तडका - विज्ञानाचा विचार

ही कविता आपण एका पैलवानाला अर्पण करावी असे राहून राहून वाटतेय.

अत्यंत सुमार यमकायमकी याशिवाय या अक्षरजुळवणीत औषधालाही दुसरं काही नाही.

अहो किती सुमार लिहावं, काही सीमा त्याला ?

बाकी तुमच्या प्रत्येक बाफवर तुमचा डुप्लिकेट बाळूच पोहोचतो आहे. पॅराशूट घेऊन जंपल्यासारखा!

अहो खडूसराव, तुम्ही लाईव्ह डिबेट ऐकली नाही काय ?
गंभीर समीक्षक, तिलकधारी इ. इ. लोक होते पॉईण्ट ब्लॅंक मधे.

बरं ते जौ द्या. तुम्हाला नाही कळायचं ते. बाळबोध शब्दात सांगतो. या कविता तुम्हीच लिहीताय याबद्दल मनात कधीही शंका नव्हती. तुम्ही नवाच एक कुणीतरी असल्याचा आव आणताय पण प्रोफेसरांवरचा राग पाहून तुम्हीच निकाळजे असल्याची खात्री पटली.

सुधरा की राव कधीतरी. फॉर अ चेंज म्हणून.
हे आपलं असंच. असं कधी असतं का ?

अत्यंत सुमार यमकायमकी याशिवाय या अक्षरजुळवणीत औषधालाही दुसरं काही नाही. >> कविता बेहद्द सुंदर आहे. ज्यांनी गझला आणि त्यावरील चर्चा वाचल्या आहेत त्यांच्यासाठी यापेक्षा चांगला उतारा असू शकत नाही. लोहा लोहे को काटता है..