Submitted by अज्ञात on 16 October, 2013 - 01:02
गूढ धीर गंभीर मेघदळ स्तब्ध अचल का वारा ?
चंचल मन बेभान चिंतनी पहाटेस पट कोरा
रुधिराचे घर विषम स्वरांचे हृदयी अलख चकोरा
अंतर्यामी कल्लोळांचा सागर उसळे खारा
नकोच वाटे पण ना त्यजवे कर्तव्याचा तोरा
आस आंसवे अभिलाषेची गोचिड सम अंगारा
पंख निखळले मिटले डोळे अंध दिशा धांडोळा
ना कळते आकळते मग हा जन्म कसा वानोळा ?
........................अज्ञात
विषय:
Groups audience:
Group content visibility:
Public - accessible to all site users
शेअर करा
व्वाह...!! किती ओळींना दाद
व्वाह...!!
किती ओळींना दाद देऊ..?
रुधिराचे घर विषम स्वरांचे...>> अफाट..
कर्तव्याचा तोरा>> वाह
आंसवे अभिलाषेची,
गोचिड सम अंगारा>> supreme!
ना कळते आकळते म्हणून जन्म
ना कळते आकळते म्हणून जन्म ठरे वानोळा.
आवडली कविता.
छानच ...... लयही मस्त.
छानच ...... लयही मस्त.
बागेश्री, अशी एक दाद
बागेश्री,
अशी एक दाद कवितेच्या जन्माचं सार्थक करून जाते..........
कैलास, उल्हसजी,
आपल्यासारख्यांमुळे कवितेचं संगोपन होतं. ............
मनापासून आभार
आवडली
आवडली
कविता आवडली.
कविता आवडली.
कविता खूप आवडली!
कविता खूप आवडली!
छान
छान
जाई, समीर,
जाई, समीर, पुलस्ती,मिलिंदा,
मनापासून आभार .........................