येत होता. >> Lol छान खुसखुशीत एकदम!

नवीन लग्न झालेली मुलगी इतका प्रवास करते तर सासरी कुणी बोलत नाही ना? अशी काळजीवाहू चौकशी मात्र झाली. >> Happy

सॉरी माझाच लेख वर काढतेय.
एवढ्यात डेक्कन क्वीनने मुंबईहून पुण्याला गेला आहात का कुणी?
दादरला थांबत नाही का हल्ली गाडी?

हो ते आत्ता आठवले. तोवर बुकींग करून झाले माझे. मी लिटरली ६-७ वर्षात मु-पु ट्रेनने गेले नाहीये असं लक्षात आलं आत्ताच.

Pages