मीर तकी़ मीर - भाग २

उम्रभर एक मुलाका़त चली जाती है...वा वा क्या बात !!

शेवटचाही शेर खास आहे.

धन्यवाद !

मीर शतायुषी झाले, पण आयुष्यात दारिर्द्य आणि कष्ट यांनी त्यांची पाठ कधी सोडली नाही. स्वत;च्या दीर्घायुष्याबद्दल ते म्हणतात,
'कैसे है जीते है सदरसाल- हम तो 'मीर' !
इस चार दिन की जीस्त से बेजार हो गये..

>>तेरी आह, किस से ख़बर पाइये
वही बेख़बर है, जो आगाह है ..

क्या कहने ! परिचय आवडला.

अप्रतिम समीर, लेखमाला सुरूच राहूदे.
--------------------------------------------

'मीर' हा जिव्हाळ्याचा विषय असल्याने सर्वांच्या माहितीकरीता न राहवून काही गोष्टी लिहीत आहे,

आज तीनशे वर्षांनंतरही मीरला उर्दू शायरीचा 'मीर' म्हणजे सेनापती का म्हटले जाते हे त्याचे शेर वाचले की लक्षात येते आणि वाचलेल्या प्रत्येक शेरागणिक ही भावना मनात अजून दृढ होत जाते.

ह्या अशा कारणानेच कदाचित महाकवी 'गालिब' म्हणून गेला असावा,

रेखते के तुम्ही उस्ताद नही हो गालिब
कहते है अगले जमाने मे कोई मीर भी था

'नासिख' एक ठिकाणी म्हणतो,

आप बे-बहरा है जो मोतक़दे-‘मीर’ नहीं।

हाच धागा पकडून पुढे 'गालिब' म्हणतो,

ग़ालिब’ अपना को अक़ीदा है ब-क़ौले-नासिख़’।
आप बे-बहरा है जो मोतक़दे-‘मीर’ नहीं।

रेख्ता - उर्दूचे जुने नाव

महान शायर मिर्जा़ मोहम्मद रफी सौदा म्हणतात,

सौदा’ तू इस ज़मीं से ग़ज़ल-दर-ग़ज़ल ही लिख।
होना है तुझको ‘मीर’ से उस्ताद की तरफ़।।

जौ़क म्हणतो,

न हुआ पर न हुआ मीर का अंदाज नसीब
यारो ने बहुत जोर गज़ल मे मारा

एके ठिकाणी फि़राक म्हणतो,

गज़्ल का साज उठाओ बडी उदास है रात
नवा-ए-मीर सुनाओ बडी उदास है रात

नवा - कथन्/शब्द

‘अकबर’ इलाहाबादी म्हणतो,

मैं हूँ क्या चीज़ जो इस तर्ज़ पे जाऊं ‘अकबर’।
‘नासिख़ो’-जौक़ भी जब चल न सके ‘मीर’ के साथ।

मौलाना ‘हसरत’ मोहानी म्हणतात,

शेर मेरे भी हैं पुर-दर्द वलेकिन ‘हसरत’।
‘मीर’ का शैवाए-गुफ़्तार कहां से लाऊं।।

‘दाग़’ चे शागिर्द नाखुदाए-सुकन जनाब ‘नूह’ नारवी ह्यांचा एक मिसरा आहे

बड़ी मुश्किल से तक़लीदे-जनाबे ‘मीर’ होती है।

मात्र एवढे सगळे असले तरी मीर काय म्हणतो पहा,

हमको शायर न कहो 'मीर' कि साहिब हमने
दर्दो गम कितने किये जमा तो दिवान किया

--------
मीरचे आयुष्य जाणून घेताना आपण अंतर्बाह्य हलून जातो हा एक वैयक्तिक अनुभव!

धन्यवाद!

तुकारामाबद्दल माझा असाच अनुभव आहे+अनुमोदन

आयुष्याची खडतर वाटचाल चालतानाही मीर यांच्या काव्यात हळूवार भावना तरळून जात असे..जसे की

कह्ते तो हो यूं कहते जो आ जाता
सब कहने की बाते है, कुछ भी न कहा जाता...

किंवा

इक निगाह करके उसने मोल किया
बिक गये आह, हम भी क्या सस्ते...

मिर्झा गालिब यांच्या एका काव्यात 'मीर' यांच्या जीवनाचे सार दिसते,

कैदे-हयातो बंदे गम अस्ल मे दोनो एक है
मौतसे पेह्ले आदमी गमसे निजात पाए क्यू...

लेखमाला अशीच सुरू ठेवावी ...परिचयाबद्दल अनेकानेक आभार !!

रोज़ आने पे नही निस्बत-ए-इश्की़ मौकूफ़
उम्रभर एक मुलाका़त चली जाती है

तेरी आह, किस से ख़बर पाइये
वही बेख़बर है, जो आगाह है
व्वा व्वा !!

रोज़ आने पे नही निस्बत-ए-इश्की़ मौकूफ़
उम्रभर एक मुलाका़त चली जाती है

वा वा वा!!! क्या बात कही है... अशी एक मुलाकात फक्त हवी... आणि असा एक शेर फक्त लिहिता यावा... अनुभवता यावा.

मनापासून धन्यवाद समीर.