आश्रित

कदाचित तुला तेढ बसणार नाही
जरा सैल सोडेन मी पाश माझे
तुला बांधण्याचे मला वेड नाही...
मला प्रिय आहेच अवकाश माझे!

तुझे युद्ध आहे सुरू या जगाशी
मला विद्ध छाती दिसावी कशी रे?
मला पाठमोरे दिसे प्रेम माझे
व्यथा वेदनेला कळावी कशी रे?

मला राखण्याचा जुना छंद आहे
तुला... सांग ना हेच आहे खरे ना?
म्हणूनी तुझे हात पोलाद होती
जणू झेलती सर्व गंडांतरे ना?

वळूनी पहा ना तुझ्या आश्रिताला
जिने ध्येय आहे तुला वाहिलेले...
तिच्याही करी आयुधे संयमाची,
तिनेही तुझे युद्ध हे झेललेले!

तुला पाश माझे झटकता न येती...
मला ठावुके... जीव हळवा तुझा रे!
तुझी पाठ हळुवार कुरवाळताना
तिथे उमटतो जाणिवांचा ठसा रे!

तुझे वज्र बाहू जसे सत्य आहे
तसे तू दिलेले मला वारही हे...
तुला ते दिसावे, तुलाही दुखावे,
तुझी प्रीत व्हावीच साकारही रे!