कर वंचनाच तू थोडी....

Submitted by सुशांत खुरसाले on 26 July, 2013 - 14:58

अंतस्थ उर्मीच्या ज्वाला अभिसरणे बाह्य कशी?
विस्मृती तुझ्या स्मृतींची न कळे ग्राह्य कशी?

हे काळ कसा विसरला की काळ औषधी होतो
या जुनाट जखमा झाल्या सांग तो मग कधी येतो?

आठवे पुन्हा पुन्हा मज तव सुगंध फेकीत जाणे
अन् तुझ्यावरी सुचलेले एकमेव घुंगुरगाणे!

कर वंचनाच तू थोडी परवडीला जन्म भुकेला
दे नवनक्षीचे गोंदण पेरून स्म्रुतींचा शेला.....

जरी बंद मनाची द्वारे तो किरण एक शिरलेला
जणू स्वमग्न अंधारातून सांडला उषेचा पेला...!

Group content visibility: 
Public - accessible to all site users

आठवे पुन्हा पुन्हा मज तव सुगंध फेकीत जाणे
अन् तुझ्यावरी सुचलेले एकमेव घुंगुरगाणे!<< वावा

कर वंचनाच तू थोडी परवडीला जन्म भुकेला
दे नवनक्षीचे गोंदण पेरून स्म्रुतींचा शेला.....<<< टू गूड

जरी बंद मनाची द्वारे तो किरण एक शिरलेला
जणू स्वमग्न अंधारातून सांडला उषेचा पेला...!<<< उत्तम

धन्यवाद

सुंदर रचना.

आठवे पुन्हा पुन्हा मज तव सुगंध फेकीत जाणे
अन् तुझ्यावरी सुचलेले एकमेव घुंगुरगाणे!

आणि

जरी बंद मनाची द्वारे तो किरण एक शिरलेला
जणू स्वमग्न अंधारातून सांडला उषेचा पेला...! .... क्या बात है. खूप आवडले

अंतस्थ उर्मीच्या ज्वाला अभिसरणे बाह्य कशी?
विस्मृती तुझ्या स्मृतींची न कळे ग्राह्य कशी?

जरी बंद मनाची द्वारे तो किरण एक शिरलेला
जणू स्वमग्न अंधारातून सांडला उषेचा पेला...!

छान............. Happy